Η πιο όμορφη ιστορία του κόσμου. Ξεκίνησε πριν από 27 χρόνια. Κάπου στην Αθήνα. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο συστήθηκε στον κόσμο. Ο ερχομός του δεν έμοιαζε με συνταρακτικό γεγονός. Και όμως… Στις 6 Δεκεμβρίου του 1994 «γράφτηκε» ο πρόλογος στο βιβλίο της ζωής του.
Για τα επόμενα κεφάλαιο απαιτήθηκε ιδρώτας. Αμφιβολία. Φόβος. Μα και ελπίδα.
Από τα Σεπόλια, στο ΝΒΑ. Και από εκεί στην κορυφή του κόσμου. Και στον Λευκό Οίκο ως πρωταθλητής. Και χιλιάδες άλλα. Εργατοώρες στο γυμναστήριο και στο παρκέ. Φιλανθρωπίες σε όσους αναζητούν μία χείρα βοηθείας, όπως χρειάστηκε ο ίδιος ο Γιάννης (και η οικογένειά του) όταν ήταν παιδί. Και σε αρκετές περιπτώσεις βρήκε ανοικτές αγκαλιές.
«Χρόνια πολλά» στον πρωταθλητή. Στον δύο φορές MVP. Στο παιδί που πήγε στο ΝΒΑ κι έγινε άνδρας. Στο πιτσιρίκι που διάλεξε τον δύσκολο δρόμο για να ενισχύσει την οικογένειά του.
Τα πρώτα του χρόνια
Αμπελόκηποι, 6 Δεκεμβρίου 1994
Το πρώτο σπιτικό για τη φαμίλια Αντετοκούνμπο ήταν στην Κυψέλη. Καιροί δύσκολοι. Ένας νέος «ξεριζωμός» φάνταζε ως η πλέον λογική, μα συνάμα παράλογη, κίνηση.
Οι Αντετοκούνμπο βρέθηκαν στη Γερμανία. Σύντομα επέστρεψαν. Και βρήκαν «καταφύγιο» στους Αμπελόκηπους.
Ένα ισόγειο σε αυτή τη γειτονιά έμελλε να είναι το πρώτο σπιτικό του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ήρθε στη ζωή στις 6 Δεκεμβρίου του 1994. Τόπος γέννησης, Αμπελόκηποι!
Ο Giannis ήταν δεμένος με τη μαμά του. Εκείνη ακολουθούσε παντού. Ακόμη και όταν δεν έπρεπε.
Σύντομα, ο Γιάννης και ο μεγαλύτερος αδερφός του, ο Θανάσης έπρεπε να μπούνε στην «οικογενειακή επιχείρηση». Και να προσφέρουν ό,τι μπορούσαν σε ένα πολυπληθές σπιτικό, με ελάχιστα έσοδα. Και ζωή που δεν θύμιζε σε τίποτα όσα είχαν… χαρτογραφήσει στο μυαλό τους ο Τσαρλς και η Βερόνικα.
Σύντομα, οι πωλήσεις έγιναν η ζωή του Γιάννη: DVD, ρολόγια, τσάντες, γυαλιά ηλίου και κάθε λογής πράγματα πέρασαν από τα χέρια των Αντετοκούνμπο.
Πολλά χρόνια προτού γίνει ο Greek Freak, ο Γιάννης έδειχνε αυτήν την επιμονή και στο δρόμο. Ποιος ξέρει, ίσως μετά από μία «δυνατή» πώληση ή μία ανάγωγη απόρριψη να έκανε για πρώτη φορά την mean mug που έγινε σήμα κατατεθέν του. Τότε δεν υπήρχε κοινό για την αντικρίσει. Μόνο ο ίδιος. Οι σκέψεις του. Και μερικές φορές τα δάκρυα.
Όπως και στο παρκέ, έτσι και μακριά απ’ αυτό, ο Γιάννης ήταν επίμονος. Περισσότερο επίμονος από τον Θανάση.
Η φαμίλια ήταν μαθημένη από νωρίς στις θυσίες και στις στερήσεις. Οι φορές που ο Τσαρλς έδινε το φαγητό στα παιδιά του ήταν πολλές. Περισσότερες από το κανονικό.
Δεν ήταν μόνο τα θέματα επιβίωσης. Αλλά και αυτά της διαβίωσης. Παιδιά χωρίς πατρίδα, μολονότι είχαν δύο. Παιδιά δίχως χαρτιά, μολονότι τα ήθελαν σαν… τρελά.
Μερικές φορές ο Γιάννης και ο Θανάσης δεν ήταν τόσο γρήγοροι. Η αστυνομία τους συλλάμβανε. Και τότε, η Βερόνικα αναλάμβανε να τους… απελευθερώσει. Με παρακάλια για «χαρτιά που υπάρχουν στο σπίτι».
Κανείς δεν θέλησε να τα δει. Και η ιστορία που θα άρχιζε από την Κυψέλη και θα έφτανε μέχρι τον Λευκό Οίκο δεν άλλαξε.
Μετά την Κυψέλη και τους Αμπελόκηπους, ακολούθησαν τα Σεπόλια. Η συνοικία που έκανε γνωστό τον Γιάννη. Και την έκανε πασίγνωστη σε ολάκερο τον κόσμο!
Το νέο σπίτι έπρεπε να στεγάσει τα όνειρα έξι ψυχών, αφού στην οικογένεια είχαν προστεθεί ο Κώστας και ο Άλεξ.
Οι δύο μεγαλύτεροι είχαν το δικό τους δωμάτιο. Μικρό, μα δικό τους. Να χωρέσουν τις ιστορίες που σκάρωναν κάθε βράδυ. Για το μπάσκετ. Για τον Κόμπι. Για το μέλλον τους.
Ο Φιλαθλητικός και το όνειρο
Στην πραγματικότητα, για τον Γιάννη, η προτελευταία αλλαγή κατοικίας ήταν και το «σημείο μηδέν» της καριέρας του. Τα Σεπόλια έφεραν τον Φιλαθλητικό. Πρώτα στη δική του ζωή. Και έπειτα στη δική μας.
