29/03/2024
17 C
Serres

ΜΠΕΣΣΥ ΜΑΛΦΑ: «Μέσα από τους ρόλους, ψάχνω τον εαυτό μου!»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Την Μπέσσυ τη είδα για πρώτη φορά στο θέατρο το 1998 στο θέατρο «Σμαρούλα», όπου έπαιζε, χόρευε, τραγουδούσε στο «Σικάγο», και με εντυπωσίασε, πιο αμυδρά τη θυμάμαι το 1995 στο «Φυντανάκι» του Παντελή Χορν.
Από εκεί και μετά τι να πρωτοθυμηθώ για τα πράγματα που έχει κάνει. Το «Loot» στο θέατρο «Αθηνά» με τον Πέτρο Φιλιππίδη. «Το Πάρτυ», το «Γαμήλια Δεξίωση», το «Χοντροί άντρες με φούστες» στο «Αμόρε» το 1999, κι ένα χρόνο μετά στο θέατρο «Αθηνά», μετά το τέλος της παράστασης «Η μνήμη του Νερού», μου την συστήνει επισήμως η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη που έπαιζαν μαζί.
«Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» το 2007, το «Μις Πέπσι» το 2009 στο θέατρο «Σμαρούλα», με το Στράτο Τζώρτζογλου κι αμέσως μετά παίζει και σκηνοθετεί το «No Shakespeare please» μαζί με τον σύζυγό της Γεράσιμο Σκιαδαρέση και την Κατερίνα Παπουτσάκη. «Πειρατές» δύο χρόνια μετά, «Δείπνο με φίλους» με Βαλτινό-Λουϊζίδου-Χαϊκάλη, μέχρι τα πολύ πρόσφατα. Δηλαδή «Killers» το 2012, στο υπερπετυχημένο «Οι Φόνισσες της Παπαδιαμάντη» το 2014, το «Χωρίζουμε Λέμε», «Το Σώσε» πέρυσι με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη-Κωνσταντίνου-Σκιαδαρέση στο θέατρο «Ζίνα» κ.ά..
Τα τηλεοπτικά της τα θυμάστε πολύ καλά νομίζω, όπως «Η ώρα η καλή», το «Θα σε δω στο πλοίο», σε αρκετά επεισόδια στον «Κόκκινο κύκλο» και φυσικά στα πολύ αγαπημένα «Μαύρα Μεσάνυχτα».
Κινηματογραφικά έχει πρωταγωνιστήσει σε λίγα και επιλεκτικά, τελευταία της εμφάνιση στο «Οι γαμπροί της Ευτυχίας» remake της παλιάς γνωστής και πολύ αγαπημένης ομώνυμης ταινίας του ‘60!

procredit bank serres epimelitirio

Στα μουσικά να προσθέσω και το ντουέτο που έχει κάνει δισκογραφικά με την Λένα Αλκαίου στο τραγούδι «Μια φίλη θέλω». Συμμετοχή στο δίσκο «Ζήσε» του Γιώργου Σπανού. Στην «Εαρινή Συμφωνία» του Μαμαγκάκη, στο σάουντρακ του «Ακροπόλ» με Μουζάκη κ.ά. Επίσης πρωταγωνιστεί στα δύο άκρως επεισοδιακά βίντεοκλιπ του καλού της φίλου τραγουδιστή και σεναριογράφου Γιώργου Δούκα στα τραγούδια «Να σε χαίρεται» και στο «Μετακομίζει η καρδιά μου»!
Είναι τόσα πολλά και αξιόλογα αυτά που έχει κάνει η Μπέσσυ που πραγματικά θα χρειαζόμασταν το μισό και πλέον περιοδικό για να αναφερθούμε εκτενώς σε εκείνη. Από την άλλη είναι ένα γλυκό πλάσμα και τόσο χαρισματικό που σε εκπλήσσει ευχάριστα με ότι κι αν καταπιαστεί.
Κυρίες και κύριοι ανακαλύψτε την κα Μπέσσυ Μάλφα, την ηθοποιό, τη σκηνοθέτιδα, την τραγουδίστρια, την περφόμερ, τη χορεύτρια, αλλά και τον άνθρωπο, μέσα από την αποκλειστική συνέντευξη που μας παραχώρησε για όλους εσάς και ίσως ανακαλύψετε το μεγάλο μέρος της αλήθειας της, της τρυφερότητας και κυρίως της ουσία που διαθέτει…

