Το δεύτερο παιδί της Katie ήταν μόλις έξι εβδομάδων όταν άρχισε να ακούει φωνές που της έλεγαν να το σκοτώσει.
“Έσκυψα να τη βάλω στην κούνια της όταν άκουσα μία φωνή που ακουγόταν σαν το Gollum από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών να μου λέει να τη σκοτώσω. Είχα η ίδια στιγματίσει εδώ και καιρό τον εαυτό μου και αυτό που μου συνέβαινε δεν το έβλεπα σαν ασθένεια. Μέχρι τότε δεν είχα ξανακούσει φωνές. Ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά αλλά το ένιωθα όλο αυτό σαν να ήταν μέρος του εαυτού μου και όχι σαν ασθένεια ή κάτι το οποίο έπρεπε να με βάλει σε υποψίες“.
Η 25χρονη μαμά δύο παιδιών από την Τασμανία κρατούσε για αρκετό καιρό καλά φυλαγμένο το μυστικό της και έχοντας ήδη διαγνωστεί με κατάθλιψη και κρίσεις άγχους και πανικού δεν συνειδητοποίησε ότι οι φωνές που άκουγε ήταν σημάδι για κάτι σοβαρό.
Το ανέφερε στο σύζυγό της και εκείνος της είπε απλά “πες στη φωνή να φύγει“, αλλά τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά.
Ο μεγάλος της γιος ήταν τότε 2,5 χρονών και η κόρη της 6 μηνών. Κατάλαβε ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή.
Κάθε βράδυ η Katie έγραφε μία λίστα με το τι θα έκανε την επόμενη μέρα και όταν συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε πια να συμπληρώσει τις λίστες αυτές, κατάλαβε ότι χρειαζόταν βοήθεια.
“Οι φωνές έγιναν πιο δυνατές και πλέον δεν μπορούσα να τις διώξω. Έπρεπε να μιλήσω, να ζητήσω βοήθεια ακόμα και αν μου έπαιρναν τα παιδιά μου. Έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω κάτι και άμεσα γιατί το πρόβλημά μου είχε αρχίσει να επηρεάζει τα παιδιά μου και δεν το ήθελα“.
Οι φωνές πλέον είχαν αλλάξει κατεύθυνση και απευθύνονταν κυρίως προς το μωρό.
“Οι φωνές αυτές που άκουγα μου έλεγαν να βλάψω τον εαυτό μου και την κόρη μου. Άκουγα απίστευτα πράγματα, άσχημα πράγματα. Πολλοί άνθρωποι με ψυχολογικά προβλήματα λένε πως οι φωνές αυτές τους παρουσιάζονται ως φίλοι, εγώ όμως ήξερα ότι η συγκεκριμένη φωνή δεν ήταν φίλη μου“.
H Katie απευθύνθηκε τελικά σε ψυχίατρο και διαγνώστηκε με διπολική διαταραχή. Έχει απαλλαγεί από τις φωνές εδώ και δύο χρόνια και μοιράζεται την ιστορία της μαζί μας ελπίζοντας να διώξει το στίγμα που σχετίζεται με την ασθένεια αυτή.
Παραδέχεται ότι στο διάστημα αυτό των 2 ετών είχε τα πάνω της και τα κάτω της, ότι παίρνει ακόμα και σήμερα φάρμακα αλλά είναι χαρούμενη και ικανοποιημένη με το πως έχουν έρθει τα πράγματα.
«Όταν διαγνώστηκα για πρώτη φορά νόμιζα ότι η ζωή μου τελείωσε. Ήμουν πολύ άσχημα. Έπρεπε να ξανασκεφτώ τι ήθελα από τη ζωή μου, να επανεξετάσω κάποια πράγματα και να ανακαλύψω τι ήταν σημαντικό για μένα και τι δεν ήταν. Το ταξίδι μου αυτό ήταν τελικά όμορφο γιατί μέσα απ’ αυτό κατάφερα να δημιουργήσω μία ζωή χαρούμενη, να έχω μία πολύ καλή δουλειά με την οποία είμαι παθιασμένη και ξέρω για ποιες αξίες πρέπει να παλεύω στη ζωή μου. Η ασθένειά μου με βοήθησε να γίνω το άτομο που είμαι. Αν δεν είχα αποδεχτεί την αλήθεια και δεν ζητούσα βοήθεια, δεν ξέρω που θα ήμουν τώρα».
Η Katie εργάζεται σήμερα ως σύμβουλος ψυχικής υγείας και δεν κρύβει ποια είναι.