Τότε γεννήθηκε εκείνος ο μύθος, μία ιστορία για έναν «μονόκερο» που όλοι ήξεραν ότι υπήρχε, αλλά αδυνατούσαν να το πιστέψουν.
Δειλά δειλά, το γήπεδο του Φιλαθλητικού, αλλά και αυτά που έπαιζε η ομάδα του Giannis εκτός έδρας, γέμιζαν. Όχι μόνο από τους φιλάθλους. Αλλά και από κάθε λογής σκάουτερ.
Δεν ήταν έτσι από την αρχή. Μέχρι τη δήλωση του Γιάννη ότι «θέλω μία ημέρα να γίνει παίκτης του ΝΒΑ», τα καρέ που χρησιμοποιούν όλοι για να δημιουργήσουν ένα βίντεο για τον μεγάλο και τρανό Γιάννη Αντετοκούνμπο, κύλησε μπόλικο νερό στο αυλάκι.
Στην αρχή, ο Greek Freak παρατηρούσε. Ήταν ένα παιδί, ψιλόλιγνο, δίχως να δείχνει κάτι ιδιαίτερο. Μόχθησε. Τσαντίστηκε. Κουράστηκε. Και έκανε το κλειστό του Φιλαθλητικού το δεύτερο σπίτι του. Στην κυριολεξία. Υπήρχαν φορές που μαζί με τον Θανάση, έχοντας βρει μία ήσυχη και σχεδόν ζεστή γωνιά, έπεφταν για ύπνο εκεί. Για να αποφύγουν τις κακοτοπιές και τις νυχτερινές μετακινήσεις.
Κάποιες μέρες ο Γιάννης και ο Θανάσης δεν εμφανιζόντουσαν στο κλειστό για τις προπονήσεις. Η ζωή και το… παιχνίδι είχαν την ίδια ώρα υποχρεώσεις. Και τα παιδιά προτιμούσαν να βοηθήσουν την οικογένειά τους και όχι να παίξουν μπάσκετ.
Ειδικά την τέταρτη (από τις έξι και κάτι συνολικά) σεζόν στον Φιλαθλητικό, ο Γιάννης χάθηκε για ένα μήνα! Και χρειάστηκε η παρέμβαση των ανθρώπων της ομάδας, προκειμένου να καταφέρει να επιστρέψει.
Το 2013, όταν οι Μιλγουόκι Μπακς ήρθαν στην Ελλάδα, με τον τότε general manager Τζον Χάμοντς, το φλερτ «φούντωσε». Μόνο που οι Μπακς δεν ήταν η μοναδική ομάδα που παρακολουθούσε το «ψηλό λαχείο» από την Ελλάδα. Στην ιστορία έχει περάσει το ταξίδι του Ντάνι Έιντζ (τότε στους Μπόστον Σέλτικς) για να δει από κοντά τον Γιάννη.
Όπως και να έχει, η ιστορία κατέγραψε ως την τελευταία εμφάνισή του με τη φανέλα του Φιλαθλητικού στις 27 Απριλίου του 2013. Η ήττα από την Κηφισιά, σήμανε το τέλος μιας περιπέτειας. Και την αρχή σε μία άλλη. Εξαιρετικά γλυκιά. Σαν ταινία…
Draft και η ρούκι του σεζόν
Οι ώρες δεν έλεγαν να περάσουν με τίποτα…
Από τις γειτονιές του Ζωγράφου και το ανοικτό γήπεδο στα Σεπόλια όπου έδινε τα πρώτα του «μονάκια», γεμάτος από όνειρα έχοντας πάντα μαζί του μια μπάλα του μπάσκετ, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε βρεθεί εν μία νυκτί στη Νέα Υόρκη. Στο κέντρο του κόσμου. Στην Μέκκα της πορτοκαλί μπάλας. Δεν ήξερε τι θα αντικρίσει. Δεν ήξερε τι να περιμένει. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα ήταν ανάμεσα στα μεγαλύτερα ταλέντα του αμερικάνικου μπάσκετ. Εκεί όπου «χτύπαγε» δυνατά η καρδιά της… τάξης του 2013.
Ο 19χρονος -τότε- Γιάννης πήρε θέση στο Barclays Center και μόνο μία σκέψη δεν σταμάτησε να τριβελίζει το μυαλό του: «Ας με επιλέξει μια ομάδα. Όποια να ‘ναι. Αρκεί να με επιλέξουν…» Ο αείμνηστος Ντέιβιντ Στερν θα παρουσίαζε το τελευταίο draft της θητείας του ως κομισάριος του ΝΒΑ (σ.σ. καθώς παραχωρούσε τα ηνία στον Άνταμ Σίλβερ) και ο Αντετοκούνμπο, συνοδευόμενος από τον μεγαλύτερο αδερφό του Θανάση, όπως επίσης και από τους εκπροσώπους του, τον Γιώργο Πάνου και τον Άλεξ Σαράτση.
Η πρώτη δεκάδα πέρασε χωρίς να αναφερθεί το όνομά του. Η αγωνία μεγάλωνε. Οι σφυγμοί του ολοένα και «έτρεχαν» με πιο γοργούς ρυθμούς. Ώσπου… «With the 15th pick in the 2013 NBA Draft, the Milwaukee Bucks select Giannis Antetokounmpo from Athens-Greece. He last played for Filathletikos in Greece» είχε πει ο Ντέιβιντ Στερν. Ο Γιάννης χαμογέλασε. Δεν είχε συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Ο Θανάσης πανηγύριζε με σφιγμένες τις γροθιές κρατώντας παράλληλα και την ελληνική σημαία. Οι αγκαλιές των ατζέντηδων. Το καπελάκι των Μπακς. Η χειραψία με τον κομισάριο του ΝΒΑ. Η πρώτη φωτογραφία στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Ένα όνειρο που μόλις… ξεκινούσε.
