Ο ΣΕΡΡΑΙΟΣ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821
200 ΧΡΟΝΙΑ 1821-2021
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. Βογιατζής
Ως Ελάχιστη τιμή στον Ε. ΠΑΠΑ, στον Έλληνα Αγωνιστή του 1821 που θυσίασε τα
πάντα για τον Εθνικό Αγώνα, επανεκδώσαμε το Πρώτο Βιβλίο που γράφτηκε για τον
Ήρωα από τον Ε. Στράτη, το 1914. Αμέσως μετά την απελευθέρωση των Σερρών, το
1913, «ξεπήδησε» το βιβλίο αυτό σαν φοίνικας! μ’ όσα στοιχεία είχαν απομείνει
στην μνήμη του συγγραφέα μέσα από τις στάχτες της πόλης που κατέκαυσαν οι
Βούλγαροι κατακτητές.
Στο πέταγμα του έδωσαν δύναμη με τον οβολό τους οι
εκατοντάδες, Ελεύθεροι πλέον, Έλληνες Μακεδόνες (Σερραίοι-Δραμινοί-
Καβαλιώτες-Κοζανίτες και Θεσσαλονικείς που τα ονόματά τους αναφέρονται μέσα
στο βιβλίο).
Την επιμέλεια του Βιβλίου και την μεταφορά στην νεοελληνική γλώσσα έκανε ο
Γιώργος Ν. Βογιατζής
Την επανέκδοση ανέλαβε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ροδολίβους.
Οικονομικά και ηθικά την προσπάθεια ενίσχυσαν:
Α) Το Υφυπουργείο Εσωτερικών Μακεδονίας Θράκης
Β) Η Συνεταιριστική Τράπεζα Κεντρικής Μακεδονίας
Στον Ε. Παπά
Τίποτα δεν λογάριασες
ζωή, παιδιά και χρήμα
Θυσία όλα τα ‘κανες
στης Λευτεριάς το νήμα
Το δέντρο της που πότισες
με το δικό σου αίμα
πνοή και σφρίγος το ‘δωσες
κι ανθοφορεί ακόμα
Και μεσ’ στις Σέρρες που ‘γεψες
πικρής σκλαβιάς το γιόμα
κληρονομιά της άφησες
τον ιερό σου αγώνα
Γιώργος Ν. Βογιατζής
Πέρασαν διακόσια χρόνια από το 1821, τότε που μια χούφτα Έλληνες σήκωσαν
ψηλά το κεφάλι και φώναξαν δυνατά: «Φτάνει πια τετρακόσια χρόνια σκλαβιά στον
Τούρκο!».
«Κάλλιο ‘ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και
φυλακή!» Κι άφησαν πίσω τους σπίτια, γονείς, γυναίκες, παιδιά, περιουσίες και
πήραν τα όπλα και βγήκαν σε κάμπους, σε λαγκάδια και βουνά.
Κόντρα στις φωνές
των «λογικών και συνετών» Ελλήνων κοτζαμπάσηδων κι αρχόντων της εποχής που
βλέποντας να κινδυνεύει το συμφέρον τους αντιδρούσαν με κάθε τρόπο στην
εξέγερση.
Δυο λέξεις ήταν ριζωμένες μέσα στη καρδιά και στο μυαλό τους «Ελευθερία ή
Θάνατος». Κι ο δικός τους θάνατος έθρεψε και πότισε με κόκαλα και αίμα το
νιογέννητο δέντρο της πολυπόθητης της λευτεριάς.
Κορυφαία προσωπικότητα αυτής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 είναι ο
Σερραίος Εμμανουήλ Παπάς. Ένας άνθρωπος που θυσίασε στον Ιερό Αγώνα του
Έθνους τη ζωή τη δική του και των έξι παλικαριών του, μια εξέχουσα επαγγελματική
πορεία και μια αμύθητη περιουσία.
Αυτή που εμείς οι σύγχρονοι
νεοέλληνες την θεωρούμε σήμερα δεδομένη. Αυτή που μας χάρισε οντότητα και
αξιοπρέπεια, την συνέχεια της ελληνικής μας γλώσσας και της χριστιανικής
θρησκείας, τη διάσωση της Ιστορίας και του Πολιτισμού μας, την κρατική μας
υπόσταση και την ανεξαρτησία μας, τη γη μας.
