Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, η ονοματοδοσία του χώρου ρίψεων του
Δημοτικού Σταδίου Σερρών, σε «Προπονητήριο Ρίψεων Γιάννης Φράγγογλου».
Σερραίοι
Ολυμπιονίκες: Μια απόφαση και πράξη, που αποτελεί δικαίως ένδειξη και απόδοση τιμής στον
πρόσφατα θανόντα Γιάννη, ο οποίος υπήρξε κορυφαίος προπονητής και αθλητής,
σπουδαίος εκπαιδευτικός και παιδαγωγός και υπέροχος άνθρωπος.
Μια
πρωτοβουλία και πρόταση του συλλόγου που υπηρέτησε μέχρι τέλος, του Ο.Φ.Κ.Α.
Σερρών, η οποία τέθηκε στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, για να
υιοθετηθεί άμεσα από τον Δήμαρχο Σερρών και στη συνέχεια από τα μέλη του Δ.Σ
του Ο.Π.Α.Κ.Π.Α αλλά και τον αθλητικό και όχι μόνο κόσμο.
Είναι γεγονός πως τέτοιες πράξεις υπηρετούν πολλούς σκοπούς ενώ αντανακλούν
πολλαπλά οφέλη στην κοινωνία. Αναγνωρίζοντας την αξία του ανθρώπου και της
ατομικής προσωπικότητας, δημιουργούν συγχρόνως τα πρότυπα και τα κίνητρα
στην κοινωνία και κυρίως στα νεαρά άτομα, τη νέα γενιά, να καλλιεργήσει και να
αναπτύξει παρόμοια χαρακτηριστικά, ικανότητες και δεξιότητες.
Σε αυτό το πλαίσιο ήταν και η πρόταση που κατέθεσα δύο φορές στην αίθουσα του
Δ.Σ για την ονοματοδοσία οδού «Σερραίων Ολυμπιονικών».
Οι Σέρρες έχουν την τύχη να είναι γενέτειρα και τόπος καταγωγής κορυφαίων στο
χώρο του αθλητισμού, μιας και κορυφαίος είναι αυτός που κατέχει τον τίτλο του
«Ολυμπιονίκη».
Θυμίζω στην Αρχαία Ελλάδα τα κατορθώματα των «Ολυμπιονικών» ύμνησαν
σπουδαίοι ποιητές. Ανάμεσα στις τιμές που τους αποδίδονταν ήταν η ισόβια σίτιση
από την πολιτεία, η φορολογική ατέλεια, το δικαίωμα να πολεμά δίπλα στον
Βασιλιά, η τιμητική θέση σε δημόσιες εκδηλώσεις, η τοποθέτηση αγάλματός τους
στην Ιερή Άλτη και το χάραγμα του ονόματος τους σε στήλη.
Τέλος κατά την θριαμβευτική πρώτη είσοδό τους στην πόλη, κατεδαφίζοντας ένα μικρό μέρος των
τειχών.
Ιωάννης Μελισσανίδης, Τασούλα Κελεσίδου, Γιάννης Τσιντσάρης, Απόστολος
Τασκούδης, Πόπη Ουζούνη, Όλγα Πελεκάνου, Νικόλ Κυριακοπούλου είναι Σερραίοι
Ολυμπιονίκες.
Εξειδικεύοντας την πρόταση θα μπορούσε αυτή η οδός να είναι ο δρόμος για την
είσοδο και έξοδο από το Δημοτικό (πρώην Εθνικό) Στάδιο. Αυτά τα 150 περίπου
μέτρα, μπροστά στην κεντρική είσοδο του σταδίου, μαζί με το μικρό πάρκο που
υπάρχει εκεί, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα κατάλληλο σημείο για αυτή την
ονοματοδοσία.
Οδός και Πάρκο «Σερραίων Ολυμπιονικών» όπου μπορούν να
τοποθετηθούν μικρές στήλες ή μια πλάκα – πινακίδα με τα ονόματά τους. Ένας
χώρος που καθημερινά επισκέπτονται εκατοντάδες νέοι, μικροί και μεγάλοι
αθλητές και πολλοί Σερραίοι.
Ένας κατεξοχήν αθλητικός χώρος, κατάλληλος να εκπέμψει μηνύματα,
συμβολισμούς και ιδεώδη. Ένα σημείο αναφοράς, αντίστοιχο με αυτό που στην
αρχαιότητα συμβόλιζε το «Στάδιο» και το «Γυμνάσιο». Τόπος αγωγής, παιδείας και
εκπαίδευσης, χώρος άσκησης και άθλησης, τρόπος ζωής και αναγνώριση σωματικής
και ηθικής αρετής.
Κλείνοντας να θυμίσω και πάλι ένα πρόσωπο το όνομα του οποίου ήδη ανέφερα
στο κείμενο, τον Γιάννη Τσιντσάρη.
Τον Σερραίο Ολυμπιονίκη της Άρσης Βαρών, τον Πρωταθλητή, τον αθλητή των
δεκάδων ρεκόρ και διακρίσεων, τον προπονητή.
Πέντε χρόνια μετά την αιφνίδια απώλειά του, στις Σέρρες ακόμη δεν έχουμε
αποδώσει την τιμή που του αξίζει. Δεν είναι λίγες οι φορές που θέσαμε το θέμα
στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Ένας χώρος και μία διάκριση, το λιγότερο που πρέπει να
κάνουμε, για να διατηρήσουμε στη μνήμη μας έναν άλλον μεγάλο Γιάννη. Ένα
σύμβολο και πρότυπο, σε μια εποχή που και η μνήμη εξασθενεί, κονταίνει και
χάνεται και τα πρότυπα λιγοστεύουν.
Τάδε έφη ο Βασίλης Τερζής, που μπορεί ακόμα να ψάχνει για υποψήφιο, αλλά
ξέρει πως εκτός από τα λόγια μετρούν και οι πράξεις!
Και σε αυτές λογίζεται και ο χρόνος της δικής του παραμονής στην κεφαλή της
«ΚΕΔΗΣ»
Σωστά;
