Ποιος Πετρετζίκης, ποιος Λαζάρου και ποια Βέφα Αλεξιάδου;
Ο πιο «καλός» μάγειρας την σήμερον ημέρα, είναι ο «καλός» πολιτικός!
Το προσέξατε;
Το καλός το έβαλα σε εισαγωγικά!
Γιατί θέλω και μπορώ, όχι σαν αυτούς που δεν θέλουν και δεν μπορούν.
Και μάλιστα είναι ο μόνος που μπορεί να μαγειρέψει με ότι υλικά έχει στην κουζίνα του και να «βγάλει» ότι πιάτο «γουστάρει» στο τραπέζι του!
Γιατί δεν ξέρουν απλά να μαγειρεύουν, αλλά ξέρουν να κάνουν και …μαγικά!
Για δείτε για παράδειγμα την συμφωνία των Πρεσπών.
Τι κι αν δεν την θέλουν οι δύο λαοί;
Την θέλουν οι Αμερικάνοι και οι Γερμανοί, για αυτό και την «πληρώνουν» και την παίρνουν!
Τι κι αν είναι και αυτοί χρεωμένοι και μάλιστα περισσότερο από εμάς;
Αυτοί έχουν τους δικούς τους «οίκους αξιολόγησης» και μπορούν να δανείζονται όποτε και όσο θέλουν.
Άλλωστε με δανεικά δεν ζούμε και εμείς και αυτοί;
Τι νομίζατε;
Αυτοί δεν κάνουν κουμάντο;
Αυτοί δεν αποφασίζουν για να εκτελούν τα δικά μας τα …γιουσουφάκια;
Όσο για τους δικούς μας πολιτικούς, κάνουν ότι κυβερνούν και εμείς κάνουμε ότι τους ακούμε.
Απλά μας χρεώνουν δηλαδή και φτιάχνουν τα νούμερα να μοιάζουν καλύτερα από αυτά των προηγούμενων.
Και στην τελική, έτσι και δεν μας βγαίνουν τα νούμερα, κάνουμε άλλο ένα μνημόνιο.
Γιατί όλοι οι άλλοι που τα πέρασαν νύχτα τα μνημόνια και μάλιστα «συγκαλυμμένα» τι είχαν παραπάνω;
Πάρτε για παράδειγμα τις Γερμανικές αποζημιώσεις.
Από το 1946 είναι δεδομένο και μάλιστα με απόφαση της Διάσκεψης των Παρισίων (1946) , ότι έχουμε να παίρνουμε 7δις 100 εκ δολάρια αγοραστικής αξίας 1938 (σημερινά 108 δις χωρίς τους τόκους) και 3,5 δις δολ. του 1938, σημερινής αξίας 54 δις χωρίς τους τόκους.
Αυτά, στο Δημόσιο. Για να μην μιλήσω για τους ιδιώτες..
Και γιατί δεν τα δίνουν, ενώ έχουν πληρώσει σε όλα τα άλλα κράτη;
Γιατί πολύ απλά …μπορούν!
Και μπορούν για έναν και μόνο λόγο.
Επειδή όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1947 μέχρι και τη σημερινή δεν έχουν τολμήσει να διεκδικήσουν αποφασιστικά τα χρωστούμενα.
Άλλες, οι πρώτες, γιατί δεν είχε υπογραφεί σύμφωνο ειρήνης.
Άλλες, γιατί η Γερμανία κρυβόταν πίσω από τη διάσπασή της και έστελνε την υποχρέωση για όταν θα ενωνόταν και πάλι.
Και άλλες από το φόβο μη διαταράξουν τις σχέσεις της Ελλάδας με τη Γερμανία.
Δηλαδή, από ατολμία και φόβο.
Ναι, σαν τη σημερινή.
Το γεγονός ότι ο Τσίπρας δεν ψέλλισε καν τη λέξη “αποζημιώσεις” στον Γερμανό πρόεδρο και άφησε στον Παυλόπουλο να θέσει το θέμα, αποδεικνύει την παραίτηση και αυτής της κυβέρνησης από μια σοβαρή διεκδίκηση.
Γιατί, ο Παυλόπουλος, ως πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν έχει καμία αρμοδιότητα να χειρίζεται το θέμα!
Δεν είναι η κυβέρνηση.
