Πάντως μέχρι σήμερα τα Βαλκάνια παραμένουν ξεχωριστό κεφάλαιο στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Είναι όπως και να το κάνουμε κάπως …αυτόνομα!
Και αυτό δεν αλλάζει με συνόδους σαν τη χθεσινή, παρά το γεγονός ότι οι εξελίξεις στην Ουκρανία διαφοροποιούν δυναμικές και προτεραιότητες. Υπό άλλες συνθήκες κανένας Γερμανός καγκελάριος δεν θα ξόδευε δύο ολόκληρες ημέρες στην περιοχή.
Για την Ελλάδα οι βαλκανικές χώρες είναι οι γείτονές της και, σύμφωνα με τους νόμους της γεωγραφίας, γείτονες δεν επιλέγεις.
Επίσης, τυγχάνουν εμπορικοί εταίροι, διότι πάντα η εγγύτητα βοηθάει να γίνουν δουλειές και κυρίως να κινηθεί το εμπόριο.
Πέραν τούτου από εδώ και πέρα δεν μπορεί κανείς να περιμένει πολλά, τουλάχιστον στο ορατό και –όσο γίνεται- προβλεπτό μέλλον.
Φυσικά για τη χώρα μας, που είναι προσανατολισμένη στην Ευρώπη και ταυτόχρονα έχει να διαχειριστεί –αν όχι να αντιμετωπίσει- τον παράγοντα Τουρκία, η ησυχία στη γειτονιά είναι μεγάλη υπόθεση….
