Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να υπερψηφίσει την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία περιγράφεται από πολλούς σαν διάσπαση του εθνικού μετώπου.
Σαχλαμάρες.Τι άλλο να πω;Γιατί στην ουσία δεν υπάρχει κανένα εθνικό μέτωπο για να διασπαστεί.
Εδώ δεν καταφέραμε ως έθνος να έχουμε ενότητα ακόμα και τις στιγμές των πιο κρίσιμων εθνικών μας συρράξεων, θα έχουμε αρραγές μέτωπο σε περίοδο ειρήνης;Ο ΣΥΡΙΖΑ για να ψηφίσει τη συμφωνία θα ζητήσει να έρθουν γάλλοι στρατιώτες για να φυλάνε τα νούμερα των παιδιών μας.
Γιατί μπορεί ο τουρκικός κίνδυνος να αποτελεί κοινή παραδοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, αλλά από τη θεωρητική αναγνώριση ενός κινδύνου μέχρι την ουσιαστική συστράτευση όλων σε μια ενιαία και διαρκή εθνική στρατηγική, υπάρχει τεράστια απόσταση.Οπότε δεν θα ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως δεν το έκαναν στο παρελθόν και άλλοι…
Και αυτό γιατί σε τούτο τον τόπο, κορυφαίες εθνικές επιλογές έκαναν μόνο οι κυβερνήσεις, άλλοτε κατ’ επιλογήν και άλλοτε υπό διεθνή πίεση, με τις αντιπολιτεύσεις να είναι παγίως απέναντί τους. Ακόμα και η υποτιθέμενη κοινή μεταπολιτευτική γραμμή της υπερψήφισης των αμυντικών δαπανών του προϋπολογισμού ήταν σταθερά προσχηματική.