Ένας Έλληνας Μακεδόνας, ένας Ήρωας που
αποτελεί στη σύγχρονη Νεοελληνική μας Ιστορία φωτεινό παράδειγμα πατριώτη
και αγωνιστή. Το σέμνωμα (καύχημα) όλης της Ελλάδος, όπως τον αποκαλεί ο
Σερραίος ιστορικός και λόγιος Ευάγγελος Στράτης.
Αυτός που κατόρθωσε, μέσα
από τις στάχτες των Σερρών που άφησε η βουλγαρική λαίλαπα του 1913 χάνοντας
σημαντικά έγγραφα και στοιχεία που είχε συγκεντρώσει με πολύ κόπο και
προσπάθεια, να φέρει στο πανελλήνιο φως με τη συγγραφική του πένα τη γενναία
και ηρωική μορφή του Αρχιστρατήγου των Ελληνικών Μακεδονικών δυνάμεων κατά
των Τούρκων στη Μεγάλη Επανάσταση του Έθνους το 1821, του Εμμανουήλ Παπά.
Για μένα προσωπικά υπήρξε μεγάλη πρόκληση αλλά και μέγιστο χρέος, όταν
ανακάλυψα το εξαφανισμένο και λησμονημένο αυτό βιβλίο από βιβλιοθήκες και
ιδιώτες, να το μεταφέρω στη νεοελληνική γλώσσα και να το παραδώσω στα χέρια της νέας γενιάς ως τεκμήριο του Ιερού Αγώνα των προγόνων μας που έδωσε τη
δυνατότητα σε εμάς να μπορούμε σήμερα να Ζούμε και να Αναπνέουμε Ελεύθερα!
Εμείς οι νεότεροι Έλληνες έχουμε ιερή υποχρέωση να διατηρούμε άσβεστη την
φλόγα της μνήμης του και να μην ξεχνάμε ποτέ τον αγώνα και τη μεγάλη του Θυσία.
Γιατί : «Ο λαός που ξεχνάει την ιστορία του, δεν έχει μέλλον».
Εμείς οι νεότεροι Έλληνες κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μπρος στο μεγαλείο και τη
θυσία του μεγάλου Ήρωα.
Η λογική φτιάχνει δούλουςαλλά η ψυχή τους λευτερώνει
Γιώργος Ν. Βογιατζής
1 Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ
Ο ΣΕΡΡΑΙΟΣ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ
ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΑΓΩΝΑΤΟΥ 1821
200 ΧΡΟΝΙΑ (1821-2021)
Λαμπρή και έξοχη Σερραϊκή προσωπικότητα, η μόνη μέσα στο πάνθεο των ιθαγενών
Σερραίων που ακτινοβολεί ανάμεσα στους αιώνες, η μόνη, η οποία η ειδική ιστορία
της μαρτυρικής επιφανούς Ελληνικής πόλης μέσα στη πολύπαθη σταδιοδρομία της
κατόρθωσε να διασώσει από το καρχάριο στόμα του σκληρού συζύγου* της Ρέας (
του Κρόνου), o Εμμανουήλ Παπάς, το λαμπρό κόσμημα της Δοβίστας**, ο
μοναδικός ήρωας των Σερρών, το τείχος των Μακεδόνων κατά τον ιερό αγώνα του
1821, το καύχημα όλης της Ελλάδας.
Τη δόξα του έραναν μέχρι τώρα μόνο τα κατάξερα ακόμη αναχώματα του
Παραδείσου της Ιστορίας του 1821, οι δε σύγχρονες γενιές της πατρίδας του
αγνοούν σχεδόν τον άνδρα, ενώ οι προγενέστερες αν και παρέλαβαν από τους
παππούδες και τους πατεράδες τους τα φώτα που αφορούσαν αυτόν τον σχεδόν
ισόθεο άνδρα, τα κατέπνιξαν στα σκοτεινά νερά της αχάριστης λησμονιάς, μόλις
άκουσαν για το φόβο της τυραννίας.
Ήδη, οπότε από τις φλόγες της τρισβάρβαρου και αλύπητης πυρπόλησης
των Σερρών ξεπήδησε αμέσως η πανέμορφη ελευθερία της πατρίδας, ανασύροντας
αυτόν τον δυνατό πολεμιστή των Σερρών και ένδοξο ηγέτη των Μακεδόνων από
τους σκοτεινούς και κρυφούς τόπους της άγνοιας και της αφάνειας, στους οποίους
η μακρόχρονη δουλεία στην παιδοτρόφο αυτή γη εκείνον συγκρατούσε.
