Σήμερα ημέρα της συγνώμης. Μπήκαμε πλέον στην Σαρακοστή. Γράφει ο π. Λίβυος
Όμως καλό είναι να ξεκαθαρίζουμε μια και καλή μέσα μας τι σημαίνουν κάποια πράγματα.
Σαφέστατα κι ο Χριστός μας ζητάει να συγχωρούμε.
Η συγχώρεση είναι τρόπος ζωής και μάλιστα εσχατολογικός.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι στο τέλος της ιστορίας, στην Βασιλεία του Θεού, πάντες θα είμαστε ενωμένοι μαζί Του, όλοι ένα με τον ΕΝΑΝ.
Κι αυτή στην ουσία είναι η συν-χώρεση. Όταν όλοι βρούμε χώρο στην αγκαλιά του Θεού.
Όμως μέχρι τότε ας είμαστε ρεαλιστές, δεν θα είναι και τόσο παραδεισένια τα πράγματα.
Στην ζωή αυτή θα πληγώσουμε και θα πληγωθούμε.
Θα προδώσουμε και θα προδωθούμε. Θα κάνουμε λάθη και θα πέσουμε σε αμαρτίες. Θα έχουμε όμορφες κι άσχημες στιγμές.
Κι αυτό δεν θα σταματήσει μέχρι να έχουμε ανάσα στα τρεμάμενα στήθη μας.
Όποτε ποιος είναι ο αγώνας μας;
Να προσπαθούμε κάθε μερα απλά και ταπεινά δίνοντας μικρές καθημερινές μάχες, να μεταμορφώνουμε το σκοτάδι σε φως.
Ναι με την Χάρη του Θεού συγχωρούμε για να προχωρούμε.
Δίνουμε ευκαιρίες στους άλλους όπως ο Θεός δίνει σε εμάς, με μια διαφορά όμως, ότι η συγχωρώ δεν σημαίνει ξεχνώ.
Η συγχώρεση για έναν άνθρωπο δεν μπορεί να είναι λησμονιά του κακού. Διότι έτσι δεν θα μαθαίναμε ποτέ τι είναι το καλό, το σωστό αυτό που πρέπει να επιλεχθεί απέναντι σε κάτι άλλο που πρέπει να αποφευχθεί.
Εάν η συγχώρεση ταυτιστεί με την λησμονιά, δηλαδή ότι ξεχνάω τι έγινε στην ζωή μου, τότε πως θα λάβω το μήνυμα και το μάθημα που θέλει να μου στείλει ο Θεός;
Ένα μάθημα απόλυτα σημαντικό για την εξέλιξη και ανάπτυξη της ψυχής μου;
Σε συγχωρώ λοιπόν σε αφήνω μέσα στην Αγάπη και το Φως του Θεού, ξεφορτώνω τα σακιά του μίσους που βαραίνουν τις πλάτες της ψυχής μου, όμως ΔΕΝ ΑΦΗΝΩ:
Να εκμεταλλεύεσαι την καρδιά μου. Να ποδοπατάς τις αξίες μου.
Να έρχεσαι και να φεύγεις όπως θες στην ζωή μου λεηλατώντας τα πιο αθώα όνειρα μου, τσακίζοντας τις πιο αγνές ελπίδες μου, θάβοντας στο κορμί μου την αθωότητα μου.
Δεν θα με ρουφάς και θα με πετάς σαν αποτσίγαρο στο δρόμο σου.
Δεν θα γίνω άλλο το παιγνίδι της αρρώστιας σου.
Ειμαι παιδί του Θεού, ειμαι πλασμένη, πλασμένος για το Φως, την Αιωνιότητα, δεν σου ανήκω δεν μου ανήκω, ειμαι για Εκείνον και δεν μπορώ να επιτρέπω να βιάζουν, να κακοποιούν, να υποτιμούν να χλευάζουν και να εξαθλιώνουν την Εικόνα του Θεού μέσα μου, πάνω μου.
Μπορω, θέλω, και αξίζω αυτό που ο Χριστός μου χάρισε πάνω στο Γολγοθά με τον Σταυρό και την Ανάσταση Του.
Σε συγχωρώ αλλά δεν επιτρέπω άλλο να σακατέψεις την ψυχή μου.
Σε συγχωρώ αλλά παίρνω πίσω την ζωή μου, γελάω ξανά, κάνω ονειρα και ζω το δώρο του Θεού που λέγεται ζωη.
Σε συγχωρώ σημαίνει προχωρώ.
Κοιτάω μπροστά και ποτέ πίσω.
Κλείνω πόρτες και παράθυρα, αλλάζω οδό και αριθμό.
