ΚΑΒΑΚΙΔΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ
ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ S.I.- N.D.T
ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΥ ΚΕNΤΡΟΥ ΠΑΙΔΙΩΝ-ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΕΡΓΩ
ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥ 1 – ΣΕΡΡΕΣ / ΚΙΣΣΑΒΟΥ 1 – ΝΙΓΡΙΤΑ
ΤΗΛ.: 2321021717 / ΚΙΝ.: 6942636371 / EMAIL: [email protected]
Μπήκε ο Δεκέμβριος και η πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό είναι τα Χριστούγεννα και αμέσως μετά σαν δεύτερη σκέψη είναι τα δώρα και τα παιχνίδια, το παιχνίδι …. Μπορούμε να παίξουμε χωρίς να έχουμε παιχνίδια στα χέρια. Θυμάμαι σαν παιδί έπαιξα πολύ και όλα τα είδη παιχνιδιού. Οι μνήμες μου πριν την ηλικία των 10 είναι να παίζουμε διάφορα παιχνίδια στην αυλή του σπιτιού μου και του σχολείου μου, στους δρόμους της γειτονιάς μου και σε άλλα μέρη όπως στα αλώνια, όπως τα έλεγαν στο χωριό μου. Στην πορεία της ζωής μου συνέχισα να παίζω. Μεγαλώνοντας δεν φανταζόμουν τη σημασία του παιχνιδιού, απλά απολάμβανα. Μέχρι που το έκανα επάγγελμα, και συνεχίζω να παίζω έχοντας την χαρά, την απόλαυση, αλλά και την γνώση!
Θυμάμαι όμως να ακούω συχνά τις φράσεις …μην παίζεις, τώρα είμαστε σοβαροί, τώρα δεν παίζουμε ή αυτό δεν είναι παιγνίδι ή παιχνιδάκι είναι…, λες και όλη αυτή η διαδικασία που μου έδινε τόση χαρά να ήταν κάτι το μη σοβαρό, ανάξιο λόγου για να ασχοληθεί κανείς σοβαρά. Κάτι το παιδαριώδες… Λες και τα ίδια τα παιδιά να είναι μία υπόθεση μη σοβαρή, ε… που θα πάει, θα μεγαλώσει, θα σοβαρευτεί.
Το θέμα όμως είναι πως ότι δεν θα «σοβαρευτεί» κάποιος, αν δεν έχει παίξει από την αρχή της ζωής του, αν δεν έχει γευτεί την εμπειρία την περιέργεια, τον ενθουσιασμό της ανακάλυψης, το μοίρασμα, την απογοήτευση του λάθους και… πάλι από την αρχή. Γιατί το παιχνίδι είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του ανθρώπου.
Η διαδικασία του παιχνιδιού συναντάται σε όλα τα θηλαστικά νεαρής ηλικίας και όχι μόνο, τα πουλιά, τα ψάρια, τα δελφίνια, τα γατάκια, τα σκυλάκια , όλα τα ζώα παίζουν και το παιχνίδι τους διέπεται από κανόνες και τελετουργικές διαδικασίες.
Ο άνθρωπος από πάντα έπαιζε για να επικοινωνήσει – να γνωρίσει τον κόσμο και το σύμπαν. Τα παιδιά κάποτε έπαιζαν με κλαδιά, πέτρες, με υφές, με γεύσεις, με όλες τους τις αισθήσεις, με υλικά της φύσης και απλά υλικά του περιβάλλοντος, όπως κάνουν και σήμερα από τη γέννηση τους. Είναι η επικοινωνία του εσωτερικού κόσμου με την εξωτερική πραγματικότητα, που εδραιώνει σταδιακά τον έλεγχο και την ισορροπία του φανταστικού-φαντασιακού κόσμου μας και την σχέση μας με την εξωτερική πραγματικότητα.
Το παιχνίδι είναι απαραίτητο και χρήσιμο σε κάθε κοινωνία και τα μέλη της, για να μπορούμε να είμαστε μέσα στην κοινωνία.
Είναι τρόπος λειτουργίας του ανθρώπινου όντος που του επιτρέπει να ζήσει, να μάθει, να λειτουργήσει, να δημιουργήσει, να ανακαλύψει, να ζήσει με άλλους, να συνεχίσει να είναι περίεργος για τον κόσμο, να έχει επιθυμία να ανακαλύψει και να μάθει και ταυτόχρονα να προχωρήσει.. Είναι πέρα από τη διασκέδαση, έχει προσαρμοστική και κοινωνική λειτουργία.
Παίζω – Ζω – Δρω, επιθυμία, συναισθήματα, απόλαυση, έκπληξη, ανακάλυψη, αυτή η ανθρώπινη πορεία έφερε τον πολιτισμό και την τεχνολογία του σήμερα. Νέες περιοχές, νέες ανακαλύψεις, νέες δεξιότητες.
Παρατηρώντας ένα δίχρονο παιδί να φτιάχνει περίτεχνους πύργους με τουβλάκια, μας εκπλήσσει και ίσως μας δυσαρεστεί όταν το βλέπουμε με μια κίνηση να τους γκρεμίζει, να γελάει και να ξαναρχίζει με ενθουσιασμό! Δεν μας είναι εύκολο να κατανοήσουμε ότι εκείνη τη στιγμή αυτός ο μικρός εξερευνητής δοκιμάζει τον έλεγχο που έχει πάνω στον εξωτερικό κόσμο, ότι δεν το απασχολεί η αισθητική και το αποτέλεσμα, αλλά η διαδικασία, η περιπέτεια, η δημιουργικότητα, το «ταξίδι», το βίωμα.
Αν η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες στηριζόταν στην βιωμένη μάθηση και το παιχνίδι, ίσως ο κόσμος μας να ήταν καλύτερος, με περισσότερη χαρά και δημιουργικότητα, λιγότερο θυμό και επιθετικότητα, λιγότερους πολέμους. Ίσως οι ενήλικες να έπαιζαν λιγότερο επικίνδυνα παιχνίδια.
Αυτό που δεν είναι εύκολα αντιληπτό στους ενήλικες που ξέχασαν το μικρό παιδί μέσα τους και την ανάγκη του για παιχνίδι, είναι ότι το παιχνίδι σαν διαδικασία είναι θεραπευτικό. Το παιχνίδι μέσα από το «έλα να κάνουμε σαν να….», επιτρέπει την εξερεύνηση πολλών διαφορετικών ρόλων και συνθηκών. Όσο πιο πολύ έχει παίξει κάποιος σαν παιδί, τόσο πιο ευέλικτος γίνεται σαν ενήλικας.
Το μαγικό αυτό συστατικό είναι η χαρά της ζωής που θα φέρει σταδιακά την συναισθηματική ασφάλεια πάνω στην οποία θα χτίσουμε τον κόσμο μας, εσωτερικό και εξωτερικό. Το όπλο των παιδιών είναι το παιχνίδι…..
Δείτε το 21o τεύχος του SocialPROFILE εδώ…