S.P.: Πες μας γιατί αυτή η γλυκιά εμμονή των τελευταίων χρόνων. Εσένα και του Αλέξανδρου Ρήγα; Έχει πετύχει η συνταγή, έχει δέσει τόσο η χημεία σας, βρήκατε κοινούς στόχους και οράματα;
Μ.Μ.: Ξεκίνησε με την επιθεώρηση που έκανε στο θέατρο «Λαμπέτη» με το «Ζείτε παίδες Ελλήνων», μαζί με πολύ σπουδαίους ηθοποιούς όπως θυμάσαι. Πήγε πολύ καλά η συνεργασία μας κι εκεί δέσαμε. Συμφωνούσαμε σε πάρα πολλά, όσο αναφορά τις απόψεις μας και τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το θέατρο και γενικά τις τέχνες. Αυτό δημιούργησε μια εκτίμηση από τον ένα προς τον άλλο με αποτέλεσμα, όλες αυτές τις συνεργασίες των τελευταίων χρόνων. Μπορώ να του μιλάω ανοιχτά για τις σκέψεις μου, για τον τρόπο που αντιμετωπίζω τη δουλειά και τέλος ένας σεβασμός από τον έναν στο άλλον.
S.P.: Μια παράσταση με την προϊστορία του «Μπαμπά, μην ξαναπεθάνεις…», πως είναι να πρωταγωνιστείς εκεί; Μπαίνεις στη διαδικασία να βρεις πως ήταν παλιότερα, τι την είχε κάνει τόσο πετυχημένη;
Μ.Μ.: Αυτό δεν το κάνω ποτέ. Ούτως, ή άλλως μέσα από τους ρόλους ψάχνω τον εαυτό μου και προσπαθώ να εκπαιδεύσω εμένα και να γίνω καλύτερος άνθρωπος, οπότε σε αυτό το ταξίδι της αναζήτησης δε νομίζω πως χωράει μίμηση. Περισσότερο έχει να κάνει με μια ενδοσκόπηση η όλη διαδικασία, καθώς και η προετοιμασία για το τελικό αποτέλεσμα. Τώρα για το έργο, είναι διαχρονικό κατά την άποψή μου και θα μπορεί να υπάρχει και στο μέλλον.
S.P.: Το επάγγελμα του ηθοποιού έχει ένα είδος μετάλλαξης/μεταμόρφωσης και προσωπικής και καλλιτεχνικής. Πως το χειρίζεσαι εσύ κάθε φορά και κατ’ επέκταση αυτό που εισπράττει ο κόσμος;
Μ.Μ.: Ναι εννοείται. Αναμετράμαι με τις αντιστάσεις μου σε πολλά επίπεδα, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Πως θα ψάξω το ρόλο, αν το ζητούμενο είναι το γέλιο και όχι μόνο και να το μεταδώσω στο θεατή, βλέπω μαζί με τους υπόλοιπους πολλά πράγματα ειδικά στην ανάγνωση του εκάστοτε έργου, όπως και στο στήσιμο. Είναι μια πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία κάθε φορά.



