Στη ζωή μου έχω μάθει να σας κοιτάζω κατάματα και να λέω μονάχα αλήθειες, όσο οδυνηρές ή πικρές κι αν είναι…
Γι’ αυτό μοιράζομαι μαζί σας ένα σοβαρό προσωπικό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισα και κλήθηκα να διαχειριστώ λίγες ημέρες πριν από το γάμο του γιου μου, Γιώργου.
Είναι αλήθεια πως οι τελευταίες εβδομάδες ήταν δύσκολες.
Στις 23 Αυγούστου, ο φύλακας-άγγελος μου, η Γιώτα μου, παρατήρησε στο στήθος μου μια έλξη της δεξιάς θηλής.
Επέμεινε να εξεταστώ αμέσως και ευγνωμονώ τον Θεό που την άκουσα.
Η διάγνωση ήταν «πρώιμος καρκίνος στο δεξί μαστό». Η αλήθεια είναι πως η συνάντηση με την πραγματικότητα ήταν βίαιη. Πόσο μάλλον όταν, ως μικρό παιδί, βίωσα την άνιση μάχη της μητέρας μου με τη συγκεκριμένη ασθένεια. Γιατί, κακά τα ψέματα, η λέξη «καρκίνος», είναι ίσως η πιο δύσκολη λέξη όταν προφέρεται, μα και όταν την ακούς…
Το αρχικό σοκ διαδέχθηκε η σκέψη για το πώς θα το διαχειριστούμε. Ακόμα θυμάμαι τη Γιώτα να μου κρατάει το χέρι και να μου λέει: «Μην ανησυχείς για τίποτα. Εγώ είμαι εδώ!».
Τα λόγια της ήταν βάλσαμο. Πήραμε δυο μεγάλες αναπνοές και αποφασίσαμε να μην το αποκαλύψουμε σε κανέναν. Το κρατήσαμε κρυφό από όλους.
Οικογένεια, συγγενείς, φίλους και συνεργάτες. Άλλωστε το κλίμα ήταν γιορτινό λόγω του επικείμενου γάμου.
Χαμογελούσαμε διαρκώς και το αποκαλύψαμε τέσσερις ημέρες μετά τον γάμο του Γιώργου και της Τζώρτζιας, όταν έπρεπε να περάσω την πόρτα του χειρουργείου για την προγραμματισμένη επέμβαση.
Όλα πήγαν καλά!
Ο μικρός όγκος αφαιρέθηκε και οι ιστολογικές εξετάσεις έδειξαν ότι το κακό τελείωσε εδώ!
Φυσικά, απαιτείται προληπτικός έλεγχος σε προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα. Όμως η διδαχή του προβλήματος υγείας που αντιμετώπισα είναι ότι δεν πρέπει να παίρνουμε τίποτα ως δεδομένο.
Το ηθικό συμπέρασμα είναι πως κανένας μας δεν είναι άτρωτος και πως ακόμη και οι άνδρες μπορούν να προσβληθούν από καρκίνο του μαστού.
Ξέρω πως θα ακουστεί τετριμμένο, μα σας το λέω εκ πείρας. Η πρόληψη σώζει ζωές! Το ίδιο η εμπιστοσύνη και η συνεργασία με τους γιατρούς!
Αφήνοντας πίσω τη δυσάρεστη εμπειρία και κοιτάζοντας το μέλλον με το βλέμμα σταθερά προσηλωμένο στο αύριο, σας λέω πως οι μεγάλες μάχες δίνονται για να κερδίζονται και κρίνονται σε μεγάλο βαθμό από τη δική μας αποφασιστικότητα. Μου το θυμίζει καθημερινά το σημάδι της χειρουργικής τομής.
Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τους εξαιρετικούς και έμπειρους γιατρούς που στάθηκαν από την πρώτη στιγμή δίπλα μου. Την οικογένεια μου για τη συνεχή υποστήριξη. Το χαμόγελο τους μου έδινε δύναμη να συνεχίσω.
Είναι ο «βράχος» μου και όσα έχω πετύχει τα οφείλω σε αυτούς. Τους συγγενείς και φίλους που ανησύχησαν όταν έμαθαν ότι μπαίνω εκτάκτως στο χειρουργείο για το αμείωτο ενδιαφέρον. Τους συνεργάτες μου για τη διακριτικότητα που έδειξαν όταν ενημερώθηκαν για το πρόβλημα υγείας και φυσικά κάθε μια και κάθε έναν από εσάς για το ειλικρινές ενδιαφέρον.
Μπόρα ήταν και πέρασε, μα δεν ξεχνώ πως η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις, γεμάτη «μάχες» που καλούμαστε να δίνουμε. Για να τις αντιμετωπίσουμε χρειάζεται θάρρος, δύναμη και χαμόγελο. Υγεία πάνω από όλα».
Τάδε έφη ο Θόδωρος Καράογλου σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση για τη διάγνωση με καρκίνο στο στήθος…
Μπόρα ήταν και πέρασε Θόδωρε…
Και να σου ζήσουν …