Όου Τζέι Μέιο (ναι, ο νυν παίκτης της Ούνικς Καζάν), Καρόν Μπάτλερ, Κρις Μίντλετον, Λάρι Σάντερς, Μπράντον Νάιτ, Ζάζα Πατσούλια, Γκάρι Νιλ, Νέιτ Ουόλτερς (ο νυν παίκτης του Ερυθρού Αστέρα), Ερσάν Ιλιασόβα, Τζον Χένσον, Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, Λιουκ Ράιντνουρ… Σας θυμίζουν κάτι αυτά τα ονόματα; Ήταν οι πρώτοι συμπαίκτες που αντίκρισε στο προπονητήριο των Μιλγουόκι Μπακς. Η νέα του οκογένεια. Το νέο του σπίτι…
Αλήθεια, ποιος να περίμενε τότε ότι ύστερα από οκτώ χρόνια, εκείνο το ντροπαλό και ψιλόλιγνο και φτωχό αγόρι από την Ελλάδα θα έφτανε στο σημείο να κατακτήσει ολόκληρο το ΝΒΑ… Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν το περίμενε. Ούτε ο πιο αισιόδοξος Έλληνας. Όσο και αν το ήθελε όλος ο κόσμος, άλλο τόσο… σενάριο επιστημονικής φαντασίας ήταν τότε.
Και λογικό, έτσι; Άλλωστε δεν έκανε κάποια rookie season την οποία θυμάται κάποιος ως… παράδειγμα προς μίμηση. Συγκεκριμένα είχε αγωνιστεί σε 77 ματς της κανονικής περιόδου (σ.σ. άλλωστε τότε οι Μπακς έβλεπαν τα playoffs μόνο με… κυάλια) και είχε κατά μέσο όρο 6,8 πόντους, 4,4 ριμπάουντ, 1,9 ασίστ, 0,8 κλεψίματα και 0,8 τάπες ανά 24,6 λεπτά συμμετοχής, σουτάροντας με 44% στα δίποντα, 35% στα τρίποντα και 68% στις βολές.
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καλή σεζόν για τα δεδομένα ενός παιδιού που είχε κληθεί να αλλάξει άρδην την ζωή του! Μάλιστα είναι αξιοσημείωτο και το ντεμπούτο του στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ καθώς έγινε στο θρυλικό «Madison Square Garden» της Νέας Υόρκης. Ο τότε προπονητής Λάρι Ντρου τον είχε φέρει από τον πάγκο και τον είχε χρησιμοποιήσει για 4:43 λεπτά, έχοντας έναν πόντο με 1/2 βολές, 1 λάθος και 2 φάουλ.
Η συνέχεια; Γνωστή…
Άλλαξε το σώμα του
Ήξερε και ο ίδιος ο Γιάννης ότι θα αποτελέσει… βούτυρο στο ψωμί των αντιπάλων του με τον σωματότυπο που είχε στην πρώτη του χρονιά στο ΝΒΑ. Ήξερε ότι έπρεπε να δουλέψει σκληρά ΚΑΙ σε αυτόν τον τομέα. Έπρεπε να βελτιώσει και να «χτίσει» το σώμα του για να μπορέσει να «επιβιώσει» απέναντι σε αθλητικούς, δυνατούς, σκληρούς ενίοτε και «βρώμικους» παίκτες στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη.
«Tonight we dine in hell» είχε πει ο Τζέραρντ Μπάτλερ στους «300» ως Λεωνίδας και ο Γιάννης δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να ζήσει την δική του «κόλαση» στο ΝΒΑ, αλλά να ήταν εκείνος που θα… απολάμβανε τους αντιπάλους του ως ένα καλό «κυρίως γεύμα» μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Δεν ήταν εύκολο. Καθόλου εύκολο. Έπρεπε να περνάει μέρα-νύχτα και νύχτα-μέρα μέσα στο γυμναστήριο προκειμένου να αποκτήσει όγκο, να βάλει μυϊκά κιλά και να γίνει ο «dominant» παίκτης που είναι σήμερα…
Χρόνο με τον χρόνο, ο Έλληνας μπασκετμπολίστας ολοένα και παρουσιαζόταν καλύτερος και πιο δυνατός! Δεν θα ήταν ποτέ ξανά το ψιλόλιγνο αγόρι από τα Σεπόλια, το οποίο θύμιζε… φτερό στον άνεμο. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν πρωτοπέρασε τις πύλες του προπονητικού κέντρου του μπάσκετ είχε ύψος 2.03 μέτρα και ζύγιζε μόλις 88 κιλά. Πολλοί ήταν εκείνοι που τον κοίταζαν με… μισό μάτι: «Ποιος; Αυτός στο ΝΒΑ; Δεν πρόκειται να επιβιώσει» έλεγαν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, αλλά μάλλον δεν ήξεραν με ποιον… είχαν να κάνουν.
Για την ακρίβεια δεν γνώριζαν ούτε οι ίδιοι οι άνθρωποι των Μπακς καθώς έβλεπαν έναν άνθρωπο να… παίρνει μπόι, το άνοιγμα των χεριών του να γίνεται τεράστιο και παράλληλα να βάζει και μυικά κιλά! Η αλλαγή στο σώμα του ήταν ραγδαία. Όλοι είχαν πέσει από πάνω του προκειμένου να τον διαχειριστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, φροντίζοντας για την καθημερινότητά του, την διατροφή του και φυσικά τα προγράμματα εκγύμνασης.
Σήμερα, ύστερα από οκτώ ολόκληρα χρόνια, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο βλέπει τον κόσμο από τα 211 εκατοστά και ζυγίζει 110 κιλά! Όπερ και σημαίνει ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα, πήρε 22 κιλά και ψήλωσε άλλους 8 πόντους. Και προσέξτε: Τα κιλά είναι ΜΟΝΟ μυϊκά και ύστερα από το κατάλληλο πρόγραμμα που είχε από τους ειδικούς. Πλέον η αλλαγή στο σώμα του είναι τρομακτική! Όχι μόνο δεν έχουμε να κάνουμε μ’ ένα ψιλόλιγνο, αλλά με έναν κυριαρχικό παίκτη.
