ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Η διαχρονικότητα ενός συνθήματος
Το πανό στην είσοδο του Πολυτεχνείου, όλες τις κρίσιμες εκείνες μέρες της ανάτασης του Νοέμβρη του 1973, συμπυκνώνει το αίτιο !
Κι είναι τούτες οι μέρες της μνήμης, μιάς ματωμένης πολιτικής μνήμης των αγώνων του Λαού, της νεολαίας που αμφισβήτησαν την προδοσία της Χούντας, που κατήγγειλαν την προδοσία των επίορκων αξιωματικών, μέρες είναι πολιτικού αναστοχασμού, καθώς διαπιστώνεται η επικαιρότητα του συνθήματος, τότε όπως και σήμερα, κι είναι πάλι καίρια, κι οι ανάγκες επιβίωσης, που συγκεφαλαιώνει το ΨΩΜΙ του συνθήματος, μιάς επιβίωσης που τίθεται σε διακινδύνευση από την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, από την ανεργία και την έλλειψη ανάπτυξης κι η αναγκαιότητα της ΠΑΙΔΕΙΑΣ, μιάς παιδείας ποιότητας, πού σπανίζει, μιάς παιδείας ανθρωπιστικών σπουδών, μιάς παιδείας κλασικών σπουδών που προβάλλει την αξία του ανθρώπου και δεν γνοιάζεται να παράγει απλώς εξαρτήματα μηχανών , και την προτεραιότητα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, του εναγώνιου ερωτήματος του ριζίτικου τραγουδιού “Πότε θα κάνει ξαστεριά” , αυτού που τραγουδούσε ο Αρχάγγελος της Κρήτης ο Νίκος Ξυλούρης, τις βραδιές πριν την εισβολή των τάνκς στο Πολυτεχνείο, την προτεραιότητα της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ , ως άνθος της Δημοκρατίας, ως καίριας κι απαραίτητης συνθήκης γιά να ευδοκιμήση ο Άνθρωπος, γιά να καρπίση η Παιδεία , γιά να ορθοποδήσει και να προοδεύση ο Τόπος, η Πατρίδα, το Ρωμέικο !
Τιμώντας τους αγωνιστές, μνημονεύοντες τους Αγώνες , οριοθετούμε την πολιτική πορεία ενός Λαού γιά το σήμερα και το αύριο !
Το Πολυτεχνείο Ζεί κι
Ο Αγώνας συνεχίζεται !
Τάδε έφη ο πρώην υπουργός Μάρκος Μπόλαρης για την επέτειο του Πολυτεχνείου
Άδικο έχει;