*Κατά την ελληνική μυθολογία ο σύζυγος της θεάς Ρέας ήταν ο θεός Κρόνος,
βασιλιάς θεών κι ανθρώπων πριν την εποχή του Δία, που έτρωγε τα παιδιά του για
μη τον ρίξουν από τον θρόνο των θεών. **Δοβίστα η γενέτειρα του Εμμ. Παπά που
πήρε το όνομα του. της φωτεινής μορφής του ήρωα.
Το ιερό χρέος
«Εσύ δε ευτυχισμένη και φιλοπάτριδα νεολαία των Σερρών και της
Δοβίστας,… διέσχισε… τα γαλανά νερά του Αιγαίου, κι από τον τύμβο, τον οποίο
ίδρυσαν χέρια ηρώων, ξέθαψε και φέρε στο ελευθερωμένο πλέον έδαφος της
γενέτειρας τον περιπόθητο Ήρωα για κοινό προσκύνημα.
Και εδώ ανάστησέ τον με μαρμάρινη και αιώνια μορφή στην πλατεία της
Μητρόπολης δίπλα στο σπίτι του.
Σε σένα έτυχε ο ευτυχής κλήρος να εκπληρώσεις το ιερότατο αυτό χρέος
προς τον άνδρα, …
Δάφνες γύρω απ’ αυτόν και αμάραντα άνθη θα φυτεύσουν τα απαλά χέρια
των Σερραίων παρθένων και αιώνιο έπαινο της δόξας του θα ψάλλουν οι Μούσες
του Μενοίκιου και του Παγγαίου»
Ευάγγελος Στράτης 1914
Πενήντα ένα χρόνια μετά και 144 από τον θάνατό του, το 1965, το άγαλμά του
φιλοτεχνείται από τον γλύπτη Ν. Περαντικό και τοποθετείται στην κεντρική πλατεία
«Ελευθερίας» της πόλης των Σερρών, με πρωτοβουλία του επιθεωρητή της Β΄ Εκπ.
Περιφέρειας Σερρών Β. Παπαστεφάνου και την ενεργό συμμετοχή των δασκάλων
της ίδιας Περιφέρειας με έρανο που έγινε μεταξύ των κατοίκων του Νομού Σερρών
και των σχολείων της Δ΄ Γενική Επιθεωρήσεως Στ. Εκπαίδευσης.
Στις 20 Νοέμβρη του 1971 τα ιερά οστά του Ήρωα μεταφέρονται από τη Ύδρα και
τοποθετούνται σε κρύπτη κάτω από τη βάση του αγάλματος.
Όλα για την Πατρίδα!
Ο Ήρωας Σερραίος Εμμανουήλ Παπάς θυσίασε για την Ελευθερία της Πατρίδας του
αλλά και για την δική μας Ελευθερία
τη Ζωή του!
τη ζωή των έξι παιδιών του!
μια αξιοζήλευτη σταδιοδρομία
και την αμύθητη περιουσία του!
Όλα παρανάλωμα στο Ιερό Αγώνα της επαναστατημένης Ελλάδας!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΣΤΡΑΤΗ
Ο Ευάγγελος Στράτης γεννήθηκε στο Ροδολίβος Σερρών στις 2-9-1867. Ο πατέρας
του Γεώργιος είχε καταγωγή από την Πλεσβίτσα (Πλαίσιο) της Ηπείρου, γενέτειρα
της θρυλικής Κυρά Βασιλικής, τελευταίας γυναίκας του Αλή Πασά.
Παίρνοντας τις
βασικές γραμματικές γνώσεις στο Δημοτικό Σχολείο της γενέτειρας του, το 1881 ο
πατέρας του βλέποντάς τον να έχει ιδιαίτερη έφεση στα γράμματα τον στέλνει στο
Γυμνάσιο των Σερρών για συνεχίσει τις σπουδές του, το οποίο τότε διεύθυνε ο
ιδυτής του Ι. Δέλλιος.