Αλίμονο σε όποιον βρεθεί στον δρόμο του όταν ξεκινάει το drive…
Σε ρυθμούς πρωταθλήματος, αλλά…
Από τους Μπακς έδειχναν πως τους λείπουν κάποιες μικρές λεπτομέρειες για τον τίτλο τόσο τη σεζόν 2018-19 όσο και το 2019-20, Ήταν σε ρυθμούς πρωταθλήματος, αλλά κάτι έλειπε. Απλά ήθελαν το κάτι παραπάνω στα μεγάλα ματς και μια έξτρα πινελιά ποιότητας έμψυχο δυναμικό. Τη σεζόν 2018-19 άγγιξαν τους τελικούς, αφού προηγήθηκαν στους τελικούς Ανατολής κόντρα στους Ράπτορς με 2-0, αλλά εκεί το πράγμα στράβωσε.
Οι Ράπτορς πήραν τα 4 επόμενα ματς, με τον Καουάι Λέοναρντ να κάνει… παπάδες και τα… ελάφια να μην έχουν απαντήσεις στα κρίσιμα σημεία των τεσσάρων τελευταίων ματς και ειδικά στο Game 3, όπου θα μπορούσε να αποτελέσει και τελειωτικό χτύπημα στους Καναδούς. Το τρίτο ματς της σειράς πήγε σε δεύτερη παράταση, αλλά οι Ράπτορς επιβίωσαν, έκαναν το 2-1 και στη συνέχεια υπέγραψαν τη μεγάλη ανατροπή. Οι Μπακς έπαθαν από τους Ράπτορς ότι ακριβώς έκαναν τη σεζόν που πέρασε στους Σανς. Από το 0-2, η σειρά γύρισε σε 4-2. Τα… ελάφια τουλάχιστον πήραν το μάθημα τους και το έδειξαν στην κρισιμότερη μάχη της ιστορίας τους στους τελικούς.
Στην πορεία τους στα playoffs του 2019 πέταξαν εκτός Πίστονς και Σέλτικς με σκούπα και 4-1 αντίστοιχα, αλλά οι Ράπτορς είχαν Λέοναρντ και σημαντικές βοήθειες (Λάουρι, ΒανΒλίτ, Σιάκαμ, Γκασόλ) που ήταν αρκετές για να πάνε μέχρι το τέλος του δρόμου και τον πρώτο τίτλο της ιστορίας τους. Η συγκεκριμένη σεζόν ήταν ιδιαίτερη και για τον Greek Freak, ο οποίος αναδείχθηκε MVP για πρώτη φορά στην καριέρα του και φυσικά ήταν αρχηγός και στο All Star Game, δείχνοντας την δυναμική του στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου.
Την επόμενη σεζόν ήρθαν οι Χιτ να τους… τελειώσουν το όνειρο στον δεύτερο γύρο των playoffs. Πολύ κρίσιμο ήταν το δεύτερο παιχνίδι, όπου το Μαϊάμι επικράτησε με 116-114 και έκανε το 2-0 στη σειρά, δυσκολεύοντας πολύ τη ζωή των Μπακς. Ο Μπάτλερ κέρδισε βολές σε νεκρό χρόνο και χάρισε τη νίκη στην ομάδα του σε ένα παιχνίδι που έπαιξε μεγάλο ρόλο για την εξέλιξη της σειράς. Λίγους μήνες νωρίτερα ο Γιάννης έπαιρνε στα χέρια του το δεύτερο συνεχόμενο βραβείο MVP για τα… όργια που είχαμε θαυμάσει από εκείνον μέσα στη σεζόν. Τα 2 χρόνια πριν την κατάκτηση του πρωταθλήματος, οι Μπακς το διεκδίκησαν, αλλά δεν έφτασαν καν σε τελικό ΝΒΑ. Όμως έχτισαν πάνω στις αποτυχίες τους για να βγουν νικητές την περσινή ονειρική σεζόν.
Στα τελευταία χρόνια και στον δρόμο για τον τίτλο, οι Μπακς προχώρησαν σε σημαντικές αποφάσεις που άλλαξαν την ιστορία τους και τους οδήγησαν στο δαχτυλίδι. Αρχικά απέλυσαν τον Κιντ (έναν άνθρωπο πάντως που εκτόξευσε τον Γιάννη, δίνοντας του τη δυνατότητα να παίξει σαν point guard και να παίρνει την πρώτη μπάλα) και πήραν τον Μπουντενχόλζερ το καλοκαίρι του 2018. Στη συνέχεια πήραν Λόπεζ, έναν ψηλό που ταίριαξε έξοχα στο στυλ μπάσκετ του Μιλγουόκι με τα πολλά τρίποντα. Κράτησαν Μίντλετον και έστειλαν τον Μπλέντσο στους Πέλικανς για τον Χόλιντεϊ, τον γκαρντ-κλειδί στον τίτλο με τον οποίοι η περιφερειακή άμυνα του Μιλγουόκι ανέβηκε επίπεδο.
Φυσικά κατάφεραν να πείσουν τον Γιάννη (όπως και τον Μίντλετον αρκετούς μήνες νωρίτερα) να μείνει στο Μιλγουόκι με supermax συμβόλαιο προς το τέλος του 2020, διώχνοντας τους πολλούς μνηστήρες που τον περίμεναν σαν τα… κοράκια αν δεν ανανέωνε. Τέλος κατά τη διάρκεια της περσινής σεζόν έβαλαν άλλο ένα… σκυλί στην ομάδα που παίζει φοβερή άμυνα και δεν κάνει ποτέ πίσω σε οποιαδήποτε πρόκληση. Τον Πι Τζέι Τάκερ που βοήθησε και με το corner 3 του. Όλα αυτά τα στοιχεία λοιπόν βοήθησαν στο να φτάσουν τα… ελάφια στον τίτλο του 2021.
Η ώρα της στέψης
Το καλοκαίρι του 2020, ο Greek Freak είχε την ευκαιρία να πάει σε ομάδα που θα είχε superstar δίπλα του (Ουόριορς, Μάβερικς και Χιτ) για να μπορέσει να διεκδικήσει πιο εύκολα το πρωτάθλημα. Όμως ο Γιάννης έμεινε στο αγαπημένο του Μιλγουόκι, δείχνοντας πως ξέρει να κρατά τις υποσχέσεις του. Όσες δυσκολίες και αν συνάντησε μέχρι να φτάσει στο φετινό πολυπόθητο δαχτυλίδι, δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να φύγει από τους Μπακς.
