«Π@@@τη καρκίνε σε νίκησα»
Η ιστορία του Νίκου Κυζερίδη συγκίνησε το Πανελλήνιο κι ο Μιχάλης Τσαμπάς υποκλίνεται στους μεγάλους μαχητές της ζωής οι οποίοι δίνουν καθημερινά τον αγώνα που από την… σέντρα είναι άνισος!
Ίσως επειδή τον ήξερα παλικάρι μέσα στο γήπεδο, να δίνει μάχες, να βάζει γκολ, να τρώει κλωτσιές και να σηκώνεται με είχε «συγκλονίσει» η είδηση πως ο Νίκος Κυζερίδης έχει διαγνωστεί με καρκίνο. Βέβαια όταν το ξανασκεφτείς ξέρεις ότι αυτή η… κωλοαρρώστια διακρίσεις δεν κάνει. Με το ίδιο μάτι βλέπει πλούσιους και φτωχούς. Διάσημους και… άσημους.
Ανθρώπους όπως οι αθλητές που μια ζωή προσέχουν και πειθαρχούν σε σχέση με άλλους που πίνουν ένα μπουκάλι κάθε μέρα και το συντροφεύουν με δύο πακέτα τσιγάρα. Όλοι την ίδια μάχη δίνουν. Όλοι το ίδιο πονάνε. Υποφέρουν. Ξοδεύουν χρήμα, χρόνο, ψυχική υγεία. Μαζί με τους γύρω τους. Τις οικογένειες, τους φίλους, τους συναδέλφους. Όλους που μαζί μοιράζονται την πιο δύσκολη περιπέτεια, που συνήθως για να είμαστε ειλικρινείς δεν έχει happy end.
Αντίθετα το φινάλε φέρνει μεγαλύτερο πόνο, περισσότερο δάκρυ, αναπάντεχη απώλεια! Λόγω αθλητικού ενδιαφέροντος παρακολουθούσα αρκετά συχνά την περιπέτεια του Κυζερίδη και (όσο κι αν ακούγεται κλισεδούρα) η δύναμη του, μου έδινε δύναμη. Ειδικότερα, το υπέροχο ντοκιμαντέρ του Άρη Τσιάρα στο gazzetta, όταν παρέδωσε σε όλους μας ένα δωρεάν μάθημα ζωής.
Δυστυχώς δεν είναι πάντα έτσι
Δυστυχώς δεν είναι πάντα έτσι. Ο Κυζερίδης τόνισε πως «είχα όλους τους Αγγέλους πάνω από το κεφάλι μου». Δεν ισχύει πάντα, Είπαμε αυτός ο αγώνας είναι άνισος. Τα γκολ τα έχεις φάει από τα αποδυτήρια κι απλά τρέχεις κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα, μήνα και χρόνο για να καλύψεις τα νώτα σου αρχικά, να ισοφαρίσεις στην συνέχεια και στο τέλος να νικήσεις. Απίθανα δύσκολο. Αλλά όταν τα καταφέρνεις…
Μακάρι κάποια στιγμή (άλλη μια κλισέ ευχή, αλλά τι άλλο να πεις) να μην χρειάζεται κανείς να μπαίνει σε ένα τόσο τρομακτικό τερέν για να δώσει αγώνα (συνήθως) χωρίς αύριο!
