Πριν την έναρξη της εισβολής, οι περισσότεροι αναλυτές έγραφαν ότι είναι παράλογο να γίνει διότι ο πόλεμος δε συμφέρει κανέναν από τους αμέσως εμπλεκόμενους.
Όσοι έγραφαν ότι ο πόλεμος έχει σοβαρές πιθανότητες να συμβεί, απαντούσαν ότι η ιστορία δεν εξελίσσεται πάντα με τη λογική.
Και βεβαίως επιβεβαιώθηκαν πλήρως και οι δυο πλευρές.Ένα αξίωμα λέει ότι ένας πόλεμος δεν τελειώνει όσο έρχεται εξωτερική βοήθεια. Όσο ρίχνεται καύσιμο στη φωτιά (από έξω), ο ισχυρότερος δεν μπορεί να νικήσει, και ο πιο αδύναμος δε φτάνει ποτέ στο σημείο να ηττηθεί ολοκληρωτικά.
Ο πόλεμος γίνεται όλο και πιο βάρβαρος, την πληρώνουν όλο και πολύ οι άμαχοι, μέχρι που τελματώνει και τους καταπίνει όλους.
Το αξίωμα θα επιβεβαιωθεί και αυτή τη φορά.
Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι όλοι συγκρίνουν την κατάσταση με τον Β’ Π.Π., ενώ οι αναλογίες με τον Α’ Π.Π. είναι πολύ μεγαλύτερες (και πώς περίπου ξεκίνησε, και πώς ενεπλάκησαν όλοι, και ποια από αυτά που ακολούθησαν, εν τέλει οδήγησαν στον Β’ Π.Π.).
Κοιτάζοντας σε λάθος σημείο, βγάζουμε λάθος συμπεράσματα.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τις σοβαρότερες από τις συνέπειες, σχεδόν όλοι επικεντρώνονται στις οικονομικές και τις ενεργειακές.
Εμένα αυτό που με τρομάζει είναι ο επανεξοπλισμός των πάντων.
Η Ευρώπη απόλαυσε τη μεγαλύτερη περίοδο ειρήνης στην ιστορία της διότι κατάλαβαν όλοι μετά τον Β’ Π.Π., αφενός ότι οι εξοπλισμοί οδηγούν μαθηματικά σε πολέμους, και αφετέρου ότι με τη μηχανοποίηση του πολέμου οι συνέπειες είναι κολοσσιαίες!
Αυτό σήμερα ισχύει ακόμη περισσότερο.
Κι όμως, με αφορμή τη σχεδόν αποτυχημένη εισβολή μιας ξεπεσμένης στρατιωτικής δύναμης που μόνο τα πυρηνικά τη γλιτώνουν από τη διεθνή χλεύη, έχει αρχίσει μια αδικαιολόγητη κούρσα εξοπλισμών που θα φτάσει πάρα πολύ μακριά.
Εύχομαι να κάνω λάθος.
Αυτά λέει ο δικηγόρος Κώστας Παρίσης για τον πόλεμο που μαίνεται για πολλοστή ημέρα στην Ουκρανία…
Και αναρωτιέμαι;
Άδικο έχει;