Το 1885 και μέχρι το 1892 προσλαμβάνεται ως
Δημοδιδάσκαλος και Διευθυντής Σχολείο του Ροδολίβους που τότε αριθμούσε 170
άρρενες μαθητές και 80 θήλεις. Το 1892 εγγράφεται στην Εθνική Φιλοσοφική Σχολή
των Αθηνών και παρακολουθεί για δύο χρόνια μαθήματα κλασικής φιλολογίας.
Το
1894 μεταβαίνει στο Παρίσι και εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης όπου
συμπληρώνει τις πανεπιστημιακές γνώσεις. Κατόπιν μεταβαίνει στην
Κωνσταντινούπολη και στο Γαλάζιο(Γαλάτσι) της Ρουμανίας όπου διδάσκει για μια
τριετία στους εκεί Έλληνες μαθητές.
Όταν επιστρέφει στην πατρίδα του διορίζεται για μια τετραετία διευθυντής στο
Ημιγυμνάσιο του Δοξάτου Δράμας. Το 1901 έρχεται στις Σέρρες όπου και παραμένει
όλο το υπόλοιπο της ζωής του. Το 1904 δουλεύοντας ήδη ως καθηγητής στο
εννεατάξιο Κεντρικό Παρθεναγωγείο των Σερρών «Γρηγοριάς» αναλαμβάνει την
διεύθυνσή του έως και τον θάνατό του το 1926.
Ο ιστοριοδίφης Πέτρος Πέννας αναφέρει:
«ἡ χρηστότης τοῦ ἤθους του καὶ τὸ σεμνὸν τοῦ ὕφους του, τὸν κατέστησαν
ἀγαπητὸν εἰς τοὺς Σερραίους, εἰς τοὺς ὁποίους ἐχάρισε διὰ τῶν ἐμπνευσμένων
διδασκαλιῶν του ἑλληνοπρεπῶς μορφωμένας συζύγους, ἀδελφὰς καὶ μητέρας.
Πολλές από τις απόφοιτες δασκάλες μαθήτριές του δίδαξαν στα τρομοκρατούμενα
από τους Βουλγάρους κομιτατζήδες χωριά του Μακεδονικού χώρου, αψηφώντας
τον κίνδυνο και πρόσφεραν τεράστιες υπηρεσίες στην πατρίδα, ενισχύοντας το
εθνικό φρόνημα των κατοίκων.
Ελάχιστες πια από αυτές έχουν απομείνει σήμερα.
Οι αναμνήσεις τους όμως είναι νωπές ακόμη στο μυαλό τους. Η καλοσυνάτη,
ελκυστική και γαλήνια όψη, το μειλίχιο ύφος, τα πλούσια πνευματικά του
χαρίσματα και η λεπτή αίσθηση του χιούμορ που τον διέκριναν ήταν τα ιδιαίτερα
γνωρίσματα της ανθρώπινης πλευράς του που τον έκαναν αξιαγάπητο στην
εκπαιδευτική κοινότητα.»
Να τι μας αναφέρει ο Αλέξανδρος ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΥΣ, από την Χριστιανική Αρχαιολογική
Εταιρεία, μ’ αφορμή τον ξαφνικό θάνατό του :
Ο Ευάγγελος Στρατής δέν ήτο
ξηρός τις διδάσκαλος, Αλλ’ εμπνευσμένος πατριώτης και ίεροφάντης. Ή δέ
διδασκαλία αυτού ήτο αληθής μύησις, επέδρασε δε ευεργετικώτατα επί τής όλης
της Ανατολικής Μακεδονίας, ής κέντρον πνευματικόν ήσαν αί Σέρραι.
Δελτίον XAE 3 (1926), Τεύχη α΄-β΄, Περίοδος Β’• Σελ. 94-96 ΑΘΗΝΑ 1926
Η διπλή βουλγαρική κατοχή στην πόλη των Σερρών διατάραξε την οικογενειακή,
ψυχική και πνευματική του γαλήνη. Οι αποχωρήσεις των βόρειων κατακτητών
συνοδεύτηκαν με βανδαλισμούς και αγριότητες. Όλη του η υλική και πνευματική
περιουσία παραδόθηκε δύο φορές στην αδυσώπητη πυρά.
Και δεν έφτασε μόνο
αυτό, αλλά ο ίδιος πρώτα και αργότερα ο μονάκριβος γιος του Γεώργιος,
οδηγήθηκαν βιαίως μαζί με άλλους συμπολίτες τους σε εξευτελιστική ομηρία,
επιτείνοντας τον ψυχικό και σωματικό του πόνο.
