Tα Κερδύλλια του Νομού Σερρών είναι ένα από τα πολλά Μαρτυρικά χωριά της πατρίδας μας πού υπέστη το μαρτύριο του ολοκληρωτικού Ολοκαυτώματος στις 17 Οκτωβρίου 1941 από τα Γερμανικά στρατεύματα Κατοχής με απολογισμό::
250 περίπου δολοφονημένους άρρενες κατοίκους από 16-μέχρι 60 ετών και ολικό εμπρησμό μέχρι τά θεμέλια των σπιτιών όλων πλήν των Ι. Ναών.
Η Καταστροφή αυτή, αντίθετα με ό,τι συνέβη σε όλα τα άλλα μαρτυρικά χωριά, ἐμεινε στην αφάνεια για πολλούς και διαφόρους λόγους πού δεν είναι του παρόντος.
Ἐπρεπε να περάσουν αρκετές δεκαετίες για να γίνουν κάποιες πρόχειρες διευθετήσεις στους τόπους του μαρτυρίου των πατεράδων, παππούδων, αδελφών και των παιδιών μας. Σήμερα τα πράγματα είναι στο μη παρέκει. Τά κενοτάφια είναι ερημωμένα και υπό κατάρρευση, φαινόμενο πού προκαλεί ντροπή και βαθύ θυμό σε όλους, κατοίκους και επισκέπτες που συνεχώς πληθύνονται, Ένα πρόβλημα (τα κενοτάφια) που πρέπει να λυθεί. Στο θέμα αυτό θα επανέλθω σύντομα.
Ένα πολύ σοβαρό θέμα προέκυψε το 2004. Τότε ρίχτηκε η ιδέα υποστηριχθείσα από όλους-κατοίκους και Δήμους-: η δημιουργία ενός Ιστορικού Μουσείου όπου θα εκτίθονταν όλα τα κειμήλια-όσα σώθηκαν από τον ολικό εμπρησμό- διάφορα είδη που χρησιμοποιούσαν οι νεκροί μας, φωτογραφίες και άλλα.
Το μόνο θετικό σ΄όλη αυτή την περίοδο ήταν το συγκινητικό ενδιαφέρον των δυστυχών χηρών και ορφανών γυναικών πού ανεβοκατέβαιναν στα καμένα και προσπαθούσαν να διορθώσουν ο,τι διορθώνονταν από τους ναούς και κατάφεραν πολλά βοηθούμενες από 2-3 άνδρες που κι αυτοί, χαροκαμένοι, έσπευδαν για βοήθεια.
Η απόφαση για το Μουσείο έχει μπεί φαίνεται στα αζήτητα παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις όλων των μέχρι σήμερα δημάρχων, ότι το πρώτο πράγμα που κά έκαμναν ήταν η ολοκλήρωση του Μουσείου.
Άλλωστε γι αυτό υπήρχε πλέον χώρος εξαιρετικός και μεγάλος στο νέο κοινοτικό κατάστημα. Από το 2004 μέχρι σήμερα έχουν περάσει 18 ολόκληρα χρόνια, τρελαίνεται κανείς με την μετεκλογική βαριά αμνησία των δημάρχων πού πέρασαν μέχρι σήμερα
Μόλις εκλεγούν αμέσως προσβάλλονται από αυτή την καταραμένη ασθένεια της σοβαρότατης αμνησίας. Ενώ τα πάντα είναι έτοιμα και το απαιτούμενο χρηματικό ποσόν κατατεθειμένο στο ταμείο του Δήμου, συνεχώς αναβάλλεται.
Οι προσκυνητές που έρχονται και ανεβαίνουν στα παλιά χωριά περιμένουν να δουν έναν προσκυνηματικό τόπο και αντικρίζουν το φαινόμενο πού περιέγραψα παραπάνω. Αλλά και όσοι παραμένουν στο χωριό απογοητεύονται όταν τούς πληροφορούν ότι το χωριό δεν έχει ένα, έστω, στοιχειὠδες Μουσείο ενὠ έχει, αλλά κενό.
Σε μας τους κατοίκους αλλά –προπάντων στους επισκέπτες- φαίνεται αδιανόητο, όταν σ΄ όλα τά μαρτυρικά χωριά υπάρχουν μεγάλα, περιποιημένα και άξια επίσκεψης Μουσεία, συγκροτημένα κ.λπ.
Ο Δήμος Αμφίπολης λέει ότι ενδιαφέρεται ειλικρινά και οι δήμαρχοι ΤΟ ΊΔΙΟ, ΧΡΌΝΙΑ ΤΏΡΑ.
Τα χρήματα για το γρήγορο και εύκολο τελείωμα( ζήτημα λίγων ημερών) υπάρχουν εδώ και αρκετά χρόνια.
Πριν ένα χρόνο ο Δήμος Αμφίπολης προσέλαβε έναν ειδικό μουσειολόγο για τις τελευταίες εργασίες, ο άνθρωπος ήλθε, είδε, είπε τι θα γίνει -και μάλιστα πολύ σύντομα-, και απήλθε.
ΆΡΧΙΣΕ ΠΆΛΙ Η ΑΜΝΗΣΊΑ., ΠΟΥ ΕΞΟΡΓΊΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣ. ΕΛΕΟΣ.
Με την Παρούσα δημοσίευση κάνω Έκκληση στον αξιότιμο Αντιπεριφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας κ. Σπυρόπουλο Παναγιώτη να επέμβει άμεσα διατάσσοντας την κατά προτεραιότητα επίσπευση των λίγων ακόμη ενεργειών-εργασιών και την εντός του μηνός Ιουνίου παράδοση είς το κοινό του περιλάλητου αυτού μουσείου,
