Την Τρίτη το βράδυ ο Παναγιώτης μου ζήτησε να του πάω στο σπίτι κάποια φυλλάδια και κάποια λευκώματα ,
μιας και την Τετάρτη το πρωί θα πήγαινε σχολική εκδρομή μέσω του προγράμματος Erasmus στην Ιρλανδία και μιλήσαμε γα αρκετή ώρα στα σκαλιά του Αγίου Παντελεήμονα, είκοσι μέτρα από το σπίτι του.
Μάλιστα οδηγούσε το παπάκι του, όπως πάντα με το απαραίτητο κράνος…
Το Σάββατο το πρωί όλη η κοινωνία της πόλης μας βυθίστηκε στην θλίψη όταν έμαθε τον θάνατό του ..
Ο λόγος για τον Παναγιώτη Σαρακενίδη, που μπορεί να μην γεννήθηκε στις Σέρρες, αλλά στην Θεσσαλονίκη, αλλά σκεφτόταν και λειτουργούσε πάντα ως Σερραίος και μάλιστα πολλές φορές …εκκωφαντικά!
Ερωτικός μετανάστης γαρ…
Αυτός ήταν πάντα πίσω από όλες τις αποφάσεις τις αγαπημένης του Σοφίας, είτε επρόκειτο για το Δήμο των Σερρών ,
είτε ακόμα και για αυτή την Βουλή, για την οποία μιλήσαμε την Τρίτη το βράδυ στα σκαλάκια…
Και πάλι για την Σοφία Μπιτζίδου μιλούσαμε και θα ξαναμιλούσαμε αυτή την εβδομάδα και για τα δημοτικά, μιας και ήταν από τα αγαπημένα μας θέματα, από τότε που ήμασταν μαζί στο Λύκειο Πεντάπολης , πριν δέκα περίπου χρόνια, μαζί με τους Γιώργηδες και την Δώρα.
Σοφία να είσαι γερή να τον θυμάσαι και δυνατή για να μπορέσεις να αναστήσεις τα παιδιά σας που τόσο λάτρευε…
Μπορεί να τον πρόδωσε η καρδιά που τόσο απλόχερα μοίραζε σε όλους, αλλά όλοι όσοι τον ζήσαμε, ξέραμε καλά πως ήταν πάντα εκεί.