Η έγνοια του παρόλα αυτά για τις αρχαιότητες των Σερρών ήταν τόσο έντονη, ώστε
αμέσως μετά την επάνοδό του από την ακούσια απουσία του από την πόλη
ενδιαφέρθηκε ζωηρά για την διάσωσή τους και την περισυλλογή τους σ΄ ένα
Μουσείο.
Μόνο μετά την απελευθέρωση ο λαμπρός φιλόλογος, ο ακούραστος και ανήσυχος
μελετητής του ιστορικού παρελθόντος μπόρεσε να αφοσιωθεί και να συνεχίσει
απερίσπαστος το επιστημονικό και συγγραφικό του έργο.
Παράλληλα με τους
κόπους και τις φροντίδες της καθημερινής του διδασκαλίας κατέγραψε, διέσωσε
και ανασυγκρότησε με ευσυνειδησία τα βουβά και μυστηριώδη λείψανα του
ένδοξου παρελθόντος, ερευνώντας με ακάματη υπομονή και επιμονή, κάτω από
αντίξοες συνθήκες και ανύπαρκτα συγκοινωνιακά μέσα, την ύπαιθρο σερραϊκή γη
από τη μία μέχρι την άλλη της άκρη οικειοθελώς και με προσωπικά του έξοδα κατά
την περίοδο κυρίως των καλοκαιρινών του διακοπών.
Ὁ εμπνευσμένος πατριώτης, όπως χαρακτηρίζεται από τη συγγραφέα μαθήτριά του
Έλλη Αγγέλου-Βλάχου, ίδρυσε το πρώτο μικρό αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης.
Μελέτησε επίσης τον παλιό κώδικα της μητρόπολης Σερρών και τα χειρόγραφα της
μονής του Τιμίου Προδρόμου Σερρών, πριν από την αρπαγή τους από τους
Βουλγάρους και τα χρησιμοποίησε ως πηγές στο έργο του. Την προσοχή του τα
τελευταία χρόνια της ζωής του τράβηξαν κυρίως τα βυζαντινά μνημεία.
Οι πληροφορίες και οι παρατηρήσεις του γι’ αυτά είναι αρκετά σημαντικές, γιατί
γράφτηκαν σε μία εποχή που το ενδιαφέρον για την τέχνη και την ιστορία του
Βυζαντίου βρισκόταν σε εμβρυακή ακόμη μορφή.
Πέθανε την 1η Μαρτίου του 1926 σε ηλικία 59 ετών επιστρέφοντας από
αρχαιολογική περιοδεία πανευτυχής και με πλήρη ψυχική ευφορία, γιατί μόλις τότε
είχε ανακαλύψει κοντά στον Αγγίτη ποταμό τα ερείπια της Μυρκίνου, αρχαίας
πόλης της θρακικής φυλής των Ηδωνών.
Η θανατηφόρος όμως αρρώστια που έφερε
μέσα στα σπλάχνα του (καρκίνος στομάχου) και οι ποικίλες κακουχίες του
παρελθόντος τον κατέβαλαν σωματικώς. Έτσι, έπεσε θύμα στο βωμό της ιστορικής
επιστήμης, για χάρη της οποίας επί σειρά ετών ανάλωσε με πάθος όλες τις
πνευματικές και σωματικές του δυνάμεις.
Στην κηδεία του πάνω από πέντε χιλιάδες
Σερραίοι τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία ενώ τους επικήδειους
εκφώνησαν, καθηγητής της «Γρηγοριάδας» κι ο συμπατριώτης του, δικηγόρος
Σερρών, συγγραφέας και πρόεδρος του «Ορφέα» (1928,1929) από το Ροδολίβος
Γέωργιος Αβτζής.
ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
1) Ἱστορία τῆς πόλεως Σερρῶν ἀπὸ τῶν ἀρχαιοτάτων χρόνων μέχρι τῶν καθ’ ἡμᾶς
καὶ δρᾶσις τῆς ἐν αὐτῇ Ἑλληνικῆς Κοινότητος κατὰ τοὺς μετὰ τὴν ἅλωσιν αἰῶνας,
Μέρος Α΄, Κωνσταντινούπολις 1909, σσ. 104 & Σέρραι 1926 2, σσ. 82.