Είχε μια υπόσχεση να εκπληρώσει. Το μακρινό 2014 και συγκεκριμένα στις 17 Ιουλίου είχε δώσει μια υπόσχεση και 7 χρόνια μετά ήρθε η ώρα να την κάνει πράξη. «Δεν θα φύγω ποτέ από την ομάδα και την πόλη του Μιλγουόκι, μέχρι να χτίσουμε μια ομάδα πρωταθλητισμού». Για ακόμα μια φορά πίστεψε στον εαυτό του, ήταν ξεκάθαρος και τήρησε όσα είπε πιο γρήγορα απ’ όσο πίστευε ο πιο αισιόδοξος παρατηρητής. Πήρε το πρωτάθλημα, κάνοντας πράματα και θάματα στους τελικούς και πλέον έχει ως στόχο να φορέσει και άλλα δαχτυλίδια στο μέλλον. Η πίστη και η αφοσίωση ανταμείβεται και ο Γιάννης το άξιζε και με το παραπάνω για όλα όσα πέρασε τα προηγούμενα χρόνια.
Εκεί όπου όλα έδειχναν να χάνονται στα δύο πρώτα ματς, όπου οι Σανς έκαναν το 2-0, οι Μπακς έδειξαν χαρακτήρα και πήραν όλες τις σωστές αποφάσεις στις κρίσιμες στιγμές. Υπέταξαν το Φοίνιξ στα 4 επόμενα ματς και έτσι έφεραν το δεύτερο πρωτάθλημα στο Μιλγουόκι μετά την ομάδαρα του Ρόμπερτσον και του Τζαμπάρ.
Μάλιστα ο Greek Freak με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, εκπλήρωσε και μια υπόσχεση που στον αδικοχαμένο Κόμπι Μπράιαντ.Στις 25 Ιουνίου 2019 και λίγο μετά την ανάδειξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο σε MVP του ΝΒΑ για πρώτη φορά στην καριέρα του, ο Κόμπι Μπράιαντ είχε προχωρήσει σε μια ανάρτηση-πρόκληση για τον Έλληνα σούπερ σταρ. Να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Δύο χρόνια αργότερα ο Γιάννης εκπλήρωσε και αυτήν την πρόκληση του αείμνηστου Black Mamba.
Στους τελικούς με τους Σανς βγήκε μπροστά στα δύσκολα και τα σάρωσε όλα στο… πέρασμα του, οδηγώντας την ομάδα, όπως κάνουν οι αληθινοί ηγέτες. Ήταν καθοριστικός τόσο στο Game 4 όπου με το τεράστιο μπλοκ του στον Έιτον, ένα λεπτό πριν το τέλος έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των Μπακς, όσο και στο Game 5 με το απίθανο alley oop που χάρισε τη νίκη στα… ελάφια.
Ο Έλληνας σούπερ σταρ ήταν απολαυστικός στους τελικούς, πρόσθεσε μία ακόμα μοναδική διάκριση στο ενεργητικό του καθώς συνδύασε την κατάκτηση του τίτλου, με την ανάδειξή του σε πολυτιμότερο παίκτη των τελικών!
Συγκεκριμένα μέτρησε στη σειρά με τους Σανς 35,2 πόντους κατά μέσο όρο, 13,2 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 1,8 ασίστ και 1,2 τάπες, σουτάροντας με 61% εντός παιδιάς! Αρχοντικός, ασταμάτητος, πρωταθλητής, ηγέτης. ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Οι Μπακς σε μια εκπληκτική πορεία πήραν τα… σκαλπ των Χιτ, Νετς, Χοκς και Σανς, μαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντος που δεν τους είχαν επιτρέψει να κάνουν το βήμα παραπάνω. Το καινούριο γήπεδο, το Fiserv Forum και οι φίλαθλοι τους ήταν συγκλονιστικοί, ενώ σπουδαίο ρόλο εκτός του Γιάννη, έπαιξαν και οι Κρις Μίντλετον και Τζρου Χόλιντεϊ, οι οποίοι ήταν συνοδοιπόροι του Greek Freak στον θρίαμβο αυτό, μαζί με τον αδερφό του, Θανάση φυσικά που πάντα βρίσκεται στο πλευρό του ηγέτη των… ελαφιών.
Ο Λευκός Οίκος και το προεδρικό Μέγαρο
Στις 8 του περασμένου Νοεμβρίου, ο Γιάννης μαζί με τον αδερφό του, Θανάση, και την υπόλοιπη ομάδα των Μιλγουόκι Μπακς, επισκέφθηκαν τον Λευκό Οικό, όπου έλαβαν της υποδοχής του Τζο Μπάιντεν. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτείων φιλοξένησε τους πρωταθλητές του ΝΒΑ, σε ένα καθιερωμένο έθιμο που ωστόσο είχε «χαθεί» τα τελευταία χρόνια.
