Τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους, ο χειριστής θεριζοαλωνιστικής μηχανής Mohammed Arif, από το χωριό Mandka, του Uttar Pradesh της Ινδίας, εργαζόταν σε ένα χωράφι όταν είδε έναν τραυματισμένο γερανό sarus ο οποίος φαινόταν να έχει ανάγκη από βοήθεια.
Το ένα πόδι του πτηνού αιμορραγούσε και φαινόταν να πονάει πολύ, οπότε ο 30χρονος αγρότης πήρε τον γερανό σπίτι του προκειμένου να τον περιθάλψει προκειμένου να αναρρώσει.
Ο κοκκινόλαιμος γερανός χρειάστηκε λίγο χρόνο αλλά ανέκαμψε πλήρως.
Ωστόσο, από τη στιγμή που ο Arif επιχείρησε να το αφήσει ελεύθερο, το μεγαλόπρεπο πτηνό αρνήθηκε να αφήσει το πλευρό του ευεργέτη του. Έκτοτε, απλώς τον συνοδεύει παντού.
Όπως εξηγεί ο 30χρονος Ινδός στα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, «Είχε έντονη αιμορραγία στο δεξί του πόδι και μπορούσα να δω ότι πονούσε πολύ.
Χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά, σήκωσα το πουλί και το έφερα στο σπίτι.
Έβαλα αντισηπτικό στο πόδι του και του φόρεσα έναν αυτοσχέδιο “γύψο”, στερεώνοντας ένα ραβδί μπαμπού και καλύπτοντάς το με επιδέσμους.
Έχω ένα παράπηγμα, ουσιαστικά ένα υπόστεγο στην αυλή, με τσίγκινη σκεπή. Εκεί φιλοξενήθηκε το πουλί».
Στην αυλή του Arif, για όσο καιρό ανάρρωνε, ο γερανός αναγκάστηκε να συνυπάρξει με άλλα οικόσιτα πτηνά, τις ώρες που ο 30χρονος έλειπε στη δουλειά.
Μόλις, ωστόσο, αυτός επέστρεφε στο σπίτι, ο γερανός έσπευδε κοντά του, ζητώντας αγκαλιές και φαγητό.
Μέχρι τον Απρίλιο, το πουλί, το οποίο ο Arif ονόμασε «Bachcha» ανέκαμψε πλήρως.
Αρνήθηκε, ωστόσο, να πετάξει μακριά, προτιμώντας να παραμείνει στο πλευρό του κολλητού του.
«Η ζωή έκτοτε δεν είναι η ίδια. Πλέον, όπου κι αν πηγαίνω, ο Bachcha με συνοδεύει, σαν να είναι μέλος της οικογένειας.
Όταν είμαι στη δουλειά και χειρίζομαι τη θεριζοαλωνιστική μηχανή, κάνει τις βόλτες του στα χωράφια και, στη συνέχεια, τρώμε μαζί, προτού επιστρέψει σπίτι του τον χειμώνα».
Όπως εξήγησε ο 30χρονος τους χειμερινούς μήνες, άλλοι γερανοί sarus επισκέπτονται τον Bachcha και παίζουν μαζί.
Ενώ, ωστόσο, αυτοί τελικά πετούν μακριά, ο φτερωτός κολλητός του Arif μένει πάντα πίσω.
Κάποιες φορές, όταν ο Arif φεύγει από το σπίτι με τη μοτοσικλέτα του, ο γερανός πετάει ακριβώς από πάνω του.
Έχει τη δυνατότητα να τον ακολουθεί με ταχύτητα 30 – 40 χιλιόμετρα την ώρα.
Δεν έχει μάτια παρά μόνο για τον σωτήρα του
«Καθημερινά μπορεί να χρειαστεί με μεταβώ σε διάφορες τοποθεσίες. Απολαμβάνω τα έκπληκτα βλέμματα προς εμένα και τον Bachcha, όταν διανύουμε 40 – 50 χιλιόμετρα», υπογραμμίζει ο Arif.
Έχει ενδιαφέρον ότι, ο γερανός, παρότι συνυπάρχει με τη σύζυγο και τα παιδιά του Arif πάνω από ένα χρόνο τώρα, δεν έχει μάτια παρά μόνο για τον άνθρωπο που τον περιέθαλψε.
Κανένα άλλο μέλος της οικογένειας δεν τολμά να πλησιάσει το πτηνό ή ακόμα και να τού φέρει φαγητό.
Και ο Bachcha από την πλευρά του, όμως, είναι επιθετικός με τους άλλους ανθρώπους.
Οι ειδικοί της άγριας ζωής περιγράφουν τη σχέση μεταξύ αυτού του αξιοθαύμαστου διδύμου ως εξαιρετικά ασυνήθιστη.
Οι Sarus είναι γνωστοί ως το λιγότερο κοινωνικό είδος γερανών.
Όταν δημιουργούν τις φωλιές τους είναι ιδιαίτερα προστατευτικοί και μπορεί να γίνουν πολύ επιθετικοί απέναντι σε οποιοδήποτε έμβιο ον νιώθουν ότι μπορεί να απειλεί τον προσωπικό τους χώρο.
Απίθανος παιδοχειρουργός συνοδεύει τους ασθενείς του στο χειρουργείο για να μην φοβούνται
