Γράφει ο Μάρκος Μπόλαρης
Ικαριώτικο , έχετε χορέψει ;
Με το βιολί
να κορυφώνει το γλέντι ;
Όχι ;
Και τότε πώς ;
Πώς θα χαρείτε τον Αύγουστο ;
Καβοντορίτικο μήπως ;
Μαγεία !
Μαλεβιζιώτικο ;
Πρόκληση !
Αδέρφια, χαίρετε ,
ναί, ο Αύγουστος είναι της θάλασσας,
με τα μελτέμια του,
ναί , ο Αύγουστος
δροσερεύει στο γιαλό με το καμάκι
γιά χταπόιδια,
α! τούτος ο μήνας ,
αρμυρίζεται καταμεσής στο πέλαγο
με το παραγάδι,
είναι και τούτος της λύρας μερακλής,
ζαλώνεται στον πεντοζάλη
αμή και στον κιαχαγιάδικο της ανεμόεσσας,
είναι και της τσαμπούνας εραστής,
στριφογυρίζει στον μπάλο,
Αιγαιοπελαγίτης ,
στις αμμουδιές του Ομήρου,
εκεί που μας φύλαξαν τις λέξεις,
της ελληνίδας γλώσσας,
παρακαταθήκη ατίμητη οι πατέρες μας,
ο Αύγουστος,
κι η νύχτα μυρίζει γιασεμί,
του κλαρίνου πρωτομάστορης τούτος στα πανηγύρια
τα βουνίσια της Μεταμόρφωσης και της Παναγιάς,
μ’ ένα τερερέμ αρχαγγελικό,
λειτουργικό,
στο Μωριά , την Πίνδο και τη Ρούμελη
μήνας πρωτοχορευτής ο ίδιος
όταν δίνει τον ρυθμό η γκάιντα στης Θράκης
τα όμορφα λιβάδια
τις βραδιές με πανσέληνο,
μάγεμα η φύση κι όνειρο σε ομορφιά και χάρι
ασημίζουν τα πέλαγα ,
μαγεύεται ο τόπος ,
στο ‘πα και στο ξαναλέω
στο γιαλό να κατεβείς,
αχ ! ο Αύγουστος,
και πώς του αρέσει να απολαύσει μιά ρακί
στη σκιά του γεροπλάτανου,
κι ύστερα πώς ,
πώς εκστασιάζεται
όταν ο οξύλαλος ζουρνάς κορυφώνει
πρωινές ώρες
τον χορό
και το νταούλι κρατά το ρυθμό,
στο σερριώτικο πανηγύρι της Τζουμαγιάς
που προετοιμάζει το άλλο της Σκοτούσας,
ευωδιάζει από την νυχτερινή δροσιά
το θερισμένο στάρι,
παλάβωσαν τα τριζόνια από την ασημόσκονη
του φεγγαριού ,
σε λέν Σελήνη και σε λέν Σελάνα,
κοκκίνησαν τα χνουδωτά ροδάκινα, μέλωσαν τα σύκα και από κοντά τα σταφύλια,
ήλιο , αδέρφια, συνάξετε , ήλιο , μαζώξτε
στους τορβάδες,
φωτός Σου ταίς ακτίσι λάμπρυναν,
ήλιο Αυγουστιάτικο, νερό από το κεφαλόβρυσο
δροσερό ,
τι είναι μέρες μπροστά μας ,
μέρες άραχλες ,
ήλιο και φώς κρατείστε στο νού, έγνοια μας,
και στην καρδιά,
νερό δροσερό γιά τις μέρες που έρχονται ,
τούτον τον μήνα
τον Αύγουστο της Παναγιάς ,
τον Δεκαπενταύγουστο,
ηλιοστάλακτε Θρόνε,
του ηλιοτρόπιου που κοιτά κατάματα
τον ήλιο,
τούτον τον μήνα της απλοχωρίας των οριζόντων
με τον κυρ Αλέξανδρο τον Παπαδιαμάντη
οκτάηχο δοξαστικό να ψάλλουμε,
μαντήλι μαζί σας να κρατάτε,
μαντήλι γιά το χορό , στο πανηγύρι,
παγούρι μαζί σας να ‘χετε,
γιά δροσερό νερό από την νερομάννα
της ανθρωπιάς , της μεταξύ μας κοινωνίας ,
του κυκλικού χορού που μας ενώνει,
στο Πήλιο ή στην Αγιάσο,
Νιόνιο, σκουτελοβαρίσκω σου,
ώστε πάντα
ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε
α ! ο Αύγουστος , ο δικός μας,
καλοτάξιδος νά’ ναι ,
επί πτερύγων κυμάτων στους αιώνες,
αλαφροπάτητος , αναμαλλιασμένος, αρμυρισμένος
με φύκια κατσαρωμένος, φουσκοθαλασσίτης,
συνταξιδιώτες , χαίρετε,
δροσερεύετε παρά θίν’ αλός
ή εν ταις όρεσι ,
έγνοια μας , πονηρές μέρες έρχονται ,
με κέφι και με μεράκι ,
με πείσμα
συνεχίζουμε !
ΥΓ Ο αυγουστιάτικος χαιρετισμός
είναι από το χέρι του αγαπημένου μας
Φασιανού