S.P.: Τι και ποιους χρειάζεται να αντέξει κάποιος όπως εσύ, που ασχολείται με το θέατρο, στην Ελλάδα του σήμερα;
Μ.Μ.: Ότι αλλάζεις δουλειά κάθε σεζόν. Χρειάζεται να αντέξεις τις ευαισθησίες των συναδέλφων. Τις μη ευαισθησίες των παραγωγών. Χρειάζεται να αντέξεις να μην αλλοιωθείς μέσα στο σύστημα. Χρειάζεται να έχεις και πολλή μόρφωση επίσης. Να διατηρήσεις επίσης την ισορροπία σου και πολλά φυσικά ακόμη, εγώ σου ανέφερα τα κυριότερα ίσως.
S.P.: Βρίσκεσαι ήδη σε περιοδεία, άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνεις, το αντίθετο. Διαπιστώνεις εκεί κάποια πράγματα και καταστάσεις που ένας Αθηναίος αγνοεί;
Μ.Μ.: Το πρώτο που διαπιστώνει κανείς, είναι την αθωότητα των θεατών που έρχονται να δούνε την παράστασή μας χωρίς να είναι προκατειλημμένοι, με μέτρα και σταθμά τα δικά τους. Στην περιοδεία ανακαλύπτεις τη ζωντάνια, αλλά και την ευγνωμοσύνη που σου δείχνει ο θεατής, σε σχέση με τους Αθηναίους που έχει πληθώρα επιλογών.
S.P.: Η ανάγκη για επιβίωση και το στρίμωγμα που υπάρχει γενικότερα, μπορούν να επηρεάσουν έναν ηθοποιό, ή να τον οδηγήσουν σε επιλογές που στην πορεία ίσως μετανιώσει;
Μ.Μ.: Εφ’ όσον το έχεις επιλέξει γιατί να το μετανιώσεις; Σε αυτό είμαι πολλή αυστηρή. Εγώ είμαι υπεύθυνη για τις επιλογές μου, είναι δική μου η επιλογή, η δουλειά άλλωστε δεν είναι ντροπή. Κάποιος άλλος μπορεί να λειτουργεί φυσικά αλλιώς. Είναι στα χέρια σου θεωρώ να την κάνεις καλύτερη, τόσο με την ερμηνεία σου, όσο και στα παρασκήνια με τη συμπεριφορά σου, και να τα φέρνεις εν τέλει στα μέτρα σου.
S.P.: Η κρίση που όλοι διανύουμε σε θλίβει, σε αγανακτεί; Ποιο θα λέγαμε πως είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που σου έχει δημιουργήσει;
Μ.Μ.: Πρωτίστως με θλίβει. Παρ’ όλο που το πρώτο συναίσθημα είναι η αγανάκτηση, αλλά όταν δεν μπορεί να κάνει κάποιος κάτι για να μπορέσει να το αλλάξει όλο αυτό που συμβαίνει, τότε αυτό που εν τέλει γίνεται, με θλίβει, πάω κατ’ ευθείαν δηλαδή στο αποτέλεσμα.

S.P.: Υπάρχει κάτι απωθημένο τότε για την ελληνική κοινωνία του σήμερα; Αν είχες τη δυνατότητα τι θα ήθελες να αλλάξεις σε αυτήν Μπέσσυ;
Μ.Μ.: Θα ήθελα να διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά στα σχολεία, η αρχαία τραγωδία, καθώς και λίγο περισσότερο οι Έλληνες λογοτέχνες απ’ ότι διδάσκονται. Θα ήθελα γενικότερα η παιδεία μας να έχει μια άλλη φόρμα, αυτή που της αξίζει και να μην επαφιέμεθα σε μια κληρονομιά που έχουμε και να την επικαλούμαστε όποτε μας συμφέρει, αλλά να είναι ρίζα μας αυτό, να είναι γνώση μας.


