Όταν είσαι Νηπιαγωγός…
Φτιάχνεις καφέ στις 7:30π.μ και τον τελειώνεις στη μια μ.μ. Ακούς τη λέξη «κυρία», 80 φορές τη μέρα. Δένεις κορδόνια, 15 φορές τη μέρα. Κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι, καις τα δάκτυλά σου από την σιλικόνη.
Αναγνωρίζεις τα μπουφάν και τις ζακέτες όλων των παιδιών σου. Αναγνωρίζεις τα τάπερ που δεν έχουν όνομα, όλων των παιδιών σου. Γνωρίζεις τις διατροφικές προτιμήσεις όλων των παιδιών σου. Ενώ κόβεις πατρον, απαντάς στην ερώτηση παιδιού και ακούς την ερώτηση ενός δεύτερου παιδιού, ενώ λίγο πιο πίσω ο Γιαννάκης τραβάει το παιχνίδι μέσα από τα χέρια της Μαρίας και προσπαθείς να τους χωρίσεις μέχρι να τελειώσεις το κόψιμο.
Αναγνωρίζεις όλες τις φωνές των παιδιών σου από μακριά. Μαζεύεις όλα τα ρολά από τα χαρτιά υγείας του σπιτιού σου, τα κεσεδάκια από τα γιαούρτια, τα κουτιά από τα γάλατα, για μελλοντικές κατασκευές. Πλένεις τα χέρια σου, εν ώρα εργασίας, 5-8 φορές.
Θυμάσαι το μανικιούρ κάθε καλοκαίρι. Ξεκινάς να πας στα μαγαζιά να πάρεις τακούνια, και καταλήγεις με ένα ζευγάρι αθλητικά και ένα ζευγάρι μπαλαρίνες.
Όταν είσαι νηπιαγωγός… Τον Σεπτέμβριο αναλαμβάνεις παιδάκια, που δεν μιλούν ακόμη «καθαρά», που κλαίνε κάθε φορά που έρχονται σχολείο, που δεν ξέρουν να μαζεύουν παιχνίδια, ή να πιάνουν μαρκαδόρο, ή να αναγνωρίζουν αριθμούς και φωνούλες. Τον Ιούνιο αποχαιρετάς αυτά τα παιδάκια 10 εκατοστά ψηλότερα, μιλώντας «καθαρά» και έχοντας κατακτήσει όλα τα παραπάνω.
Γιατί, όλη τη χρονιά που πέρασε, ήσουν η «κυρία» τους, η δασκάλα τους, η «μαμά» τους, η αγκαλιά τους, η παρηγοριά τους, η ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ τους.
Της Κάλυ Γιαουρτοπούλου
