Θα ήθελα να σας αφηγηθώ τη δική μου ιστορία.. Αφενός γιατί πολυ δεν γνωρίζουν για την συγκεκριμένη ασθένεια και αφετέρου επειδή η ζωή μας ταλαιπωρείται σε κάθε της λεπτό.
Η ζωή μας σταματά… για κάποιους κάθε Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή και για κάποιους άλλους κάθε Τρίτη – Πέμπτη – Σάββατο. Απο τι εξαρτάται θα αναρωτιέστε; Εξαρτάται απο τις ημέρες που σε έχουν βάλει να κάνεις αιμοκάθαρση.
Αιμοκάθαρση ξεκίνησα σε πολύ μικρη ηλικία.. Ήμουν, δεν ήμουν 5 ετών. Δεν θυμάμαι τίποτα σε εκείνη την ηλικία πέρα από τις βελόνες που μέρα παρά μέρα τρυπούσαν ακριβώς το ίδιο σημείο στο μπράτσο μου.. Για να καταλάβετε.. για να μπορέσουν να μπούν οι βελόνες στις φλέβες μου, πρώτα μπήκε μόνιμα κάτω απο το δέρμα μου ενα μηχάνημα, η λεγόμενη φίστουλα. Αυτή τοποθετείτε μετά απο ειδικό χειρουργείο.
Δεν θυμάμαι τίποτα παραπάνω απο τις καρέκλες της αίθουσας και τα βλέμματα λύπησης απο τους υπόλοιπους. Δεν θυμάμαι να παίζω σε αλάνες, να τρέχω, να παίζω κρυφτό. Δεν θυμάμαι άλλα λόγια, πέρα απο λόγια λύπησης.. Το καημένο, σιγοψυθίριζαν όλοι.. Γνωστοί και αγνωστοί, φίλοι και συγγενείς.. Δεν θυμάμαι να γεύομαι γεύσεις.. Δεν θυμάμαι μία μέρα δίχως να είμαι άρρωστη..
Μέρα παρά μέρα, 4 ώρες σε μια καρέκλα, με το χέρι τεντωμένο και τους ιατρούς σε κάθε περίεργη αναπνοή να δίνουν εντολές, είτε για πιεσεις, είτε για εξτρα εξετάσεις..Μέρα παρά μέρα, τα ίδια άτομα, οι ίδιες συζητήσεις, το ίδιο καρδιοχτύπι.. Θα την βγάλουμε και σήμερα;.. Να τελειώνεις την συνεδρία σου και να προσπάθεις να γυρίσεις στην καθημερινότητα σου.. Που δεν έχει καμιά ποιότητα.. Μην κανεις αυτο.. Μην τρως εκείνο.. Θέλεις να πεθάνεις;
Φυσικά και ΟΧΙ απλά θέλω να ζήσω, θέλω να απολαύσω, θέλω να γευτώ! Είναι τόσο κακό; Και όμως είναι.. Κάποιους ο Θεός τους καταράστηκε..
Και μέσα στο δικό σου γολγοθά… σκέφτεσαι και τους δικούς σου ανθρώπους. Κυρίως την μάνα μου! Δίνει μάχη να κρατηθεί η ίδια, να αναπτερώσει εμένα, να δώσει πνοή στην οικογένεια…
Σαν με βλέπει να κλαίω με λυγμούς κάτω απο τις κουβέρτες, πάντα μου χαϊδεύει τα λιγοστά μαλλάκια που προεξέχουν στο μαξιλάρι, και πάντα σε αυτές τις δύσκολα συναισθηματικές στιγμές μου υπενθυμίζει..
– Έλα μην κλαίς φτάνει η στιγμή που θα γίνω Δότης μην στεναχωριέσαι. Λίγο έμεινε..
Θα φανώ τόσο εγωίστρια και θα πάρω το νεφρό της.. Μάλιστα… ανυπομονώ κιόλας.. Θέλω να έρθει εκείνη η μέρα όσο καμία άλλη μέρα.. Θέλω να έχω και εγώ ένα Νεφρό.. Θέλω να πηγαίνω τουαλέτα, όπως κάνουν οι περισσότεροι.. Μα πιο πολύ απο όλα… Ξέρετε τι θέλω;;
Θέλω να γευτώ ΚΕΡΑΣΙΑ.. Μάλιστα ΚΕΡΑΣΙΑ.. Θέλω να τα γεύομαι στον ουρανίσκο μου χώρις κανένα φόβο. Χωρίς να καρδιοχτυπώ αν θα πεθάνω.. Απλά πράγματα απόλαυσης και ευτυχίας..