S.P.: Περιοδεία με μια αγαπημένη κωμωδία. Θα λέγαμε όμως πως το χιούμορ κι ο σαρκασμός είναι το αντίδοτο της μελαγχολίας, απαλύνει το αίσθημα κατήφειας και άγχους που υπάρχει στο λαό μας;
Μ.Μ.: Ένας από τους λόγους που επιλέγω τον Ρήγα τα τελευταία χρόνια, πέρα από την πολύ καλή μας σχέση, είναι ότι οι κωμωδίες του δεν είναι ακριβώς κωμωδίες, αλλά βαθιά δράματα, είναι τραγωδίες, οπότε και ανάγκη να ξορκίσουμε το κακό. Επειδή μας αρέσει ο ήλιος, η θάλασσα και η καλή ζωή υπάρχει ένας καλός τρόπος να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα και να νικήσουμε τις φοβίες μας και να πάμε παραπέρα. Να μπορέσουμε να βρούμε αυτό το θάρρος ως λαός και να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας άφοβα.
S.P.: Σε ποιό βαθμό θεωρείς ότι η Τέχνη επηρεάζει τη ζωή μας, τα θέλω μας και τους έρωτες μας αν θέλεις και ποιος θα πρέπει να είναι ο ρόλος των πνευματικών ανθρώπων στα δύσκολα που περνάμε όλοι;
Μ.Μ.: Απόλυτα, δεν υπάρχει άλλη λέξη να το εκφράσω. Είναι πολιτισμός, είναι ψυχανάλυση, είναι ίαση της ψυχής. Γενικότερα η Τέχνη είναι εξέλιξη του πνεύματος, είναι η πνευματική τροφή που έχει ανάγκη ο κάθε άνθρωπος σε όλον τον πλανήτη. Όσο για τους πνευματικούς ανθρώπους να συνεχίσουν να κάνουν Τέχνη για την ψυχή τους, ή να αρχίσουν αν δεν το κάνουν ήδη.
S.P.: Στο ρόλο του σκηνοθέτη πως λειτουργείς; Έχεις κάποια πράγματα στο μυαλό σου και θες να τα επιβάλεις στους ηθοποιούς, το συζητάτε μαζί και αποφασίζετε από κοινού; Τι ετοιμάζεις αυτήν την περίοδο;
Μ.Μ.: Διαβάζω πολύ καλά το εκάστοτε έργο, είτε το έχω γράψει εγώ, είτε κάποιος άλλος. Μετά, σύμφωνα με τις ανάγκες του εκάστοτε ρόλου βρίσκω ανάλογους ηθοποιούς που θεωρώ ότι ταιριάζουν και μετά αρχίζω να κινούμαι μέσα από τη δική τους ψυχοσύνθεση. Έχω μια συγκεκριμένη φόρμα στο μυαλό μου, αλλά σιγά-σιγά τη φέρνω μέσα από τον ηθοποιό, ώστε να αισθάνεται ότι είναι δικό του δημιούργημα, να το αγαπάει και να το προσέχει. Φάκελος «Ρίτα Χεγουορθ» θα λέγεται η παράσταση που σκηνοθετώ για το χειμώνα στο θέατρο «Αλκμήνη» και θα είναι μαύρη κωμωδία.
S.P.: Υπάρχει κάτι που θα έλεγες ότι θυσίασες στο βωμό της καριέρας σου και που ίσως να το έχεις μετανιώσει;
Μ.Μ.: Όχι δε νομίζω πως συνέβη κάτι τέτοιο. Απλά πολλές φορές δεν κοιμόμουν πολύ για να μπορέσω να προλάβω να τα κάνω όλα και την προσωπική μου ζωή, την οικογένεια μου, αλλά και την υποκριτική.
S.P.: Πολλοί συνάδελφοί σου απορρίπτουν τις δουλειές της τηλεόρασης. Συμβαίνει το ίδιο και σε σένα; Αν ήταν αρκετά τα χρήματα από το θέατρο, ίσως και να μην έκανες καθόλου τηλεόραση;
Μ.Μ.: Η Τέχνη είναι μία επί της ουσίας. Είναι ο τρόπος έκφρασης του κάθε ανθρώπου. Ο γλύπτης μέσα από τη γλυπτική, ο ζωγράφος μέσα από τους πίνακές του, ο ποιητής από αυτά που γράφει, έτσι κι εμείς μέσα από την υποκριτική. Μπορεί να είναι διαφορετικά στη φόρμα τους, σινεμά, θέατρο, τηλεόραση, αλλά επί της ουσίας η τέχνη της υποκριτικής είναι μια, είναι της αυτή της αλήθειας.

