Η ανάγκη μιας αποτίμησης εκείνης της περιόδου από τον Τσακαλώτο είχε μια ιδιαίτερη σημασία, καθώς εκκρεμούσε (και με μία έννοια εκκρεμεί) το ερώτημα πώς αυτός που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις αποχωρήσεις από το κόμμα άλλων αριστερών τάσεων το καλοκαίρι του 2015, βρέθηκε τελικά να είναι αυτός που εφάρμοσε με επιτυχία ένα μνημόνιο.
Σε αυτά τα ερωτήματα ως ένα βαθμό έδωσε απάντηση το βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Θεμέλιο, σε επιμέλεια του Ευκλείδη Τσακαλώτου και πρόλογο του Αλέξη Τσίπρα και τίτλο Με την πλάτη στον τοίχο. Διαπραγματεύσεις για την οικονομία και την κοινωνία 2015-2019.
Και μπορεί σε διάφορα σημεία να αμφισβητείται από τις/τους συγγραφείς του τόμου η επαναλαμβανόμενη από πολλές πλευρές τοποθέτηση ότι η διαπραγμάτευση του 2015 είχε τελικά ένα μεγάλο κόστος για την ελληνική οικονομία, ένα κόστος που άλλοι ανεβάζουν στα 86 δισεκατομμύρια και άλλοι ακόμη πιο υψηλά στα 100 ή τα 200 δισεκατομμύρια.
Οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι τα 86 δισεκατομμύρια του Τρίτου Μνημονίου δεν ήταν όλα κόστος, εφόσον ένα μέρος πήγε για την αναχρηματοδότηση του παλαιού χρέους, ένα μέρος για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και άλλα ήταν ληξιπρόθεσμες οφειλές.
Ούτε ισχύει ότι η Ελλάδα έχασε τόσο πολλά ως προς την οικονομική ανάπτυξη.
Μόνο που ούτε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να κάνει ποτέ την δική του αυτοκριτική
Συνεπώς εναπόκειται σε όλους εμάς να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους!
Αλλά ποιος θα μας ακούσει;