Άλλωστε, η τελευταία επίσκεψη ομάδας τον Λευκό Οίκο χρονολογούταν πίσω στο 2016, όταν είχαν βρεθεί εκεί οι πρωταθλητές Κλίβελαντ Καβαλίερς, επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα. Έκτοτε και για τέσσερα διαδοχικά χρόνια, καμία άλλη ομάδα δεν γιόρτασε την κατάκτηση του πρωταθλήματος, επί ημερών δηλαδή του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Αντετοκούνμπο κι οι Μπακς έκαναν τη… νέα αρχή, με την επίσκεψη τους να αποκτά και σημειολογικό χαρακτήρα. «Σας ευχαριστώ κ. Πρόεδρε. Εκ μέρους των παικτών, του επιτελείου και του οργανισμού, είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτή την ευκαιρία. Από τα Σεπόλια, την Αθήνα μέχρι τον Λευκό Οίκο, γεννημένος από Νιγηριανούς γονείς. Είναι μια εκπληκτική εμπειρία να είμαι στον Λευκό Οίκο. Τιμή μου που είμαι στον Λευκό Οίκο και γνωρίζω από κοντά τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Η οικογένεια μου έκανε πολλές θυσίες για να είμαι εδώ, τους ευχαριστώ για όλα. Δεν είναι μαζί μας σήμερα, αλλά πάντα τις κουβαλάμε στην καρδιά μας. Επαιξαν μεγάλο ρόλο στο να είμαι εδώ. Οι φίλαθλοι των Μπακς είναι οι κορυφαίοι στον κόσμο. Πριν 7 χρόνια ήμασταν η χειρότερη ομάδα, τώρα είμαστε η καλύτερη. Πάντα προσπαθούσαμε να γινόμαστε καλύτεροι μέσα από σκληρή δουλειά και να παλεύουμε. Με σκληρή δουλειά, θυσίες και αφοσίωση, με τα όνειρα που έχεις, μπορείς να πετύχεις σπουδαία πράγματα στη ζωή σου. Αυτά έκανα και είμαι εδώ. Χωρίς σκληρή δουλειά δεν θα γινόταν», ήταν τα λόγια του Έλληνα σούπερ σταρ.
Ο πρόεδρος Μπάιντεν είπε με τη σειρά του: «Γιάννη, έβαλες πενήντα πόντους στο Game 6. Πενήντα. Το χειρότερο είναι πως θυμάμαι και τα δύο πρωταθλήματα των Μπακς. Αυτό που το κάνει ακόμη πιο ιδιαίτερο είναι ότι βρίσκεσαι εδώ με τον αδελφό σου. Είναι παιδιά μιας οικογένειας μεταναστών από τη Νιγηρία, που πήγαν στην Ελλάδα. Αυτό είναι σπουδαίο. Ξέρω πως η μητέρα σου είναι τόσο περήφανη που σε κοιτάζει, όπως κι ο πατέρας σου από εκεί ψηλά. Είστε μια τρομερή οικογένεια. Νομίζω πως κερδίσατε σε διαγωνισμό γονιδίων»!
Ο Γιάννης φωτογραφήθηκε γεμάτος υπερηφάνεια, φορώντας το δακτυλίδι του πρωταθλητή στην Ουάσινγκτον, κι αφήνοντας παράλληλα πίσω του μια συλλεκτική εικόνα για τις επόμενες γενιές, την οποία δεν έχουμε ξαναδεί από Έλληνα μπασκετμπολίστα.
Περίπου δύο μήνες πριν από την 8η Νοεμβρίου, ο «Greek Freak» μαζί με την οικογένεια του είχε συναντήσει την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακκελαροπούλου, μια ημέρα μετά την επίσημη πολιτογράφηση τους, ως Έλληνες Πολίτες, των Βερόνικα και Άλεξ Αντετοκούνμπο, στις 16 Σεπτεμβρίου.
Αν κι η συνάντηση πραγματοποιήθηκε με μικρή καθυστέρηση σε σχέση με την αρχική ανακοίνωση, ο πρωταθλητής του ΝΒΑ… απολογήθηκε στην κα. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ζητώντας «συγγνώμη για την καθυστέρηση. Έπρεπε να τους μαζέψω όλους, έχω και τα μωρά. Κάνω baby sitting, έπρεπε να κάνω και προπόνηση 8:30».
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, φυσικά, τους υποδέχθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο και τους είπε χαρακτηριστικά πως «ήσασταν Έλληνες και το έχετε αποδείξει οικογενειακώς».
Ο Γιάννης από την πλευρά του τόνισε ότι «πάντα ήμασταν Έλληνες, πήγαμε σε ελληνικό σχολείο, ξέρουμε να μιλάμε ελληνικά, ξέρουμε την ελληνική κουλτούρα. Μεγαλώσαμε εδώ, πάντα θεωρούσαμε ότι εδώ είναι το σπίτι μας».
Η Κατερίνα Σακκελαροπούλου του απάντησε πως «εσείς είστε πρότυπο για τα νέα παιδιά. Το να έχουν τη φωτογραφία σου στο δωμάτιό τους, σημαίνει κάτι. Και αυτό το κερδίσατε όχι μόνο σαν αθλητής αλλά και με όσα δηλώνετε με την παρουσία σας και το ήθος σας. Αυτό είναι κάτι που παίρνει κανείς από το σπίτι του και το καλλιεργεί μεγαλώνοντας. Η αγάπη για την πατρίδα, για την οικογένεια, η προσφορά σας σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Αυτά ήταν πολύ σημαντικά πράγματα και σας τιμούν ιδιαίτερα, όπου κι αν βρίσκεστε».
Η συνάντηση έγινε σε εξαιρετικό κλίμα κι ο Γιάννης χαρακτήρισε ιστορικό το γεγονός ότι η κα. Σακελλαροπούλου είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Την ευχαρίστησε, επίσης, που κάλεσε την οικογένειά του στο Προεδρικό Μέγαρο.
Η Εθνική Ελλάδας
Το ημερολόγιο έγραφε 8 Αυγούστου του 2014, όταν ο Φώτης Κατσικάρης έδινε το… βάπτισμα του πυρός με το «εθνόσημο» στο στήθος στον 20χρονο Γιάννη Αντετοκούνμπο στο Πω της Γαλλίας. Ήταν ένα φιλικό προετοιμασίας της Ελλάδας με αντίπαλο τη Σερβία, ένα μήνα πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Έκτοτε, ο Αντετοκούνμπο φόρεσε άλλες 48 φορές την «γαλανόλευκη», έχοντας συμμετάσχει σε δύο τελικές φάσεις Mundobasket (2014, 2019), ένα Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (2015) καθώς και στο Προολυμπιακό του 2016 στο Τορίνο. Το βέβαιο είναι πως οι «καλύτερες μέρες» με την Εθνική Ομάδα, δεν έχουν έρθει ακόμη κι όλοι ευελπιστούν ότι στο εγγύς μέλλον το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα σημειώσει μια μεγάλη επιτυχία, με τον Γιάννη ως ηγέτη.