S.P.: Σε ότι έχεις καταπιαστεί υποκριτικά τα έχεις καταφέρει εξαιρετικά. Είτε για κωμωδία, είτε σε δράμα, αλλά και σε μιούζικαλ. Θα έλεγες ότι αξιοποιείς καλύτερα το υποκριτικό σου οπλοστάσιο σε τι και υπάρχει εν τέλει κάποιο τίμημα για τα διαφορετικά είδη θεάτρου;
Μ.Μ.: Το ίδιο είναι για μένα. Εκεί που έχει μια μεγαλύτερη δυσκολία το μιούζικαλ, εγώ όμως θεωρώ ότι το είχα βρει. Μέσα από τις σπουδές μου και από την αναζήτηση αυτού του είδους είχα κι έχω καταφέρει να βγαίνει πολύ φυσιολογικά, λειτουργικά αν προτιμάς, το ίδιο όμως και στα υπόλοιπα είδη. Πρέπει ο καλλιτέχνης να δοκιμάζεται σε όλα τα επίπεδα, δηλαδή να εξελιχθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο.
S.P.: Τη φετινή περίοδο αποφασίζεις για πρώτη φορά να σκηνοθετήσεις μια παιδική παράσταση τις «Περιπέτειες του Μίνι Μίου». Θα έλεγες πως ήταν διαφορετικός ο τρόπος ο τρόπος προσέγγισης, αλλά και δημιουργίας;
Μ.Μ.: Διαφορετικός δεν ήταν ο τρόπος, διαφορετική ήταν η προσέγγιση, με μεγαλύτερη αλήθεια. Θυμήθηκα πως όταν ήμουν παιδί και οι γονείς μου ήταν αυστηροί και δεν με άφηναν να παίξω με τα παιδιά της γειτονιάς ότι έκανα διάφορα για να εκφράζομαι και να διασκεδάσω τον εαυτό μου. Κάπως έτσι λειτούργησα κι εδώ.
S.P.: Το ότι δεν ασχολούνται με την προσωπική σου ζωή τόσο τα περιοδικά, όσο και οι διάφορες μεσημεριανές εκπομπές, σημαίνει πως έχεις βρει κάποιο τρόπο να τη διαφυλάσσεις;
Μ.Μ.: Δεν έχω κάνει κάτι ιδιαίτερο. Νομίζω η συμπεριφορά σου προς τους ανθρώπους το καθορίζει. Κανένας δημοσιογράφος δεν παραβίασε την ιδιωτική μου ζωή με άσχημο τρόπο. Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος άμυνας εκτός από το όπως εσύ ο ίδιος σέβεσαι τους άλλους σε σέβονται κι αυτοί.
S.P.: Να γυρίσουμε λίγο στην παιδική σου ηλικία να μας δώσεις μια αίσθηση από εκεί, να υποθέσω πως πρωτοστατούσες στις παρέες, τραγουδούσες, χόρευες και έκανες την Αλίκη;
Μ.Μ.: Ήταν όμορφα. Οι γονείς μου αρκετά αυστηροί, αλλά αγαπιόντουσαν πάρα πολύ και παρ’ όλο που δεν είχαμε οικονομική άνεση, μέναμε στα Κάτω Πατήσια και υπήρχε αγάπη. Χωρίς πολλά ρούχα, χωρίς πολύ φαϊ και παιχνίδια, όμως ήταν όμορφα, εγώ με ένα φανελάκι να γυρίζω και να παίζω μέσα στο σπίτι, να χορεύω και να τραγουδώ. Φυσικά και έκανα την Αλίκη, ποιο παιδάκι δεν το έχει κάνει. Αυτήν την υπέροχη γυναίκα, αυτό το φως, το απόλυτο φως, τη θαύμαζα και τη θαυμάζω, είναι μέσα μου, σχεδόν με καθόρησε.
S.P.: Βλέποντας τον εαυτό σου, τόσα χρόνια πορείας μετά, θα έλεγες πως κάτι ανάλογο είχες προβλέψει και περίμενες πως θα εξελιχθεί η καριέρα και η ζωή σου;
Μ.Μ.: Μπα όχι, δεν είχα εικόνα. Μου άρεσε το απρόβλεπτο όπως ξέρεις, να ρισκάρω, ήμουν ατίθαση, ήμουν λίγο σαν αγόρι, οδηγούσα μηχανή από το 1985. Γενικώς δεν πιστεύω και στην καριέρα στην Ελλάδα, πιστεύω πρώτα απ’ όλα «ότι κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας» όπως είπε ο Κάρολος Κουν…
S.P.: Σύζυγος ηθοποιός, αλλά και οι κόρες σου να εμπλέκονται με την υποκριτική. Οικογενειακή υπόθεση, ευλογία, επιφυλάξεις, κάτι άλλο;
Μ.Μ.: Επί της ουσίας το θεωρώ ευλογία. Τα παιδιά μου ακολουθούν το δρόμο του πνεύματος. Βέβαια θα ανησυχώ και μετά θάνατον αν θα έχουν δουλειά, όπως και άλλοι γονείς φαντάζομαι, εγώ όμως είμαι ευχαριστημένη από την επιλογή τους.