2) «Οἱ εὐεργέται καί δωρηταὶ τῆς ἑλληνικῆς Κοινότητος Σερρῶν», Μακεδονικόν
Ἡμερολόγιον Παμμακεδονικοῦ Συλλόγου 2 (Ἀθῆναι 1909) 142-144.
3) «Ἱστορία τῶν Ἐκπαιδευτηρίων τῆς πόλεως Σερρῶν», Μακεδονικόν Ἡμερολόγιον
Παμμακεδονικοῦ Συλλόγου 2 (Ἀθῆναι 1909) 144-154.
4) «Ἱστορία τοῦ Νοσοκομείου Σερρῶν», Μακεδονικόν Ἡμερολόγιον
Παμμακεδονικοῦ Συλλόγου 2 (Ἀθῆναι 1909) 154-157.
5) «Φαειναὶ ἱστορικαὶ σελίδες Σερρῶν καὶ Μελενίκου», Μακεδονικόν Ἡμερολόγιον
Παμμακεδονικοῦ Συλλόγου 3 (Ἀθῆναι 1910) 52-62.
6) «Ἱστορίας Σερρῶν προοίμιον», Α´ μέρος, Νέον Πνεῦμα τεῦχ. 2 (Σέρραι, 15
Μαρτίου 1914) 10-11 και σε συνέχειες.
7) Ὁ Σερραῖος ἀρχιστράτηγος τῶν Μακεδονικῶν δυνάμεων κατὰ τὸν ἱερὸν ἀγώνα
τοῦ 1821 Ἐμμανουὴλ Παπᾶς. Ἱστορικὴ πραγματεία ἐπὶ τῇ βάσει ἐπισήμων
ἀνεκδότων ἐγγράφων, Τύποις Χρήστου Α. Γουσίου, Σέρραι 1914, σσ. 40.
8) Ἡ Δράμα καὶ ἡ Δράβησκος. Ἱστορικὴ καὶ ἀρχαιολογικὴ μελέτη, Τύποις Χ. Α.
Γουσίου, Σέρραι 1924, σσ. 47+10.
9) «Διασωθεῖσαι χριστιανικαὶ ἀρχαιότητες Σερρῶν», Δελτίον Χριστιανικῆς καὶ
Ἀρχαιολογικῆς Ἑταιρείας, περίοδ. Β΄, 1/3-4 (1924) 51-58.
10) «Ἡ ἱερὰ μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου παρὰ τὰς Σέρρας», Δελτίον Χριστιανικῆς
καὶ Ἀρχαιολογικῆς Ἑταιρείας, περίοδ. Β΄, 3/1-2 (1926) 3-14.
Ευσεβής του πόθος παρέμεινε να συγγράψει την ιστορία της γενέτειρας του, του
Ροδολίβους, την οποία όμως και δεν πρόλαβε λόγω του θανάτου του να
υλοποιήσει. Να τι μας αναφέρει στο βιβλίο του «Ἡ Δράμα καὶ ἡ Δράβησκος»
«Ευσεβής πόθος τέλος παρέμεινε και η σύνθεση ιδιαίτερης μελέτης τῆς γειναμένης
ἡμᾶς καὶ θρεψάσης ἱμερτῆς μητρίδος ἡμῶν πολίχνης Ροδολείβους καὶ τῶν πέριξ
αὐτῆς ἀνθηρῶν Κοινοτήτων δὲν ἐπωλήσαμεν λεκαρίου φακῆς χάριν τὰ πρωτοτόκια
ἡμῶν εἰς τὰς ἱστορικὰς πόλεις Σερρῶν καὶ Δράμας προτιμήσαντες αὐτὰς ἐν ταῖς
μελέταις ἡμῶν, οὐδὲ καταρραθυμήσαντες περιείδομεν τὴν ὑπερτέραν πρὸς τὴν
γεννέθλιον ἡμῶν καὶ ἱερωτέραν ὀφειλὴν … ἀνεβλήθη ἁπλῶς ἕνεκα τῶν
ἀνυπερβλήτων προσκομμάτων περὶ τὴν ἀνεύρεσιν τοῦ σχετικοῦ ὑλικοῦ,
ἀπολομένου δυστυχῶς κατὰ τὰς προσφάτους περιπετείας τῆς χώρας καὶ ἡμῶν, ἡ
σύνταξις τῆς περὶ τῆς γλυκείας ἡμῶν πατρίδος μελέτης, χωρὶς ποσῶς νὰ παύσῃ
αὕτη οὖσα ἱερώτατος καὶ εὐσεβὴς πόθος, διηνεκὲς δὲ ἡμῶν μέλημα. Ἄν ὁ
φιλάγαθος Θεὸς εὐδοκήσῃ νὰ μηκύνῃ τῆς ζωῆς ἡμῶν τὰς ἡμέρας, δὲν θὰ
βραδύνωμεν νὰ προσφέρωμεν τὰς ταπεινὰς καὶ στοργικὰς ἡμῶν ὑπηρεσίας καὶ
πρὸς τὴν πεφιλημένην ἡμῶν γενέτειραν».
