Χρήστος Σύρπας: Αφορμή παίρνοντας από την επίσκεψή μου τελευταία στο «Λιμάνι Αμφίπολης»,ανακάλεσα στη μνήμη μου σκέψεις από το εγγύς παρελθόν, σχέση έχουσες με το πολύπαθο πλέον – εκ του αποτελέσματος κρίνοντας – λιμάνι.
Ένα φυσικό λιμάνι-όρμος κλειστός – 2,5 km απόσταση από τον Τύμβο Καστά – που έλκει την ύπαρξη και τη χρήση του από την αρχαιότητα.
Ξεκίνησε η κατασκευή του με αισιόδοξες προοπτικές, για να χρησιμοποιηθεί ως:
- καταφύγιο αλιευτικών σκαφών σε πρώτη φάση
- μαρίνα τουριστικών σκαφών και σκαφών αναψυχής-πολυτελείας σε δεύτερο χρόνο
- περιφερειακό κέντρο μεταφορών και εμπορίου προς όλη την Ανατολική Μακεδονία και Βόρειο Αιγαίο, με τη ματιά μιας οραματικής προοπτικής.
Η πλεονεκτική γεωγραφική του θέση, η οποία επιτρέπει τη διασύνδεσή του με χώρους ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, αλλά και με σημαντικούς οδικούς άξονες (Εγνατία οδός κλπ), καθιστά το λιμάνι ένα πολλά υποσχόμενο περιφερειακό πόλο έλξης, με εμβέλεια που ξεπερνά τα στενά τοπικά όρια, πραγματικά συγκριτικό πλεονέκτημα του νομού μας.
Πρόκειται για ένα κατ΄εξοχήν αναπτυξιακό έργο, που εν δυνάμει δίνει :
- πνοή-ανάσες στην ασθμαίνουσα τοπική οικονομία
- διευκολύνσεις ελλιμενισμού σκαφών
- τουριστικές ροές στην «ενδοχώρα» του νομού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται
- μία ακόμη, αυτή δια θαλάσσης, πύλη εισόδου στην περιοχή μας
- προστιθέμενη αξία στο τουριστικό προφίλ του νομού μας
- δυνατότητα οργάνωσης εκεί μιας μικροκοινωνίας-μικροοικονομίας (διάφορα επαγγέλματα)
- ευκαιρία δραστηριοποίησης επιχειρήσεων-εταιριών ενοικίασης σκαφών κρουαζιέρας στο Αιγαίο, με συνεπαγωγή τη δημιουργία θέσεων εργασίας
- κίνητρο για γιώτινγκ στους εύπορους φίλους γείτονες (Βούλγαρους)
Δαπανήθηκε Εθνικό και Κοινοτικό χρήμα (25-75% αντίστοιχα) για έργα υποδομής- υπέργεια και θαλάσσια, όπως ενδεικτικά:
- αυτή καθ΄αυτή η κατασκευή του λιμανιού
– πλωτή προβλήτα
- αντλίες βενζίνες
- αντλίες νερού
κλπ., κλπ.
Εντάχθηκε ως έργο αρχικά (2000) στο «Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας 2000-2006» , υπό την αιγίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Φορέα Υλοποίησης την τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση (ΝΑ) Σερρών.
Το έτος 2008 έγιναν τα εγκαίνια.
Στη συνέχεια, η ευθύνη διαχείρισης του λιμανιού άλλαζε συνεχώς «χέρια», εμφανίζοντας σημάδια υφεσιακής λειτουργίας και έλλειψης προοπτικής, πριν καλά καλά ξεκινήσει. Από τη ΝΑ στο Δήμο Αμφίπολης και ξανά στη ΝΑ. Το 2010 περιήλθε στην Περιφερειακή Ενότητα (ΠΕ) και το 2012 ξανά στο Δ. Αμφίπολης, μέχρι σήμερα.
Το 2012 έγινε προσπάθεια από την ΠΕ Σερρών να ανατεθεί η λειτουργία του λιμανιού στο «φυσικό» διαχειριστή του, στο Λιμενικό Σώμα της Καβάλας.
Ελπίδες για ανάκαμψη και αναστροφή της «κατιούσας»!!!
