Ορισμένες φορές είναι κανείς να απορεί. Είναι δυνατόν ο κ. Ανδρουλάκης, που πρωτοπήγε στην PEGA στις Βρυξέλλες και εξαπέλυε μύδρους κατά της κυβέρνησης για το σκάνδαλο των υποκλοπών, καλώντας την Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου να έρθει στην Ελλάδα για να συνδράμει στη διερεύνηση της υπόθεσης, να είναι ο ίδιος με τον κ. Ανδρουλάκη που δεν προσήλθε στην PEGA τώρα που ήρθε στην Ελλάδα;
Είναι δυνατόν ο κ. Ανδρουλάκης να δηλώνει απών, την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι τις κλήσεις που δέχθηκε από την PEGA για να καταθέσει για το σκάνδαλο των υποκλοπών;
Να χάνει δηλαδή την ευκαιρία να το κάνει «Κούγκι» ως θύμα των παρακρατικών μηχανισμών, ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου που βλέπει τις υποψίες της να μετατρέπονται σε σιγουριά από την απροθυμία των εμπλεκομένων να καταθέσουν και να αφήνει τον ΣΥΡΙΖΑ να παίξει μόνος του «μπάλα» στο κατηφορικό γήπεδο των παρακολουθήσεων;
Όπως επιβεβαιώνει τελικά η ζωή, είναι δυνατόν.
Το θύμα της παρακολούθησης, του οποίου η υπόθεση έφερε στον αφρό το σκάνδαλο των υποκλοπών (αν και είχαν προηγηθεί των Κουκάκη και Μαλιχούδη), δήλωσε απροθυμία να προσέλθει ενώπιον της PEGA στην Αθήνα.
Τους λόγους τους ξέρει μέχρι στιγμής ο ίδιος.
Πάντως, δεν είναι λίγοι αυτοί που παρατηρούν μία προσεκτική μεν, εμφανή δε, αποστασιοποίηση του Κινήματος Αλλαγής από το θέμα των υποκλοπών.
Γιατί άραγε;
