Την θεατρική παράσταση “Ιωάννης Καποδίστριας- Ρωξάνδρα Στούρτζα: Μια ανεκπλήρωτη αγάπη”, είχαν χθες την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι Σερραίοι, καθώς αυτό το έργο επέλεξε να ανεβάσουν οι μαθητές του 1ου Γυμνασίου Σερρών στον αύλειο χώρο του σχολείου τους.
Η θεατρική μεταγραφή του ομότιτλου βιβλίου της Ελένης Ε. Κούκου, έγινε από την κ. Θεοδώρα Τζιντζή, φιλόλογο του 1ου Γυμνασίου Σερρών και η παράσταση ανέβηκει στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Στο έργο λοιπόν ο Ιωάννης Καποδίστριας και η Ρωξάνδρα Στούρτζα μας μετέφερεαν σε μιαν άλλη εποχή.
Μια εποχή (η καρδιά του 19ου αιώνα), δύο -αρχικά- τόποι (Κέρκυρα – Μολδαβία), δύο οικογένειες, δύο όμορφοι κόσμοι: αρχοντιά, καλλιέργεια, φινέτσα, χάρη…
Κι από όλα τα παρπάνω, δύο βλαστήματα, δύο υπάρξεις υπέροχες, μοναδικές. Ευγένεια, παιδεία, κάλλος, τρυφερότητα, ευαισθησία, αγάπη και έννοια για τη σκλαβωμένη πατρίδα.
Γι΄αυτό συναντήθηκαν∙ στις τσαρικές σάλες του Αλέξανδρου Α’ της Ρωσίας του 19ου αιώνα.
Κυρία επί των τιμών της βασιλομήτορος Μαρίας – Θεοδώρεβνας και της συζύγου τσαρίνας Ελισάβετ η μία, διπλωμάτης με σταδιακή, εκπληκτική άνοδο στην ιεραρχία (Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας), ο άλλος.
Με μια εξαιρετική προοπτική συνοδοιπορίας στη ζωή.
Η χλιδή, το εκλεπτυσμένο γούστο, οι αριστοκρατικοί κύκλοι -με την ελαφρότητά τους συχνά- δεν θα επισκιάσουν την αριστοκρατία του πνεύματος, τον εσωτερικό πλούτο που κατοικούσε μέσα τους και τη βαθιά αίσθηση του Χρέους.
Ακόμα κι όταν η σκληρή πραγματικότητα τους σπρώχνει σε διαφορετικούς δρόμους, παρά το βαθύ τους πόνο, ξέρουν να συναντιούνται στους ιερούς χώρους της σκέψης και της καρδιάς, ατενίζοντας πάντα τον ορίζοντα του Χρέους.
Ιωάννης Καποδίστριας, Ρωξάνδρα Στούρτζα.
Μια σταυρική πορεία δύο ηρώων, γεμάτη πόνο και καρτερία, αλλά και γεμάτη δυναμισμό, δράση και πράξη. Η πορεία δύο ανθρώπων που πλάστηκαν ο ένας για τον άλλο, αντάμωσαν όμως οριστικά στη νοητή σφαίρα ενός υπερβατικού κόσμου που έφεγγε πάντοτε μέσα τους και φώτιζε τις ατραπούς της ζωής τους.
Η ποικιλία των ιστορικών στοιχείων και ο πλούτος της επιστολογραφίας των δύο ηρώων -και όχι μόνο- όπως έχουν καταγραφεί από την κυρία Ελένη Κούκου, γέννησαν την έμπνευση για μια θεατρική μεταγραφή του ιστορικού – ρομαντικού αυτού έργου και μια προσφορά στο κοινό του μαθητικού δυναμικού, και όχι μόνο, της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, για μια βαθιά γνωριμία, βαθιά συγκίνηση, βαθιά σκέψη και προβληματισμό.
Και για μια γεύση από το πώς δούλεψαν οι υγιείς δυνάμεις που έπλασαν -χρόνο το χρόνο, κόκκο τον κόκκο, κόπο τον κόπο, πόνο τον πόνο- το ’21.
Μπράβο στην κ. Θεοδώρα Τζιντζή, για την επιλογή του έργου και ένα μπράβο στη διεθύντρια του 1ου Γυμνασίου που πέτυχε να το ανεβάσει…
Γιατί τέτοιες εποχές χρειάζεσαι πολλούς «συμμάχους» για ένα τέτοιο …τόλμημα!
