Σημασία έχει όταν βγείς στον πηγαιμό γιά την Ιθάκη να’ ναι γεμάτο το σακκούλι ψωμί, να ‘ναι πλήρες το φλασκί νερό ,
ό εστί μεθερμηνευόμενο,
σημασία έχει όταν βγείς στα τρίστρατα της ζωής η πραγμάτια σου νά ‘ναι πλήρης αγάπης !
Σε πάει μακρυά η αγάπη !
Στ’ αλήθεια η αγάπη που σωρρεύουμε στους χρόνους της παιδικής ηλικίας, η αγάπη που προστίθεται στην εφηβεία μας, σαν το παγούρι με το νερό είναι σε πορεία στην έρημο της κοινωνίας !
Κι είμαι ευγνώμων
επειδή ευνοήθηκα, αισθάνομαι εαυτόν πράγματι ευεργετηθέντα λόγω της αγάπης που εισέπραξα από μιά χορεία γυναίκων , αγάπη που πλήρωσε έως χείλους τα αμπάρια της ψυχής μου, αγάπης ικανής να τροφοδοτήσει πορεία μακρά και δύσβατη στις ατραπούς και στα κακοτράχαλα μονοπάτια της ζωής, αγάπη ως αύρα πρωινή, ως εφόδιο ζωής, ως ύδωρ αναψυχής,
από γιαυτό τούτη τη μέρα ,
ως ευεργετηθείς προς τις δωρεοδότριες αισθάνομαι την αγάγκη να εκφράσω , εν ωδαίς και οργάνω, εν κυμβάλοις ευήχοις και εν σάλπιγγι αλαλαγμού, ως ελάχιστη ανταπόδοση , ως αντιδώριση αγαπητική
να μνημονεύσω ονόματα , τα ονόματα,
όπως ο ανθοκόμος απαριθμεί τα λούλουδα,
την Γενοβέφα, εν πρώτοις,
η μάννα έν κρύον νερόν,
λούλουδα ευώδη κι εύοσμα, άνθη έμορφα και πολύμορφα,
την Δέσποινα, την Βασιλική και την Σεβαστή,
την Χρυσούλα, την Ευδοκία και την Ειρήνη,
την Αναστασία, την Όλγα και την Κυριακή,
γυναίκες έμορφες,
γυναίκες στα Σέρρας και τη Σαλονίκη,
μάννες και γιαγιάδες,
γυναίκες της Λήμνος και της Κρήτης,
την Κατερίνα και την Σεβαστή, την Ερασμία , την Στέλλα και την Μαίρη, την Μαρίκα και την Καίτη, την Καλλιόπη , την Στέλλα και την Ανθούλα
γυναίκες της υπομονής, της σοφίας και του γλυκού λόγου, της αγρυπνίας, της γαλακτοτροφίας, της συμπαράστασης,
ομορφιές που στόλιζαν την Σμύρνη και τον Μαρμαρά, την Αντριανούπολη και την Κομοτηνή,
την Σουλτάνα, την Αγγελική και την Φρόσω ,
την Κυριακούλα , την Ελισάβετ και την Γεωργούλα, την Θεοδούλη, την Ευαγγελία
γυναίκες χρυσοχέρες που ευώδιαζαν κανέλλα και κύμινο στην κουζίνα, που έπρεψαν στην τραπεζαρία με την ευωδιά των κυριακάτικων φαγητών,
την Ανθούλα , την Αθηνά και την Μαρία, την Ελένη , την Κερασίνα και την Παρθένα
που χρυσοκέντησαν ωραίζοντας με τα κεντημένα χειροτεχνήματά τους τα σαλόνια,
την Χρυσούλα, την Ασπασία και την Αλίκη,
την Αλεξάνδρα, την Μαρία,
γυναίκες , δασκάλες, που από την έδρα του σχολειού , δημοτικού και γυμνασίου, γυναίκες φωτισμένες, γυναίκες επιστήμονες, της γνώσης και της ευαισθησίας, γυναίκες του καθήκοντος,
την Φανή και την Αναστασία, την Άννα και την Στρατούλα, την Κατερίνα και την Σοφία, την Φωτεινή και την Ευθαλία,
γυναίκες της συνοδοιπορίες, συμμαθήτριες που ομορφαίνουν τον τόπο, τότε και τώρα,
κυνηγητό και κρυφτό, σκλαβάκια στα παιδικά παιχνίδια αλλά και ραβασάκια,
την Λουκία, την Γεσθημανή, την Κωνσταντίνα, την Βασιλική, την Χρύσα, την Μαρία, την Ιουλία, την Θεοδότη, την Χλόη, την Φανή, την Στέλλα, την Βενετία, την Ελπίδα, την Χριστίνα, την Ευφράνθη, την Ιακώβη,
ανοιχτή η απαρίθμηση, ανοιχτές οι καρδιές,
γυναίκες της ιατρικής, της δικηγορίας, της Δικαστικής έδρας, της Βουλής, της αγοράς, του εμπορίου, του συνδικαλισμού, του θεάτρου,
γυναίκες σαν λουλούδια ανθισμένα,
α ! πορεία στην έρημο μιάς κοινωνίας,
μα το παγούρι γεμάτο αγάπη ,
ευνοημένος στο διάβα αυτής της ζωής,
η Δέσποινα, πρωτότοκη κι Αναστασία, χειμωνανθός,
η Ζηνοβία των Ταξιαρχών κι η Άννα το στερνοπούλι,
ως δώρα , πράγματι θεόπεμπτες ευεργεσίες,
προστέθηκε προσφάτως κι ένα ζούζουλο ,
η Γεωργία,
η κατ’ οίκον ανθοφορία, τω όντι ευλογία,
κι η Κική , ομορφιά Θρήεσσα,
αγαπητικής συνοδοπορίας σύντροφος,
ευγνώμων οφειλέτης της αγάπης,
τούτη η διαδρομή , οδόν εν ή πορεύσομαι,
σημαδεμένη από το περίσσευμα της αγάπης των γυναικών,
εκ Γυναικός τα κρείττονα, απάντησε εύστοχα η Κασσιανή …
Πολύχρονες να ωραίζετε τον κόσμο !
Οφειλέτης πάντοτε
της Ωραιότητας …
ΥΓ
Η γυναικεία ωραιότητα
σε ελληνιστικό πορτρέτο,
επικράτησε να λέμε Φαγιούμ
