Αν και γένους θηλυκού, η αγκαλιά δεν έχει φύλο. Όλοι τη χρειάζονται, ο καθένας μπορεί να την προσφέρει, ψιθυρίζει και στους δύο τα ίδια λόγια.
Αν ήταν χρώμα, θα ήταν το δικό σου αγαπημένο· γιατί καμιά αγκαλιά δεν είναι ίδια. Κάθε μία είναι ξεχωριστή και μοναδική, σχεδιασμένη για σένα.
Δεν έχει φωνή κι όμως ηχεί σαν την πιο δυνατή χαρμόσυνη καμπάνα. Δεν έχει λέξεις κι όμως απ’ αυτήν θα ακούσεις τις ομορφότερες κουβέντες. Αν είχε πάλι άρωμα, θα ήταν αυτό της παιδικής ασφάλειας κι ανεμελιάς, κάτι σαν βανίλια-καραμέλα. Γλυκό και δυνατό!
Η αγκαλιά λοιπόν είναι φάρμακο, είναι βάλσαμο, λύτρωση και σωτηρία.
Μιας και τις πρώτες σου ζεστές βρεφικές αγκαλιές, θα τις θυμάσαι μονάχα αποτυπωμένες σε κιτρινισμένες ξεθωριασμένες φωτογραφίες, αναλογίσου εκείνες των παιδικών σου χρόνων. Την πρώτη εκείνη μέρα στο σχολείο· που μόνο με οξυγονοκόλληση θα κατάφερναν να σε ξεκολλήσουν απ’ τη μητρική σου αγκαλιά.
Στις γιορτές, στις επιτυχίες, στις αποτυχίες, στα σκισμένα γόνατα, στα πρώτα δάκρυα παραπόνου κι απογοήτευσης, μία ήταν η αλάνθαστη συνταγή· η αγκαλιά του μπαμπά και της μαμάς κι όλη η ασφάλεια και γαλήνη που προσέφεραν.
Κι όσο τα χρόνια περνούσαν και τη θέση των σκισμένων γονάτων, έπαιρναν ραγισμένες καρδιές, πάλι το παυσίπονό σου ήταν αυτή η γονική αγκαλιά που σαν παπάκι σε έκλεινε στις φτερούγες τους και κανείς δεν μπορούσε να σε βλάψει. Κι ακόμα κι αν έχεις πλέον αποκτήσει τα δικά σου παπάκια, θα εξακολουθείς να χρειάζεσαι αυτήν την αγκαλιά που θα σβήσει κάθε ανησυχία.
Εξίσου όμορφη και σημαντική για την ψυχική σου γαλήνη και πληρότητα αποτελεί και η φιλική αγκαλιά. Εκείνη η συνωμοτική σιωπηλή συμφωνία στις κοινές παιδικές σκανταλιές ή η μετέπειτα αγκαλιά στοργής κι αγάπης.
Οι φίλοι είναι κομμάτι του εαυτού μας και κάθε αγκαλιά που μοιραζόμαστε μας κολλάει πιο δυνατά. Εκείνοι θα σου προσφέρουν αγκαλιά ανακούφισης στις ανησυχίες σου, αυτές θα χρειαστείς για να διώξεις τις μαύρες σκέψεις.
Με μια αγκαλιά προσφέρεις την πιο άμεση κι απόλυτη εκδήλωση συναισθημάτων τρυφερότητας κι αγάπης που τρέφεις για κάποιον, χωρίς καμία λέξη αφού αποτελεί μια εναλλακτική μορφή επικοινωνίας, ιδανική για περιπτώσεις που τα λόγια δεν αρκούν.
Αν μιμούμασταν όλοι το αρσενικό παράδειγμα χαιρετισμού (την αγκαλιά) και δίναμε τέλος στα δίχως νόημα φιλιά στον αέρα, σίγουρα η ψυχή μας θα τρεφόταν καλύτερα.
Όλοι αισθανόμαστε ομορφότερα μετά από μια αγκαλιά και δεν είναι τυχαίο. Έρευνες έχουν δείξει πως η αγκαλιά αυξάνει την αιμογλοβύνη στο αίμα και κατά συνέπεια δημιουργεί ευεξία και βοηθά στο να ξεπεράσουμε τους φόβους μας. Ακόμα παράγει οξυτοκίνη, ορμόνη που μας προκαλεί καλή διάθεση. Η αγκαλιά λοιπόν είναι σημαντική για την πνευματική και σωματική μας υγεία καθώς είναι θεραπευτική.
Κατά τη διάρκεια μιας αγκαλιάς, ο χρόνος σταματά κι οι σκέψεις παγώνουν· κατά συνέπεια μας απελευθερώνει απ’ οποιαδήποτε σκέψη μας κρατά δέσμιους.
Πέρα απ’ όλα αυτά είναι το πιο δίκαιο μοντέλο δούναι και λαβείν. Χρειάζεται πάντα δύο (τουλάχιστον) και ταυτόχρονα αυτός που δίνει, παίρνει. Είναι το ομορφότερο παράδειγμα για να κατανοήσουμε πως η αγάπη είναι συναίσθημα διπλής ροής.
Όσο σημαντική είναι η σεξουαλική επαφή για ένα ζευγάρι, τόσο και περισσότερο είναι και το να αγκαλιάζονται. Ζευγάρια που αγκαλιάζονται συχνότερα τείνουν να είναι πιο ευτυχισμένα και δε χρειάζεται καμία έρευνα να μας το αιτιολογήσει. Αρκεί να αναλογιστούμε πόσο όμορφο είναι να κοιμάσαι και να ξυπνάς σε μια αγκαλιά, καθώς το σώμα του συντρόφου σου θα είναι πάντα το καλύτερο μαξιλάρι.
Σκέψου ακόμη τη δύναμη εκείνης της αγκαλιάς, μετά από έναν καυγά· γι’ αυτήν και μόνο άξιζε να σκοτωθείτε.
Η αγκαλιά του «άλλου σου μισού» είναι αυτή που θα κολλήσει όλα τα σπασμένα σου κομμάτια και θα κουμπώσει ιδανικά με τη δική σου. Εκείνη θα σου προσφέρει όλη τη δύναμη και την αντοχή να προσπαθείς, αρκεί να ‘ναι σφιχτή, πολύ σφιχτή.
Μην κάνετε από κείνες τις αγκαλιές τις ξενέρωτες, τις χλιαρές. Να αγκαλιάζεστε σφιχτά, δυνατά. Δεν είναι γυάλινοι οι άνθρωποι, δεν σπάνε, έτσι κολλάνε. Να αγκαλιάζεστε στήθος με στήθος και να ακουμπάτε ο ένας την καρδιά του άλλου.
Αγκαλιές απρόσμενες, που σας ζητήθηκαν, φιλικές, αδελφικές, μητρικές, πατρικές, ερωτικές, στιγμιαίες κι αμήχανες, διαρκείας-παθιασμένες, όλες μας φτιάχνουν τη μέρα. Ν’ αγαπάτε και να αγκαλιάζεστε!
Της Πωλίνας Πανέρη
