«Βάλτε δαχτυλίδι» στην καλή υγεία. Νέα έρευνα λέει ότι το να είσαι παντρεμένος και ο διαβήτης τύπου 2 δεν πάνε μαζί.
Το να έχετε έναν σύντροφο θα μπορούσε να σας βοηθήσει να διατηρήσετε χαμηλότερα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, μειώνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα άτομα, ιδίως εκείνα που είναι άνω των 50 ετών, τείνουν να φροντίζουν καλύτερα την υγεία τους αν είναι παντρεμένα.
Μια ομάδα από το Λουξεμβούργο και τον Καναδά παρατήρησε ότι οι σύζυγοι παρουσίασαν χαμηλότερα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, τα οποία μειώθηκαν κατά 0,21% κατά μέσο όρο.
Το ποσοστό αυτό ήταν στατιστικά σημαντικό σε σύγκριση με τα άτομα που ήταν ανύπαντροι λόγω προτίμησης, θανάτου ή διαζυγίου.
«Άλλες μελέτες έχουν υποδείξει ότι μια μείωση κατά 0,2% στο μέσο επίπεδο σακχάρου στο αίμα του πληθυσμού θα μπορούσε να μειώσει την υπερβολική θνησιμότητα κατά 25%», λέει η Δρ Κάθριν Φορντ, συγγραφέας από το Πανεπιστήμιο του Λουξεμβούργου.
Το πλεονέκτημα αυτό για την υγεία ήταν εμφανές ανεξάρτητα από την ποιότητα της συζυγικής σχέσης, είτε ήταν αρμονική είτε δεν ήταν.
Η διεθνής ερευνητική ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι και μόνο η συμβίωση με ένα άλλο άτομο παρείχε αυτό το όφελος για την υγεία.
«Διαπιστώσαμε ότι η οικογενειακή κατάσταση, σε αντίθεση με το επίπεδο υποστήριξης εντός του γάμου, φαίνεται να επηρεάζει τα μέσα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σε όσους διατρέχουν κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2», αναφέρει η Δρ Φορντ.
Προηγούμενες μελέτες έχουν επιβεβαιώσει τα οφέλη του γάμου για την υγεία, καθώς τα παντρεμένα άτομα τείνουν να έχουν χαμηλότερα ποσοστά ασθενειών.
Είναι λιγότερο πιθανό να πάσχουν από κατάθλιψη και διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης παθήσεων όπως η υπέρταση ή η υψηλή χοληστερόλη.
Ο κίνδυνος διαβήτη τύπου 2, μια μορφή που συνδέεται με την ανθυγιεινή διατροφή και την έλλειψη άσκησης, έχει συνδεθεί με την κοινωνική απομόνωση, τη μοναξιά, τις συνθήκες διαβίωσης, την κοινωνική υποστήριξη και το μέγεθος του κοινωνικού δικτύου του ατόμου.
Η μελέτη
Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από 3.335 ηλικιωμένα άτομα.
Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν για μια δεκαετία, παρέχοντας τακτικά δείγματα αίματος και απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με την οικογενειακή τους κατάσταση και την ποιότητα των σχέσεών τους.
Περίπου τα τρία τέταρτα των ερωτηθέντων ήταν είτε παντρεμένοι είτε συζούσαν.
Η ανάλυση με την πάροδο του χρόνου έδειξε επίσης ότι τα άτομα που βίωσαν διαζύγιο είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν προδιαβήτη – μια κατάσταση υψηλού σακχάρου στο αίμα που μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη διαβήτη.
Ωστόσο, η ποιότητα της σχέσης δεν επηρέασε σημαντικά τα μέσα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.
Το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι η παρουσία μιας σχέσης, ανεξάρτητα από τη φύση της, είναι πιο σημαντική.
«Συνολικά, τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι η ύπαρξη σχέσης γάμου ή συμβίωσης σχετίζεται αντιστρόφως ανάλογα με τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Ανεξάρτητα από το επίπεδο της συζυγικής υποστήριξης ή πίεσης. Οι σχέσεις αυτές φάνηκε να προσφέρουν προστατευτική επίδραση πάνω από το όριο του προδιαβήτη», καταλήγει η Δρ Φορντ.
Η μελέτη αυτή δημοσιεύτηκε στο BMJ Open Diabetes Research & Care.