Τα βιογραφικά στοιχεία αντλήθηκαν
από το βιβλίο του Πέτρου Κ. Σαμσάρη
«ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Γ. ΣΤΡΑΤΗΣ (1867-1926)
Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ» Σέρρες 2000
Στοιχεία που περιέχονται στη εισαγωγή της επανέκδοσης του βιβλίου του
Ευαγγέλου Γ. Στράτη «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ» Γ΄ έκδοση της Δημόσιας
Κεντρικής βιβλιοθήκης Σερρών, Σέρρες 2000.
Βιογραφικό Γεωργίου Ν. Βογιατζή
Ο Γιώργος Βογιατζής του Νικολάου, γεννήθηκε στο Ροδολίβος Σερρών το 1959.
Κατοικεί στο Ροδολίβος, είναι παντρεμένος με τη Λογίστρια Βίκυ Μαλλιώτα κι έχει
δύο παιδιά τη Σοφία και τη Κυριακή. Είναι πτυχιούχος του Ε.Α.Π., στον Ελληνικό
Πολιτισμό, κι εργάζεται στο Υπουργείο Οικονομικών, στη Δ.Ο.Υ. Σερρών. Διετέλεσε
αντιπρόεδρος των Ελεγκτών ΟΤΑ Αν. Μακεδονίας & Θράκης κι αντιπρόεδρος του
Συλλόγου Εφοριακών του Νομού Σερρών.
Από μικρός ασχολήθηκε με τον με τα πολιτιστικά δρώμενα κι ως πρόεδρος του
Πολιτιστικού Συλλόγου Ροδολίβους πρωτοστάτησε στη δημιουργία θεσμικών εκδηλώσεων στην περιοχή του Παγγαίου όπως Φεστιβάλ αρχαίας Αμφίπολης,
Ορφικοί Αντίλαλοι Ροδολίβους, Κουρήτος, η Μεγάλη γιορτή του Κρασιού στο
Ροδολίβος και πλήθος άλλων θεατρικών, χορευτικών και εικαστικών τμημάτων.
Παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια ερευνά και καταγράφει την προϊστορία και την
ιστορία του Παγγαίου.
Είναι συγγραφέας επτά βιβλίων:
«Ορφέας- Παγγαίο-Ροδολίβος» 1991,
«Έτος μ. Χ…» 1992,
«Οι βραχογραφίες του Παγγαίου» 1996,
«Κουρήτες – Δερβίσσηδες» 2002,
«Πάγγαιον όρος… Ορφέας…Όμηρος…Σικελιανός» 2009,
«Το θαύμα της Παναγίας» 2012
«ΓΕΝΟΙΤΟ» 2019
Το 1993 ήταν συνεργάτης στο διεθνές ιστορικό συνέδριο των Σερρών και το 1999-
2000 συνεργάστηκε με τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών για την
επανέκδοση του Βιβλίου του Ε. Στράτη, «Ιστορία της πόλεως των Σερρών».
Εκλέχτηκε δύο φορές Νομαρχιακός Σύμβουλος Σερρών, από το 1998 έως το
2006, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στα θέματα πολιτισμού και τουρισμού.
Το 2010 εκλέγεται Δήμαρχος του ενιαίου καλλικρατικού Δήμου Αμφίπολης
συμβάλλοντας καθοριστικά στην οργάνωση και στην ανάπτυξη του νέου Δήμου. Το
2016-2017 δημιούργησε 36 ωριαίες εκπομπές, ιστορικού και πολιτιστικού
περιεχομένου, στην ΕΡΑ Σερρών.
