Ξεχάσαμε να εκτιμάμε…
Παρατηρώ τους γύρω μου και διαπιστώνω πως συχνά δεν εκτιμάμε καταστάσεις και συμπεριφορές,
δεν δείχνουμε ευγνωμοσύνη στους ανθρώπους που μας βοηθούν και γινόμαστε αχάριστοι.
Αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς είναι να χάνουμε την επαφή μας με ανθρώπους που κάποτε ήταν πάντα εκεί για εμάς.
Και όταν το συνειδητοποιήσουμε,
το πιο πιθανό να είναι αργά να διορθωθεί η σχέση.
Και τότε μάλλον θα πονέσουμε πολύ για την λανθασμένη συμπεριφορά που επιδείξαμε με τόση ευκολία.
Η εκτίμηση και η ευγνωμοσύνη είναι τα συναισθήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν στις περιπτώσεις που παρατηρούμε πως απομακρύνονται από εμάς οι φίλοι και συγγενείς.
Η εκτίμηση είναι κάτι που κερδίζεται όπως και η εμπιστοσύνη.
Ξεκινάει από μηδενικής βάσεως και σταδιακά καλλιεργείται είτε θετικά είτε αρνητικά ανάλογα με την επικοινωνία και την συναναστροφή.
Δεν είναι δεδομένη στις διαπροσωπικές επαφές,
θα πρέπει να δουλευτεί και αναλόγως θα υπάρχει η αντίστοιχη συμπεριφορά.
Αντίπαλο δέος της εκτίμησης είναι ο εγωισμός.
Η εκτίμηση είναι σχεδόν ταυτόσημη με το σεβασμό.
Για να δείξεις πως εκτιμάς τον άλλον, θα πρέπει να το σέβεσαι.
Για να τον σέβεσαι,
θα πρέπει να παραμερίσεις τον εγωισμό σου
και να συμμετέχεις στο «παιχνίδι» της σχέσης και της επαφής με τους άλλους με τους ίδιους κανόνες.
Δεν είσαι ανώτερος τους, δεν είσαι κατώτερος τους.
Είστε δύο άνθρωποι που οφείλετε να έχετε αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμό για να εξελιχτεί αρμονικά και ώριμα η σχέση σας.
Ο άνθρωπος που θα σέβεται τις πράξεις των άλλων,
που νιώθει ευγνωμοσύνη,
που κατανοεί πότε θα πρέπει να επιδείξει εγωισμό για να μην χάσει τον εαυτό του.
Αυτός είναι ο άνθρωπος που θα ξέρει να εκτιμάει και όταν εκτιμάς,
δεν χάνεις.
Δεν χάνεις ούτε το φίλο σου,
ούτε το σύντροφό σου, ούτε κανέναν.
Πολύ κρίμα που ξεχάσαμε να εκτιμάμε.
