H Κρήτη συνήθως υπερηφανεύεται για τα παλληκάρια της. Ωστόσο, αυτός ο τόπος δεν ξεχωρίζει μόνο για τις μπαλωθιές του. Μικρόσωμη, λεπτοκαμωμένη και με κουρασμένο πρόσωπο από τη θάλασσα. Τίποτα στην εμφάνισή της δεν μαρτυρά το επάγγελμα που κάνει.
Η Στέλλα Φραντζεσκάκη από τα Νέα Ρούματα Χανίων, ένας οικισμός σε υψόμετρο 320 μέτρων, είναι μία από τις ελάχιστες πλοιάρχους, ίσως και η μοναδική σε φορτηγό πλοίο.
Οι πρώτες γυναίκες που αναφέρονται ως πλοίαρχοι στη σύγχρονη ναυτική ιστορία είναι η Άννα Σαρίδου και η Νίκη Σκέντζου, ενώ σημειώνεται ότι ένα από τα μεγαλύτερα καράβια του Ιδρύματος Ωνάση, το «Ολύμπικ Σερένιτι» 100.000 τόνων, το κυβερνούσε γυναίκα, η Αθανασία Μπουμπουράκη. Στα 1978 η Πολιτεία προχώρησε στην ίδρυση και της πρώτης δημόσιας σχολής πλοιάρχων γυναικών, της ΑΔΣΕΝ πλοιάρχων Πειραιά, με έδρα της τον χώρο του ΚΕΣΕΝ στου Ρέντη.
Το πλοίο που κυβερνά η Στέλλα Φραντζεσκάκη και ονομάζεται «KESARIA», είναι τύπου kamsarmax, φθάνει τα 222 μέτρα, είναι 42.900 κόρων και έχει μεταφορική ικανότητα 81.932 τόνων. Τα πλοία αυτά μπορούν να ναυλωθούν για πολύ συγκεκριμένα δρομολόγια και έχουν μεγάλη μεταφορική ικανότητα.
Εχει 23 άτομα πλήρωμα μεταξύ των οποίων και δύο ακόμα γυναίκες. Μία Ελληνίδα, δόκιμος μηχανικός και μία Φιλιππινέζα καμαρότος.
Τα καράβια αυτά κινδυνεύουν περισσότερο στα στενά παρά στις ανοιχτές θάλασσες.
Μπορεί και μήνες να μείνει η Στέλλα μέσα στο καράβι. Ατελείωτες οι ώρες. Τι ακριβώς κάνει σε ένα 24ωρο; Εάν ο καιρός είναι άσχημος πολλές ώρες στη γέφυρα, διαφορετικά έχει να ρυθμίσει όλες τις υποχρεώσεις του καραβιού. Επικοινωνία με την εταιρεία, συνεχή ενημέρωση για τις καιρικές συνθήκες, αλληλογραφία και πολλά άλλα.
Μιλήσαμε τηλεφωνικά μαζί της, την ώρα που ήταν στο καράβι της εταιρείας ANDRIAKI SHIPPING GO LTD κάπου στον Ατλαντικό Ωκεανό, με προορισμό τη Βαλτιμόρη, προκειμένου να φορτώσουν κάρβουνο με προορισμό την Ευρώπη.
Ο καιρός σύμφωνα με την ίδια ήταν πολύ καλός και δεν αντιμετώπιζαν δυσκολίες.
Η Στέλλα Φραντζεσκάκη μας περιγράφει τις πιο όμορφες και τις πιο δύσκολες στιγμές και τονίζει ότι αυτό που της λείπει κάποιες φορές είναι η οικογένειά της.
«Οταν ξεκίνησα δεν ήταν εύκολη υπόθεση καθώς οι κοπέλες σε πλοία ήταν λίγες, το περιβάλλον ανδροκρατούμενο και θα έπρεπε να αποδείξω ότι μπορώ να τα καταφέρω», δηλώνει η καπετάνισσα.
«Τώρα δεν έχω πρόβλημα. Είμαι πολλά χρόνια στη συγκεκριμένη εταιρεία, από το 1998, με ξέρει ο κόσμος της ANDRIAKI και γνωριζόμαστε», προσθέτει.