Ο “Greek Freak” έχει πετύχει 573 πόντους με την Εθνική Ομάδα και κορυφαία του επίδοση – σε επίσημη αναμέτρηση – ήταν οι 24 πόντοι στο Παγκόσμιο του 2019 με αντίπαλο τη Νέα Ζηλανδία. Βέβαια, αν προσμετρήσουμε και τα φιλικά, θα βρει κανείς και την 26αρα του απέναντι στη Δομινικανή Δημοκρατία, λίγες μέρες νωρίτερα. Η ουσία είναι πως εκείνο το καλοκαίρι ο “Giannis” απέδειξε πόσο επιδραστικός μπορεί να είναι στην ελληνική ομάδα, παρά το γεγονός πως το σύνολο δεν κατάφερε να πάει μακριά στο Παγκόσμιο. Ο πρωταθλητής του ΝΒΑ είχε ορισμένες εντυπωσιακές στιγμές κι είδαμε πως εφόσον πλαισιωθεί κατάλληλα και λάβει τη σωστή υποστήριξη, μπορεί να οδηγήσει σε σπουδαία πράγματα την Ελλάδα.
Σε συνέντευξη του τον Σεπτέμβριο στην COSMOTE TV, ο δις MVP του ΝΒΑ παρουσίαζε ως όνειρο του μια διάκριση με την Εθνική Ομάδα κι ενώ το EuroBasket του 2022 βρίσκεται στον κοντίνο ορίζοντα. «Μπορεί να ακουστώ πολύ αλαζόνας. Όταν δεν έχεις κερδίσει, δεν το καταλαβαίνεις αυτό. Κερδίζεις και δίνεις χαρά σε 200 χιλ. κόσμου. Πήγαμε στην παρέλαση και ήταν όλοι με ένα χαμόγελο. Φαντάζεσαι να δώσεις χαρά σε 10 εκατ. κόσμο; Να κλαίνε και να σε αγκαλιάζουν. Βάζουμε καλάθια και δίνουμε χαρά στον κόσμο. Μακάρι να είμαι καλά, να παίξω στο EuroBasket 2022. Αυτό μου έχει μείνει. Θέλω πολύ να το καταφέρω. Δεν ξέρω τι έχει πει ο Θεός για μένα, ποιο είναι το πλάνο του. Αλλά πρέπει να βρεθούμε σαν ομάδα, βλέπω ότι όλοι είναι έτοιμοι. Όλα αυτά τα παιδιά που έρχονται τώρα είναι η ομάδα. Βήμα βήμα και μια μέρα θα τα καταφέρουμε», δήλωνε ο ίδιος.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το κεφάλαιο «Εθνική Ομάδα» βρίσκεται σε περίοπτη θέση στο μυαλό του 27χρονου σούπερ σταρ. Ασχέτως αν ακολουθεί μια τεράστια καριέρα στο συλλογικό επίπεδο, η επίτευξη ενός μεγάλου στόχου με το «εθνόσημο», είναι το επόμενο «κάστρο» που θέλει να ρίξει. Ο Γιάννης είναι νέος, βρίσκεται στο prime του κι έχει ακόμη μπροστά του πολλά χρόνια ποιοτικού μπάσκετ. Η Εθνική Ομάδα αναμενόμενα θα βασιστεί στις δυνάμεις του και ναι, δεν είναι απίθανο, σε μερικούς μήνες ή χρόνια από σήμερα, να φοράει ένα μετάλλιο στον λαιμό του, μαζί με τους Έλληνες συμπαίκτες του. Άλλωστε, οι προηγούμενες πορείες που δεν οδήγησαν σε ουσιαστική διάκριση, σίγουρα θα του έχουν προσφέρει πολύτιμες εμπειρίες.
Όπως και να ‘χει, ο Γιάννης είναι μια μονάδα με τεράστια προσωπικότητα – πέραν του δεδομένου ταλέντου που κουβαλά – ικανή να εμπνεύσει μια ολόκληρη ομάδα αλλά και χώρα. Το παίδι που έριχνε στο παρκέ για λίγα λεπτά πριν 7.5 χρόνια στην Γαλλία ο Κατσικάρης, έχει πια μεγαλώσει κι είναι ένας «γίγαντας» του παγκόσμιου μπάσκετ.
Το δέσιμο με τα αδέρφια του, με τη μάνα του και η απώλεια του πατέρα του
Το «όλοι για έναν και ένας για όλους» είναι βαθιά χαραγμένο στο μυαλό των «AntetokounBros», όπως αρέσκονται να αποκαλούνται. Αυτό τους δίδαξε η ίδια η ζωή μέσα από τις δυσκολίες που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν και έγινε η… σημαία τους για να προχωρήσουν μπροστά.
Μπορεί να μην είναι τρεις και να μην αποτυπώνουν ακριβώς τον αριθμό των ατόμων που έχουμε συνηθίσει στην συγκεκριμένη φράση, ωστόσο κάθε ένας είναι σίγουρα ο σωματοφύλακας των υπολοίπων αδερφών.
Πρόκειται για τον Θανάση, τον Γιάννη, τον Κώστα, τον Άλεξ, αλλά και τον μεγαλύτερο γιο, Φράνσις, ο οποίος… ξέφυγε από τα δεδομένα της οικογένειας και ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και τη μουσική, ενώ έμεινε πίσω στη Νιγηρία όταν αποφάσισαν οι γονείς του να κάνουν το ταξίδι προς την Γερμανία.
Ο Τσαρλς και η Βερόνικα, οι ήρωες των παιδιών τους που τους γέμισαν με το αίσθημα της ενότητας και τους διαμόρφωσαν, όπως ακριβώς είναι σήμερα, σαν μία γροθιά.
Μοιράστηκαν. Γέλασαν. Προβληματίστηκαν…αλλά ποτέ δεν έφυγαν από το πλευρό ο ένας του άλλου, ακόμη και αν επέλεξαν διαφορετικές πορείες στην Ευρώπη ή την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Αποτέλεσμα; Όλοι μιλούν για την σχέση που έχουν τα αδέρφια Αντετοκούνμπο.
