Aυτός ο δάσκαλος είδε τους μαθητές του πεινασμένους και έκανε κάτι φοβερό
Ο Marvin Callahan είναι δάσκαλος στο Albuquerque, στο Νέο Μεξικό, όπου μεγάλωσε και έζησε και ο ίδιος.
Ως παιδί μιας πολύ φτωχής οικογένειας, γνώριζε τις δυσκολίες της ζωής, καθώς πολλές φορές στο σπίτι του δεν υπήρχαν καν τα βασικά. Όμως, όπως παραδέχτηκε, ποτέ δεν έλειψε το φαγητό από το τραπέζι της οικογένειάς του, σε αντίθεση με άλλες οικογένειες της περιοχής, που δεν είχαν ούτε αυτό.
Ο Marvin είναι πλέον δάσκαλος, εδώ και 21 χρόνια, στα δημοτικά σχολεία του Albuquerque και έχει δει πολλά παιδιά να μπαίνουν στην τάξη του πεινασμένα.
Όταν ξεκίνησε να διδάσκει, δεν είχε ιδέα ότι υπάρχουν τόσα παιδιά που πεινούν, τόσοι άστεγοι και άνεργοι, που δεν μπορούν να στηρίξουν της οικογένειές τους. Όπως λέει, καταλαβαίνει την ταλαιπωρία και τη θλίψη στα μάτια των μικρών του μαθητών, που φαίνονται κουρασμένοι και χωρίς όρεξη.
Έτσι, θέλοντας να βοηθήσει με τον δικό του τρόπο, ξεκίνησε κάθε πρωί που έμπαινε στην τάξη να ρωτάει τα παιδιά αν έχουν φάει πρωινό, και όσα δεν είχαν φάει είτε τα έστελνε στο κυλικείο να αγοράσουν κάτι, πληρώνοντας ο ίδιος μετά τον λογαριασμό, είτε τους έδινε τρόφιμα από το ντουλάπι του. Και μπορεί το σχολείο με το μεσημεριανό γεύμα που προσφέρει να καλύπτει τα παιδιά μέχρι τη συγκεκριμένη ώρα, όμως ανησυχία του Marvin αποτελούσε το Σαββατοκύριακο, καθώς ήξερε πως κάποια παιδιά δεν είχαν απολύτως τίποτα για να τραφούν. Έτσι, αγόρασε σακίδια τα οποία γεμίζει με τρόφιμα και τα μοιράζει στα παιδιά μετά το σχόλασμα της Παρασκευής, ώστε να έχουν να φάνε μέχρι τη Δευτέρα.
Την προσπάθειά του στηρίζουν και άλλοι ευαισθητοποιημένοι πολίτες την κοινότητας, ενώ συνταξιούχοι δάσκαλοι αναλαμβάνουν να εφοδιάσουν τις τσάντες κάθε Πέμπτη και εθελοντές τις δίνουν στα παιδιά που έχουν εγγραφεί στο πρόγραμμα. Σήμερα ο Marvin στέλνει κάθε Σαββατοκύριακο 37 παιδιά στα σπίτια τους με φαγητό, ενώ το πρόγραμμά του τρέχει με τη βοήθεια της σχολικής συμβούλου Karen Medina.
Ο δάσκαλος-παράδειγμα πάντως αποκάλυψε πως στην αρχή δεν ήταν σίγουρος αν θα τα καταφέρει, όμως το αποτέλεσμα τον δικαίωσε και, όπως δηλώνει, η μεγαλύτερη ικανοποίηση γι’ αυτόν είναι να βλέπει τους μαθητές τους να αναπτύσσονται και να μεγαλώνουν, αποκτώντας γνώσεις.
