«Είχε φτάσει σε ένα σημείο που κατά βάθος δεν ήθελε ψυχοθεραπεία, ήθελε στις φάσεις που ήταν χάλια να πίνει, να παίρνει τα χάπια και να γίνεται κόκαλο» σημειώνει ο συγγραφέας
Ο Αύγουστος Κορτώ έδωσε μια εκ βαθέων συνέντευξη και αναφέρθηκε στη μητέρα του, τη μάχη της με τη διπολική διαταραχή, αλλά και τον θάνατό της.
Ο γνωστός συγγραφέας βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4».
Όπως ανέφερε αρχικά, όσο κι αν ο ίδιος νόμιζε πως διέφερε κατά πολύ με τη μητέρα του, ουσιαστικά, άλλο τόσο έμοιαζαν.
«Ως αδιάγνωστη διπολική από την εφηβεία της, δεν έλαβε ποτέ σοβαρή θεραπεία, προσπαθούσαν οι γιατροί να βουλώσουν μια διαρροή με χάπια. Ήταν μια ρουλέτα χαπιών.
Είχαν βαριές παρενέργειες, την έκαναν ζόμπι. Για αυτό κι όταν γινόταν καλά, σταματούσε να τα παίρνει», εξήγησε ο Αύγουστος Κορτώ.
«Ακολουθούσε η ταλάντωση της διπολικότητας που ήταν καλά, μέχρι την υπομανία που γινόταν η σούπερ μαμά με 2 ύπνο ώρες τη μέρα, 3 φαγιά, γυμναστήριο.
Ένιωθα ντροπή όταν ήμουν μικρός για αυτό που περνούσε η μητέρα μου. Σαν να ήταν κάποιου είδους ηθικής αδυναμίας», συμπλήρωσε στη συνέχεια.
Όπως εξήγησε, άργησε λίγο να καταλάβει τις απόπειρες αυτοκτονίας που έκανε η μητέρα του.
«Μετά από ένα σημείο άρχισα να αντιλαμβάνομαι και τις απόπειρες. Δεν ήταν 1, δεν ήταν 2, μέχρι την τελευταία απόπειρα είχαν μεσολαβήσει άλλες 12.
Είχα αγωνία, με εξόργιζε το γεγονός ότι δεν υπήρχε θεραπεία. Είχε φτάσει σε ένα σημείο που κατά βάθος δεν ήθελε ψυχοθεραπεία.
Ήθελε στις φάσεις που ήταν χάλια να πίνει, να παίρνει τα χάπια και να γίνεται κόκαλο», περιγράφει.
Ανέφερε επίσης, τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε, αφού η μητέρα του αυτοκτόνησε κι ήταν ο ίδιος που τη βρήκε νεκρή.
«Συνειδητοποίησα στην εφηβεία ότι η μάνα μου έχει κάτι σοβαρό, δεν το αντιμετωπίζει σοβαρά και δεν θα έχει καλό τέλος.
Τη βρίσκαμε με τον πατέρα μου. Έχω δει τα πάντα, δηλητηρίαση με νερό, αλκοόλ.
Το πιο σκληρό ήταν σε μία κλινική που δεν με αναγνώριζε, γιατί από το αλκοόλ είχε αλλοιώσεις στον εγκέφαλο», αναφέρει.
Τέλος, σημείωσε: «Ποτέ δεν μπορείς να είσαι προετοιμασμένος για τον θάνατο ενός γονιού, όταν είναι τόσο τραγικό και τραυματικό.
Για χρόνια την κατηγορούσα, αλλά δεν την κατηγορώ πια.
Ήμουν θυμωμένος, γιατί επέλεξε να φύγει σε μία άσχημη χρονική συγκυρία, καταλαβαίνω ότι είχε φτάσει στις εσχατιές της απόγνωσης.
Η μητέρα μου πήρε 450 χάπια και ήξερε ότι θα την βρω εγώ».
