Στο σκηνοθετικό της σημείωμα η Εύα Οικονόμου- Βαμβακά για το«Μαύρο νερό ή πόσο διαρκεί μια μνήμη», αναφέρει:
«Αύγουστος 2021. Σέρρες. Πρώτο ταξίδι στη γη των γεγονότων – 108 χρόνια μετά.40 βαθμούς κελσίου και στον αέρα η βαριά ατμόσφαιρα της ζέστης. Ταξίδι με αμάξι από Αθήνα όπου οι φωτιές καίγαν ακόμα σπίτια, κτήματα και ζώα. Μυρωδιά καπνού στο αυτοκίνητο και άσπρη στάχτη στα τζάμια.
Απόβαση. Σέρρες.
Μια πόλη που ξέρει να κρύβει καλά τα μυστικά της.
Κόσμος ντυμένος επίσημα πηγαινοέρχεται στο μεγάλο πεζόδρομο της εβδόμης μεραρχίας.
Γεύση από τραγανό φύλλο και από καλοψημένο καφέ.
Ψάχνω να βρω όλα αυτά που με απασχολούσαν τους τελευταίους μήνες.
Όλα όσα ανακάλυψα μέσα στους χάρτες, τα βιβλία της ιστορίας και τα επίσημα έγγραφα.
Τις όχθες του Στρυμόνα, το δρόμο για τη Νιγρίτα, το Βαρόσι.
Περπατάω στους δρόμους της πόλης, χάνομαι μέσα στα στενά της Περικαύστου. Και στέκομαι για λίγο έξω από την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων και ο χρόνος μοιάζει να παγώνει για λίγο.
Ένα αμάξι νεόνυμφων με προσπερνάει κορνάροντας κι εγώ νιώθω για λίγο να μεταφέρομαι στο Τότε.
Σκέφτομαι τους ανθρώπους που έζησαν πριν από εμάς.
Φαντάζομαι τα ίχνη που άφησαν τα παπούτσια τους στους δρόμους που τώρα είναι στρωμένη άσφαλτος.
Κι ακούω την καρδιά μου να ξυπνάει.
Και νιώθω ότι θέλω να πω την ιστορία μέσα από τα δικά τους μάτια, θέλω να δανειστώ τις δικές τους στιγμές.
Και ίσως έτσι καταφέρω να τους χαρίσω αυτό που όλοι πάντα θα επιζητούμε, την αθανασία.
Μια καμένη πόλη που υπάρχει κάτω από αυτήν την πόλη που στέκεται τώρα μπροστά μας και ανθίζει.
Μια ιστορία που δεν πρέπει να ξεχαστεί.
Μιλάω με την Ματίνα, φως και οδηγός σε όλη την διαδρομή και αποφασίζουμε σχεδόν ακαριαία να βουτήξουμε χωρίς ανάσα σε αυτήν την περιπέτεια.
Να φτιάξουμε τον Κωνσταντή και τη Βασιλική, τον Στέργιο και την Ειρήνη με τα πολύτιμα υλικά της νύμφης του Στρυμόνα.
Να τους ντύσουμε , να τους στολίσουμε και να φωνάξουμε τους ανθρώπους της πόλης τους να τους πενθήσουν τραγουδώντας.
Γιατί όλα ξεκινούν από ένα πένθος.
Η συνέχεια στη σκηνή….
Παρέα με τον … Χρήστο μας
Εμείς κορίτσια θα είμαστε εκεί