Ο αναπάντεχος χαμός του φίλου, συναδέλφου, συναγωνιστή Συμεών Αρβανιτίδη την Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου γέμισε την ψυχή μας πόνο και βαθιά θλίψη.
Βουρκώσαμε και συνειδητοποιήσαμε αυτό που αναφέρει η νεκρώσιμος ακολουθία: “Ὡς ἄνθος μαραίνεται, καὶ ὡς ὄναρ παρέρχεται, καὶ διαλύεται πᾶς ἄνθρωπος·”
Γαλουχήθηκε από τους Μικρασιάτες γονείς του με τα ιδανικά της αγάπης και της προσφοράς προς την πατρίδα, την οικογένεια και τη θρησκεία.
Γεμάτη η ψυχή του από Ελλάδα, Οικογένεια και Θρησκεία.
Οι αφηγήσεις των μελών της οικογενείας του για την πλούσια παράδοση των Πατρογονικών Εστιών της Ιωνίας ,
τον ξεριζωμό από αυτές, την προσφυγιά, τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των προγόνων του και όλων των Μικρασιατών, την υπερήφανη ψυχή του Ίωνα,
την εκ του μηδενός οικονομική αναστήλωση και ανάπτυξη τους σε συνδυασμό με την αγαπητική σχέση των μελών αυτής της Ελληνικότατης παροικίας, που βίωσε
εντυπώθηκαν στην τρυφερή ψυχή του και αυτό αποτέλεσε αφορμή να γίνει ο Σίμος μας βαθύς μελετητής και ακάματος ερευνητής της ιστορίας και της παραδόσεως.
Η βιωματική και χάριν μελέτης αποκτηθείσα γνώση, θα οδηγήσουν τη ψυχή και το νου του στο να ασπαστεί την ιδεολογία εκείνη
που ως υψηλό ιδανικό της έχει την πατρίδα με τους ανθρώπους της, την πολιτεία με τους πολίτες της,
την εθνική ανεξαρτησία με τη λαϊκή κυριαρχία, την πρόοδο με το κοινό αγαθό,
την πολιτική ελευθερία με την έννομη τάξη και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο σπόρος έπεσε και ο Σίμος οργανώνεται από μαθητής στην ΜΑΚΚΙ και κατόπιν ως φοιτητής στη ΔΑΠ ΝΔΦΚ του Μαθηματικού Τμήματος Του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Ακάματος συζητητής και αγωνιστής στις ατελείωτες συζητήσεις με τους ιδεολογικά απέναντί του
με πλούσια και εμβριθή επιχειρήματα στηρίζει και εμπνέει το φοιτητικό κίνημα στην πόλη των Ιωαννίνων.
Η ψυχή της παρέας, με το αξεπέραστο χιούμορ του, με τις απίθανες ατάκες του, με τις στοχευμένες και καλά σοβαρές σκέψεις του.
Οι γνώσεις του, το φιλότιμο, η ανιδιοτέλεια που τον χαρακτήριζε σε κάθε ενέργειά του τον κατατάσσουν ως καταξιωμένο στέλεχος της ΔΑΠ ΝΔΦΚ μαθηματικού Ιωαννίνων.
Με την επιστροφή του στη πόλη των Σερρών στηρίζει ποικιλότροπα το έργο της ΟΝΝΕΔ, ενώ ταυτόχρονα στοχεύει στο να καταξιωθεί ως νέος μαθηματικός.
Αναδεικνύεται άριστος γνώστης και δάσκαλος των μαθηματικών.
Εργατικότατος αναλώνεται στη διδασκαλία της αγαπημένης του επιστήμης.
Επικοινωνεί άριστα με τους μαθητές του που τον αγαπούν, τον εμπιστεύονται και τον εκτιμούν. Η χαρά του είναι η χαρά των μαθητών του.
Και συνεχίζει τη ζωή του ως διορισμένος καθηγητής μαθηματικών στο δημόσιο Ελληνικό σχολείο.
Σε κάθε σχολείο αφήνει το δικό του αποτύπωμα, εκείνο του δασκάλου, του ψυχολόγου, του πατέρα με τους μαθητές του,
του αγαπητού συναδέλφου και του αγωνιστή, του αδιαπραγμάτευτου και ασυμβίβαστου στην ιδεολογία και στις αντιλήψεις του.
Ο τελευταίος σταθμός της επαγγελματικής του πορείας είναι το Γυμνάσιο Κοίμησης.
Ένα περιφερειακό σχολείο με πολλές ιδιαιτερότητες κατάφερε και το ανέδειξε κορυφαίο σχολείο στην Ελληνική Επικράτεια.
Οι δράσεις του Γυμνασίου Κοιμήσεως ταυτίστηκαν με τη ψυχή του Σίμου μας.
Οι δράσεις του Γυμνασίου Κοίμησης είχαν τους στόχους του Σίμου, οι δράσεις του Γυμνασίου Κοίμησης είχαν το πάθος του Σίμου,
οι δράσεις του Γυμνασίου Κοίμησης είχαν το βαθύ και εμπεριστατωμένο γνωστικό πολυποίκιλο υπόβαθρο του Σίμου.
Ελάχιστο μνημόσυνο στον αγαπητό μας Σίμο τον τελειομανή, τον ανιδιοτελή ιδεολόγο, τον ανυποχώρητο εκφραστή των ιδεών του,
τον ακαταμάχητο συζητητή και επιχειρηματολόγο, το δοτικό,
τον πραγματικό φίλο, το συνεχή αναζητητή νέων στόχων, νέων σκοπών νέων ατραπών, το ανήσυχο πνεύμα,
τον ανυπόκριτο, το ακρογωνιαίο λίθο του ιδεολογικού οικοδομήματος της ΔΑΚΕ που είχαμε την τιμή να είναι συνοδοιπόρος μας.
Η ζωή του ήταν θυσιαστική και γεμάτη σεβασμό, αγάπη, τρυφερότητα, δίχως τον ελάχιστο γογγυσμό για βοήθεια,
στήριξη, ενδιαφέρον προς τους αγαπημένους και πολυσέβαστους γονείς του.
Αναλώθηκε στα της πατρίδας, της οικογενείας, της επιστήμης του και μη σας φανεί υπερβολή στο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΟΙΜΗΣΗΣ.
