Μιχάλης Τζελέπης
Καλό ταξίδι φίλε μου
Με αυτά τα λόγια έκλεισε τον επικήδειο λόγο του ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ Μιχάλης Τζελέπης, αποχαιρετώντας τον φίλο του και Δήμαρχο Ν.Ζίχνης Ανδρέα Δαιρετζή.
Ένα λόγο μέσα από την καρδιά του , όπως ήταν και η σχέση τους.
Αδελφική
Είναι αλήθεια ότι κανένας δεν θα ήθελε να είναι στην θέση του. Παρόλα αυτά είναι υποχρέωση και λήθη στο δικός μας νεκρό, στο χτεσινό φίλος που χάριζε νόημα με κάθε του κίνηση
O επικήδειος λόγος του έχει ως εξης:
«Δήμαρχέ μας, Συναγωνιστή και συνοδοιπόρε μου, Φίλε Ανδρέα,
Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι βρίσκομαι σήμερα εδώ, να σε αποχαιρετώ για το ταξίδι χωρίς γυρισμό…
Άλλα σχεδιάζαμε Ανδρέα…
Και ξημέρωσε η Δευτέρα 22 του Οκτώβρη,
Και το ρολόι σήμανε 11 το πρωί,
42 ώρες αγωνίας.
Και όμως ελπίζαμε.
Ελπίζαμε γιατί σε γνωρίζαμε καλά.
Ήμασταν σίγουροι ότι δεν θα τα παρατούσες ποτέ.
Ξέραμε ότι ήσουν ένας ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΣ μαχητής της ζωής… Και ότι τα κατάφερνες πάντα.
Για τον τόπο σου, για την παράταξη, για τους φίλους σου, και πάνω απ όλα για την οικογένεια σου.
Δεν το έβαζες ποτέ κάτω και έβγαινες πάντα νικητής.
Και όμως, τι μας επιφυλάσσει τελικά η ζωή και κυρίως ο θάνατος; Είναι πάνω από την ανθρώπινη δύναμη και έξω από την ανθρώπινη λογική και επιθυμία!
Ήσουν πάντα μαχητικός, δίκαιος, ακούραστος, φιλεύσπλαχνος.
Στην Εθνική Τράπεζα που εργαζόσουν, οι συνάδελφοι σου μιλούσαν πάντα για την εργατικότητά σου, την τιμιότητά σου, την μεθοδικότητά σου.
Στην πολιτική σου διαδρομή, που ήταν πολύ μεγάλη, ήσουν κρυστάλλινος, ευθύς, δυναμικός, ασυμβίβαστος.
Από τα χρόνια που οργώναμε μαζί τα χωριά των Σερρών για τους αγώνες της δημοκρατίας, από εκείνα τα ένδοξα χρόνια των Νομαρχιακών του ΠΑΣΟΚ…
Τι να πρωτοθυμηθώ για αυτά τα 37 χρόνια κοινών αγώνων;
Ότι ποτέ δεν συμβιβάστηκες;
Ότι ποτέ δεν υπέκυψες σε συμφέροντα;
Ότι ποτέ δεν δίσταζες να πεις τα πράγματα με το όνομά τους;
Δεν μασούσες τα λόγια σου Ανδρέα …
Ήσουν υπόδειγμα αληθινού αγωνιστή…
Υπηρέτησες το Νομό Σερρών από τη θέση του Νομαρχιακού και Περιφερειακού Συμβούλου. Και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και οι συμπολίτες μας σε εξέλεξαν Δήμαρχο Ν. Ζίχνης, απέδειξες πλήρως τις αρετές και τα προτερήματά σου.
Διοίκησες με ανθρωπιά, τόλμη και δύναμη.
Προσέφερες στον τόπο και στους πολίτες, τους οποίους ποτέ δεν διαχώρισες.
Έτσι κέρδισες δίκαια την εκτίμηση και το σεβασμό συμπολιτών, συναδέλφων, εργαζομένων.
Και όπως συχνά έλεγες: «ΔΑΙΡΕΤΖΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ “ΝΕΤΑ ΣΚΕΤΑ”». Έδωσες όλο σου το είναι για να βοηθήσεις τον τόπο που γεννήθηκες και τόσο πόνεσες και αγάπησες.
Αναμόρφωσες τον Δήμο και του έδωσες πνοή και προοπτική για το μέλλον.
Η επιδίωξη του προσωπικού συμφέροντος, ο πλουτισμός, η επιδειξιομανία και η ματαιοδοξία ήταν πάντα ξένα και άγνωστα σ’ εσένα.
Και ο κόσμος αυτό στο αναγνώρισε και σε εξέλεξε άλλες 2 φορές και θα ήσουν και πάλι Δήμαρχος αν ο θάνατος δεν σου έκοβε τον δρόμο τόσο άδικα!
Θυμάμαι το βλέμμα σου.. όταν σχεδίαζες για το μέλλον του τόπου μας.
Το χαμόγελο σου.. όταν αποφάσιζες.
Γιατί ήξερες ότι οτιδήποτε και να έβαζες στο μυαλό σου, θα το πετύχαινες.
Και θα ήταν ΜΟΝΟ για το καλό των συμπολιτών μας.
Και αυτοί το ήξεραν.
Γι’ αυτό και σε τιμούσαν.
Να τοι!
Εδώ είναι και πάλι!
Δυστυχώς όμως, όχι για να σε ξαναψηφίσουν, ούτε για να ξαναυποστηρίξουν… αλλά για να σε αποχαιρετίσουν…
Να σου πουν το «τελευταίο αντίο».
Ανδρέα,
Όλος ο Δήμος είναι εδώ.
Όλη η Δημοκρατική Παράταξη είναι εδώ.
Οι συνάδελφοι σου είναι εδώ.
Οι φίλοι μας είναι εδώ.
Αλλά στέκουν σιωπηλοί.
Γιατί εσύ είσαι πλέον για μας ο ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΤΩΝ ΣΙΩΠΗΛΩΝ
Τι να πουν;
Σε ποιον;
Γιατί; Πως;
Που είσαι Ανδρέα;
Έχουμε ακόμη αγώνες να δώσουμε…
Έχουμε ακόμη φίλους να δούμε και φίλους να κάνουμε…
Έχουμε ακόμη ανθρώπους να βοηθήσουμε…
Οι λέξεις εντιμότητα, ήθος, πάθος, καλοσύνη, αξιοπρέπεια, ανθρωπιά, θα συνοδεύουν για πάντα το όνομα σου.
Η λέξη «πολιτική» συνυπάρχει με την μορφή σου..
Και τώρα Ανδρέα πώς να σου πει κάποιος το τελευταίο αντίο και πως να πιστέψει κανείς ότι θα λείπεις από τους αγώνες για τα δίκαια αιτήματα των δημοτών σου;
Ότι θα λείπεις από την οικογένεια σου, από τους φίλους σου;
Ποτέ δεν διανοούμουν ότι τέτοιο βαρύ καθήκον θα μου τύχαινε.
Να καλούμαι σήμερα να εκφράσω στη σύζυγο σου, την Αναστασία, στην αδερφή σου, την Ελένη και στην ανιψιά σου, την Μαρία, τις συμπαραστάτριες της ζωής σου, τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια, εκ μέρους όλων.
Είναι φτωχές κι ασήμαντες όλες οι λέξεις και δεν μπορούν να απαλύνουν τον ατελείωτο πόνο τους, τον τόσο απρόσμενο και άδικο τους έλαχε.
Σ’ αποχαιρετούμε, φίλε, σήμερα, στο τελευταίο, στο μεγάλο ταξίδι της ζωής σου.
Καλό κατευόδιο, η σκέψη μας θα είναι για πάντα μαζί σου, όχι απλά για να αναπολούμε τους αγώνες που δώσαμε μαζί, αλλά ως οδηγός για τις μάχες που έρχονται…
Και αυτές τις μάχες θα τις δίνουμε πάντα με σεβασμό στην πολιτική σου παρακαταθήκη, σαν να είσαι εδώ, και θα την τιμούμε μέχρι να ξαναβρεθούμε και να τα ξαναπούμε!
Καλό ταξίδι φίλε μου, Ανδρέα,
Καλό ταξίδι Δήμαρχέ μας!!!
Θα σε θυμόμαστε Πάντα!