S.P.: Οι ηθοποιοί προβάλλετε σε πρώτο πλάνο το συναίσθημα. Οι ρόλοι θα μου έλεγες Μπέσσυ πως μπορούν να διαμορφώσουν και το χαρακτήρα του ηθοποιού;
Μ.Μ.: Θα σου απαντήσω ευθέως, αν και είναι από τα πιο δύσκολα ερωτήματα που μου έχουν κάνει. Ναι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα. Να το διευκρινίσω όμως. Μπορεί να ταυτιστεί με τους ρόλους του, ή να ταυτιστεί με τις ευκολίες του και να κάνει μανιέρα. Μπορεί δηλαδή να ζεις την ευτυχία, ή τη δυστυχία του ρόλου και να τη μεταφέρεις γενικώς. Οι άνθρωποι είναι σύνθετοι και δύσκολο να κολλήσεις σε κάτι μην ξεχνάς πως κάθε χρόνο είμαστε και κάτι άλλο.
S.P.: Κάποιες φορές «όταν έχεις τις μαύρες σου», και κάνεις αρνητικές σκέψεις, έχει περάσει από το μυαλό σου ότι δεν εξελίσσεσαι και δεν έχεις κάτι άλλο να δώσεις;
Μ.Μ.: Όχι αυτό δεν υπάρχει. Στιγμές που πέφτω κάτω με απασχολεί το θέμα της ύπαρξης, αν υπάρχει συνέχεια. Αυτό όμως που κάνουμε στο θέατρο έχει τόσο νόημα ως υπάρξεις που δεν έχεις λόγος να γίνεσαι μηδενιστής. Συνέρχομαι πάντα εύκολα γιατί θεωρώ πως έχουν λόγο όσα γίνονται στη ζωή μας.
S.P.: Θεωρείς πολλά από τα μεγάλα, λέγονται μέσα από το χιούμορ, από ένα αστείο, για να μπορέσουμε να πούμε και κάποιες αλήθειες ταυτόχρονα;
Μ.Μ.: Ναι, πολλά από τα μεγάλα λέγονται μέσα από το χιούμορ, όχι φυσικά πάντα, αλλά σίγουρα τα πιο πολλά. Πρέπει άλλωστε πρώτα να γελάσεις, να ξορκίσεις έτσι και για να μπορέσεις στη συνέχεια να ξεπεράσεις το φόβο σου, να πάρεις δυνάμεις και μετά να πεις ορμάω στη μάχη. Συνήθως έτσι κάνω εγώ.

Ακολουθήστε το e-vima.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις


ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ.

 

Αυτά τα ζώδια πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας

Κανένας δεν μπορεί να τους πείσει ότι τα πράγματα είναι έτσι όπως… φαίνονται Αυτά τα ζώδια πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας Μπορεί ως άνθρωποι να είναι ανοιχτόμυαλοι,...

Arnold Schwarzenegger: Αποκάλυψε ότι έβαλε βηματοδότη – “Έγινα λίγο παραπάνω μηχανή”

Σε τρεις επεμβάσεις ανοιχτής καρδιάς υποβλήθηκε ο Arnold Schwarzenegger, όπως αποκάλυψε ο ίδιος, πριν του τοποθετηθεί βηματοδότης. Το μήνυμά του σε όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα...

Γρηγόρης Αρναούτογλου για Γιάννη Πλούταρχο: «Δεν θέλω να έρθει στην εκπομπή μου, δεν...

Το παράπονό του για τον Γιάννη Πλούταρχο εξέφρασε ο Γρηγόρης Αρναούτογλου σήμερα (28/3), κατά την διάρκεια συζήτησης που είχε με τους συνεργάτες του, στην...

Βάσω Γουλιελμάκη: «Κάθε πρωί θα φτιαχτώ, θα κοιταχτώ στον καθρέφτη και θα πω...

«Δεν απολαμβάνω τη μοναχικότητά μου». Η Βάσω Γουλιελμάκη μίλησε για τη ζωή της, για την κόρη της όταν έφυγε για σπουδές, αλλά και για την...

Διαβάστε επίσης

Δείτε επίσης.

 

Σοφία Βογιατζάκη: Έχω φύγει από δουλειά επειδή δεν άνοιγαν το air condition

Αρρωσταίνω με τη ζέστη, εξήγησε η ηθοποιός Η Σοφία Βογιατζάκη μίλησε για το πρόβλημα που της δημιουργούν οι υψηλές θερμοκρασίες, αποκαλύπτοντας ότι έχει επηρεάσει...

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εμψuχώνει τους Έλληνες

Λόγια του σπουδαίου Ήρωα της Επανάστασης του 1821 Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ,που συγκινούν τις καρδιές των απανταχού Ελλήνων. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Ραμοβούνι, Μεσσηνία, 3 Απριλίου 1770...

Άρης Σερβετάλης: «Είμαστε βαπτισμένοι εν Θεώ και δεν μπορούμε χωρίς Εκείνον. Ο Θεός μας δίνει κουράγιο»

Ο γνωστός ηθοποιός Άρης Σερβετάλης σε συνέντευξη που παραχώρησε πριν λίγο καιρό αποκάλυψε για το πως έφτασε να ενσαρκώσει τον Άγιο Νεκτάριο και μίλησε...

Συνέχισε να διαβάζεις