Είναι διακοσμητικός και τα λόγια του …ανίσχυρα!
Η ιστορία υπεκφυγής της Γερμανίας να πληρώσει τις αποζημιώσεις που οφείλει στην Ελλάδα, εδώ και 70 χρόνια είναι η πιο μεγάλη απόδειξη ενός κράτους που σέβεται μόνο το δίκαιο που το συμφέρει.
H συμφωνία του Λονδίνου το 1953 μπορεί απλά να «πάγωσε» ρητά τις αποζημιώσεις χωρίς να τις χαρίσει, μέχρι να υπογραφεί συμφωνία ειρήνης μεταξύ Γερμανίας και νικητών και να ορθοποδήσει η χώρα.
Όμως η ένωση των Γερμανιών έγινε και από εκείνη την στιγμή οι γερμανικές κυβερνήσεις επαναλαμβάνουν μονότονα ότι δεν χρωστάνε τίποτε και ότι το θέμα έχει κλείσει.
Και αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα!
Γιατί, πρώτα προσπάθησαν να αποφύγουν την πληρωμή με τη γελοία δικαιολογία ότι δεν υπήρχε μία Γερμανία και θα ήταν άδικο να πληρώσει η Δυτική και για χρέη της Ανατολικής!
Επομένως, υποσχόταν ότι θα δει το θέμα μόλις ξαναενωθεί η χώρα.
Και όταν η χώρα ξαναενώθηκε με τη Συνθήκη Ειρήνης του 1990 (2+4) ο δρόμος για να πληρώσει η Γερμανία έγινε και πάλι νομικά ανοιχτός.
Αλλά αυτό γίνεται για κράτη που είναι έντιμα και τιμούν την υπογραφή τους.
Όχι για τη Γερμανία.
Η οποία, ενώ καμώνεται ότι έχει τελειώσει το θέμα κάθε αποζημίωσης, επί Σρέντερ αποζημίωσε εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίους για το Ολοκαύτωμα, και το 2013 επί Σόιμπλε αποζημίωσε επιπροσθέτως με 772 εκ μάρκα Εβραίους για τον ίδιο λόγο.
Θα μου πείτε οι Εβραίοι, έχουν άλλη αξία από τους Έλληνες!
Σωστά, αλλά το δικό μας αίμα πόσο φτηνότερο μπορεί να είναι;
Εκτός και αν θεωρούν ότι είναι …δωρεάν!
Σαν τον λόγο του Πρωθυπουργού μας!
Θυμάμαι πως από το 1995 υπήρξε ρηματική διακοίνωση του Ανδρέα Παπανδρέου προς τη Γερμανία, με την οποία έβαζε στο τραπέζι τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Και στην συνέχεια στις αρχές του 2000 ο Άρειος Πάγος, με αμετάκλητη απόφαση διέταξε την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση Σημίτη, με απόφαση του τότε υπουργού Δικαιοσύνης έστειλε δικαστικό κλητήρα στο Ινστιτούτο Γκαίτε για να εκτελέσει την απόφαση του Αρείου Πάγου.
Μόνο που τότε, με παρασκηνιακές παρεμβάσεις, ο υπουργός ανακάλεσε την εντολή του.
Σατανική σύμπτωση; Μη μου πείτε;
Τότε ακριβώς συναίνεσε το Βερολίνο στην ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ!!!
Έκτοτε, και σε επίσημο επίπεδο δεν υπάρχουν παρά πυροτεχνήματα και ηρωικοφανείς δηλώσεις πολιτικών για το θέμα.
Μεταξύ των οποίων και του κ Τσίπρα, o οποίος, όπως και οι προκάτοχοί του, δεν τολμάει να θέσει επίσημα το θέμα στο Βερολίνο.
Με όλο το δικαστικό φάκελο και τον λεπτομερή φάκελο της Επιτροπής της Βουλής, που συμπεριλαμβάνει και τον λογαριασμό από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
Αν αυτό είναι κράτος….
Αν είναι κράτος, γιατί η Ελλάδα, αν και υπέστη τις μεγαλύτερες καταστροφές σε αναλογία με τον πληθυσμό της, με εξαίρεση την ΕΣΣΔ, είναι η μόνο χώρα που δεν πληρώθηκε τις αποζημιώσεις από τη Γερμανία.
Η …μόνη!
E.B.