Δεν ευοδώθηκε η προσπάθεια-διαψεύσθηκαν οι ελπίδες να καταστεί το λιμάνι τουριστικό-οικονομικό-επιχειρηματικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής.
Χρήστος Σύρπας: Και τώρα τι, εν έτει 2020 ;
Καταθλιπτική η εικόνα του λιμανιού. Πλήρης εγκατάλειψη, με έντονες τις φθορές του χρόνου. Μηδενική δραστηριότητα. Καμία από τις παραπάνω προοπτικές Ένας σκουπιδότοπος!!! Νεκρική σιωπή και κυρίως με σοβαρά τεχνικά προβλήματα από την αδράνεια και εγκατάλειψη και εννοώ το εξής:
Στην είσοδο του λιμανιού, οι προσχώσεις από τις φερτές ύλες – λόγω φοράς της ροής του ποταμού Στρυμόνα – έχουν περιορίσει το βάθος του πυθμένα σε μόλις 80-100cm, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη διέλευση (είσοδο-έξοδο) των σκαφών. Απαγορευτικό το βάθος για κάποια σκάφη.
Aν είναι δυνατόν να χαρακτηρισθεί λιμάνι -αν όντως ισχύει αυτό- μία τέτοια κατάσταση.
Η βυθοκόρος, για την εκβάθυνση του λιμανιού, λόγω των επιχωματώσεων του Στρυμόνα, αλλά και την αποκατάσταση του προβλήματος της εισόδου, δεν ήλθε ποτέ, προφανώς λόγω του “κοστοβόρου” του έργου. Τεχνικά, λέει ο ειδικός, είναι δυνατόν να αποτραπούν οι -λόγω του ποταμού- επιχωματώσεις, με την κατασκευή ενός λιμενοβραχίονα, που θα αγκαλιάζει το λιμάνι αποτρεπτικά στον αριστερόστροφο ρου του ποταμού.
Επειδή δεν είμαι ειδικός και επειδή καταθέτω τις σκέψεις μου αυτές με βάση όχι πρωτογενή γνώση, αλλά τις προσλαμβάνουσες που έχω από διάφορες πηγές πληροφόρησης και για να μην «κουράζω» περισσότερο το θέμα, καταλήγω λέγοντας:
- Είναι κρίμα να «ακυρωθεί» στην πράξη ένα τέτοιο αναπτυξιακό έργο.
- Ο Δήμος, στη χωρική αρμοδιότητα του οποίου ανήκει το λιμάνι, φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι δεν μπορεί να διαχειρισθεί τη λειτουργία και την αναπτυξιακή προοπτική του.
- Η μόνη «δύναμη», που με αξιώσεις θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας ευθύνης, είναι η Περιφέρεια δια της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, αφού και τις κατάλληλες διοικητικές δομές διαθέτει και ευκολότερη και μεγαλύτερη εγγύτητα έχει στα χρηματοδοτικά εργαλεία και τη μεγαλύτερη εμπειρία και τους απαιτούμενους μηχανισμούς διαθέτει.
Σημείωση
Είναι ήσσονος σημασίας οι όποιες ενδεχομένως ανακρίβειες στις χρονολογίες, μπροστά στο μείζον θέμα της τύχης του εγκαταλελειμμένου «λιμανιού της Αμφίπολης». Αυτό το δεύτερο είναι που ενδιαφέρει τον κόσμο.
Ούτε – εννοείται – αυτό το κείμενο έχει τον χαρακτήρα απόδοσης ευθυνών. Απλώς είναι καταγραφή μιας πραγματικότητας, πάντα καλοπροαίρετα και από ενδιαφέρον για τον τόπο μας.
Είθε η κατάσταση αυτή του λιμανιού να είναι προσωρινή και να είναι δρομολογημένη η εκκίνηση – δεν λέω η επανεκκίνηση – ή, αν θέλετε, η ανάκαμψη!!!
Αν όμως είναι μη αναστρέψιμο το πρόβλημα των – λόγω του ποταμού- επιχωματώσεων, τότε προς τι η σκοπιμότητα όλου αυτού του έργου;
Τότε προκύπτουν πολλά ερωτηματικά.
Ίδωμεν!!!
