«Με αφορμή τις αυτονόητες κι απόλυτα ορθές διαμαρτυρίες όλων των καλλιτεχνών (με εξαίρεση τους… τυχερούς εικαστικούς που απολαμβάνουν το πλήρες και χωρίς διάφορες…παραλλαγές πτυχίο ανώτατης σχολής), επανέρχομαι για πολλοστή φορά γράφοντας πως είναι ανεπίτρεπτο μια ευρωπαϊκή χώρα να μην έχει Ανώτατη Ακαδημία Μουσικής (Ακαδημαϊκής και Παραδοσιακής), Ανώτατη Ακαδημία Χορού, Ανώτατη Ακαδημία Θεάτρου και Ίδρυμα έρευνας και μελέτης του Ελληνικού Τραγουδιού (σε ανώτατο, πανεπιστημιακό επίπεδο).
Υπάρχουν διάσπαρτα στην χώρα, σε πανεπιστημιακά ιδρύματα με πολλή δουλειά και…θάρρος, αρκετά δείγματα Ανωτάτων Σπουδών σε καλλιτεχνικό αντικείμενο (δεν εννοώ τους Θεατρολόγους και τους Μουσικολόγους που σπουδάζουν μια εξαιρετικά σημαντική επιστήμη, που δεν αποτελεί αυτή καθαυτή πρωτογενή καλλιτεχνική δραστηριότητα – χωρίς αυτό να μειώνει καθόλου την αξία της παιδείας τους).
Όλα αυτά τα αποσπασματικά στοιχεία σπουδών ανωτάτου επιπέδου μπορούν και πρέπει να είναι η πρώτη “μαγιά” των Ακαδημιών.
Αν δεν δημιουργηθεί αποφασιστικά το πεδίο Ανωτάτων Καλλιτεχνικών Σπουδών (οι Ακαδημίες δηλ.), είναι αδύνατο να οριστεί με τρόπο πειστικό και δίκαιο το πεδίο Βασικών και Ανώτερων Καλλιτεχνικών Σπουδών (τομείς εξαιρετικά κρίσιμοι και μείζονος σημασίας για την σπουδή των Τεχνών στη χώρα μας), τα κριτήρια και η αξιολόγηση του.
Παντού στον πολιτισμένο κόσμο τα κριτήρια τα θέτει και τα προσδιορίζει η Ανώτατη βαθμίδα σπουδών. Καιρός είναι να γίνει επιτέλους το ίδιο και στην χώρα μας.»
Αυτά γράφει ο Γιώργος Ανδρέου για το πεδίο των Ανωτάτων Καλλιτεχνικών Σπουδών στην χώρα μας…
Αλλά το να μπει μια ταμπέλα «ανώτατο» έξω από μια κρατική σχολή ή απλώς να προστεθεί ένα έτος, θα λύσουν το πρόβλημα;
Ή μήπως δεν είναι επικίνδυνη η λογική που λέει ότι τα σωματεία πρέπει να είναι μέρος, κομμάτι της προσπάθειας του υπουργείου σε αυτή την κατεύθυνση;
Δεν το ξέρω, απλά ρωτάω;
Γιατί το ότι έγιναν τα ΤΕΙ σε μια μέρα ΑΕΙ άλλαξε ο Μανωλιός μιας και ντύθηκε αλλιώς;