Και αν θέλουμε μία ελάχιστη απόδειξη, ας θυμηθούμε την rookie χρονιά του Γιάννη στους Μπακς, όταν πρόλαβε οριακά τον αγώνα κάνοντας οτοστόπ, αφού είχε… ξεχάσει να κρατήσει μερικά λεφτά από αυτά που έστελνε στην Ελλάδα.
Ο «βασιλιάς» της οικογένειας ήταν πάντοτε ο μπαμπάς Τσαρλς. Ένα πρότυπο για τα 5 αγόρια του που τους μύησε στον κόσμο του αθλητισμού και στήριξε όλες τις αποφάσεις του.
Μέχρι που στις 30 Σεπτεμβρίου του 2017 τον πρόδωσε η καρδιά και σε ηλικία 53 ετών έφυγε από τη ζωή. Η μητέρα τους, Βερόνικα, κλήθηκε να αναλάβει έναν πολλαπλό ρόλο που υπηρετεί πιστά από την πρώτη μέρα.
Η αγάπη του Γιάννη για τον πατέρα του αποτυπώνεται σε μία μόλις φράση: «Θα γύριζα στα Σεπόλια να πουλάω CD, για να έχω τον πατέρα μου».
Και μίας και αυτό αποτελεί μία «δύσβατη» πραγματικότητα, ο 27χρονος φόργουορντ επέλεξε να κρατήσει… κοντά τον πατέρα του, δίνοντας το όνομά του στον πρωτότοκο γιο.
Έτσι, το Λίαμ-Τσαρλς Αντετοκούνμπο μπορεί να φέρει μνήμες από τις μέρες που η οικογένεια ήταν αχώριστη και να γεμίζει ελπίδα τον Έλληνα σταρ πως «μία μέρα όταν φύγω από αυτόν τον κόσμο θέλω να έχω κάνει για τα παιδιά μου ό,τι έκανε ο πατέρας μου για εμάς».
Το κοινωνικό του πρόσωπο
Οι αρετές του Γιάννη δεν σταματούν αποκλειστικά στο αγωνιστικό κομμάτι. «Ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου, είναι το όνομα Αντετοκούνμπο να μνημονεύεται μετά από πολλά χρόνια και όχι για το μπάσκετ, αλλά για την κοινωνική προσφορά της οικογένειάς μου σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από αυτό!», είχε δηλώσει ο σούπερ σταρ των Μπακς στο πλαίσιο της συνεργασίας του με την Novibet και την πρωτοβουλία της «The GiANT Heart».
Ένα έργο με πρεσβευτή τον ίδιο, το οποίο αφορά την υλοποίηση μία σειράς στοχευμένων δράσεων Εταιρικής Υπευθυνότητας βασισμένων στις αξίες της κοινωνικής προσφοράς, της ελπίδας και της δεύτερης ευκαιρίας που στόχο έχουν να βελτιώσουν την ζωή πολλών συνανθρώπων μας.
Και με αυτήν την λογική προχωρά στη ζωή του ο Γιάννης και ολόκληρη η οικογένειά του, που φροντίζουν να δείξουν εμπράκτως την συμπαράστασή τους σε όσους το έχουν ανάγκη. Από την πιο μικρή κίνηση στην πιο… GiANT.
Μπορεί η καθημερινότητά του να διαφοροποιήθηκε ριζικά και να μην έχει άμεση επαφή με την Ελλάδα, ωστόσο, δεν ξεχνά από πού ξεκίνησε το μονοπάτι του πρωταθλητή. Βρέθηκε στα Σεπόλια και αγοράζοντας… ένα σούπερ μάρκετ, μοίρασε τρόφιμα στην περιοχή όπου μεγάλωσε, ενώ το 2020 έκανε δωρεά στον Φιλαθλητικό για τις φανέλες της επόμενης σεζόν.
Η ανάγκη του για βοήθεια έγινε ακόμη πιο έντονη την περίοδο της πανδημίας. Η «κοινωνία» των Μιλγουόκι Μπακς έμοιαζε να πλήττεται ως απόρροια της γενικότερης κατάστασης που επικρατούσε. Όταν οι κυβερνήσεις διέκοψαν τα πρωταθλήματα, ο Γιάννης μοίρασε 100.000 ευρώ στους εργαζομένους του συλλόγου, προκειμένου να προσφέρει χαμόγελα.
(*Επιμέλεια: Γιώργος Κούβαρης, Μιχάλης Γκιουλένογλου, Νίκος Καρφής, Ευάγγελος Στελλάκης, Σταυρούλα Μουστακάτου Art director: Χρήστος Ζωίδης Συνθέσεις: Χρήστος Ζωίδης, Ευαγγελία Λώλου)
Ό,τι ακριβώς έπραξε τη στιγμή που διέθετε δωμάτια σε όσους ζημιώθηκαν από τις πυρκαγιές το περασμένο καλοκαίρι, αλλά και είδη πρώτης ανάγκης στους πληγέντες από την κακοκαιρία Ιανός.
Πέραν των συγκεκριμένων πράξεων που αποτελούν εξαιρετικής σημασίας γεγονότα, ο Αντετοκούνμπο δηλώνει «παρών» ακόμη και στις πιο «μικρές» εκκλήσεις. Ένας πιτσιρικά εμφανίζεται στις εξέδρες κρατώντας μία ταμπέλα. «Γιάννη, το μόνο που θέλω για τα γενέθλιά μου είναι μία φανέλα σου»… Μετά τον αγώνα, εκείνος τρέχει να δώσει χαρά τόσο στον φαν του, όσο και στον αδερφό του και ας φορά… φανέλα Γιόκιτς.
Και είναι πολλοί οι αντίστοιχοι μικροί φίλοι που αυτή τη στιγμή στολίζουν το δωμάτιό τους με την φανέλα και τα παπούτσια του «Greek Freak». Μην ξεχνάμε, άλλωστε και την εικόνα του Γιάννη να… μοιράζει τα τρόπαιά του γύρω από την Ακρόπολη και να φωτογραφίζεται με περαστικούς γεμάτος ζωντάνια και ευχαρίστηση.
Και μαρτυρά τα πάντα το χαμόγελό του που… αγγίζει τα καράτια του δαχτυλιδιού!