Η Στέλλα Φραντζεσκάκη αναφερόμενη στο θέμα δημιουργίας οικογένειας, δηλώνει ότι είναι κάτι απαγορευτικό για μια γυναίκα, αλλά κατά τη γνώμη της και για τον άνδρα, καθώς είσαι μακριά από την οικογένειά σου για μεγάλο χρονικό διάστημα.
«Αποφάσισα να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα στις αρχές του ’80 καθώς είχα λατρεία για τα ταξίδια, να γνωρίσω διαφορετικούς τόπους και ιδιαίτερα για το υγρό στοιχείο. Δεν είμαι από ναυτική οικογένεια γι’ αυτό και στην αρχή συνάντησα πολλές δυσκολίες από την οικογένειά μου να ακολουθήσω το συγκεκριμένο επάγγελμα αλλά αυτό δεν με πτόησε. Γι’ αυτούς ήταν πολύ δύσκολο να αποδεχτούν ότι η κόρη τους θα έμπαινε σε ένα βαπόρι και ότι θα έλειπε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα από το σπίτι χωρίς να με βλέπουν», τονίζει.
Η καπετάνισσα δηλώνει ότι το πρώτο ταξίδι που έκανε ήταν ως δόκιμος στα επιβατικά του «Καραγιώργη» που πηγαίνανε Πάτρα – Ιταλία αλλά τώρα δεν υπάρχει αυτή η εταιρεία. «Εκείνη την περίοδο, μπορεί και σήμερα, δεν ήταν εύκολα για μία γυναίκα να βρει δουλειά σε εταιρεία. Μετά τα επιβατικά του «Καραγιώργη» πήγα σε μια εταιρεία που είχε ένα βαπόρι και το ’98 ήρθα στην ANDRIAKI», συμπληρώνει.
Η πιο όμορφη και πιο δύσκολη στιγμή
«Η πιο όμορφη στιγμή ήταν όταν ξεκίνησα να ταξιδεύω και μάλιστα όταν τα κατάφερα να γίνω πλοίαρχος. Δικαιώθηκα εν μέρει γιατί οι δυσκολίες που συνάντησα μέχρι τώρα ήταν πολλές, κυρίως του να αποδείξω ότι μπορώ να αντεπεξέλθω σε οποιεσδήποτε συνθήκες», δηλώνει η Στέλλα και περιγράφει ως «από τις πιο άσχημες στιγμές που έχω ζήσει πάνω στο καράβι μια δυνατή κακοκαιρία έξω από τον Μαγγελάνο, όπου τα κύματα έφθαναν μέχρι και τα δέκα μέτρα».
«Εκείνη τη στιγμή δεν φοβάσαι αλλά αργότερα όλη αυτή η σκηνή περνά από το μυαλό σου και δεν πιστεύεις αυτό που έζησες», τονίζει η καπετάνισσα και προσθέτει:
«Ολα τα ταξίδια μου έχουν αφήσει εντυπώσεις καλές και κακές, γιατί συναντάς δύσκολους καιρούς καθώς η θάλασσα δεν είναι κάτι συνηθισμένο, έχει απρόοπτα, δεν είναι κάτι που περιμένεις».
Σε κάθε ταξίδι συμβαίνουν διάφορα που μπορεί να σου μείνουν στο μυαλό. Άλλωστε για εμάς τα χρόνια πηγαίνουν με το βαπόρι που ήμασταν, έτσι λέμε από τότε που είμαστε σε αυτό το βαπόρι και δεν θυμόμαστε πια χρονολογία ήταν».
Τι προβληματίζει έντονα τη Στέλλα
Το πρόβλημα που απασχολεί σήμερα όλους τους καπετάνιους των εμπορικών πλοίων και που έχει γίνει εφιάλτης των ταξιδιών τους και δεν είναι άλλο από την πειρατεία. Προβληματίζει έντονα και τη Στέλλα, η οποία μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί αντιμέτωπη με πειρατές.
«Πρέπει να ληφθούν μέτρα για να αντιμετωπιστεί η πειρατεία. Πειρατικές επιθέσεις γίνονταν και παλιά στη Σιγκαπούρη αλλά ποτέ δεν έπαιρναν ολόκληρο το πλοίο. Άρπαζαν αντικείμενα και έφευγαν. Πρώτη φορά συμβαίνουν αυτά που γίνονται στον Ινδικό Ωκεανό», τονίζει η καπετάνισσα.
