Καλό ταξίδι Ανδρέα..
Έφυγε από τη ζωή ο δήμαρχος Νέας Ζίχνης Ανδρέας Δαιρετζής . Ο Ανδρέας από το Σάββατο το βράδυ βρισκόταν στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, μιας και το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ ήταν αυτό που είχε το Σάββατο εφημερία.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Ανδρέας θέλησε να μαζέψει κάποια ρόδια από την αυλή του σπιτιού του. Προφανώς και έπεσε, είτε από την σκάλα, είτε από μια σκεπή που ήταν εκεί δίπλα και βρέθηκε πεσμένος γύρω στις 9 το βράδυ, έχοντας όμως τις αισθήσεις του.
Βέβαια δεν μπορούσε να κουνήσει ούτε χέρια, ούτε πόδια, αλλά στην αξονική που έγινε το βράδυ του Σαββάτου στο δικό μας νοσοκομείο δεν φάνηκε, πόσο μεγάλη ήταν η βλάβη στον 3ο με 4ο αυχενικό σπόνδυλο.
Μόλις μεταφέρθηκε στην Θεσσαλονίκη κρίθηκε αναγκαίο να γίνει άμεσα μια μαγνητική, μιας και στην αξονική δεν φαινόταν καθαρά η βλάβη.
Κατά την διάρκεια όμως της Μαγνητικής εξέτασης έγινε το καρδιακό επεισόδιο που ανάγκασε τους γιατρούς μετά την ανασύσταση να βάλουν τον ασθενή σε καταστολή και μάλιστα στην στεφανιαία μονάδα.
Την Κυριακή δεν θέλησαν να τον επαναφέρουν μιας και κρίθηκε αναγκαίο να παραμείνει σε καταστολή και την Δευτέρα είχε προγραμματιστεί να τον δει Νευροχειρούργος για να δούνε πως και προς πια κατεύθυνση θα προχωρήσουν.
Δυστυχώς όμως ο Ανδρέας δεν άφησε κανέναν να σκεφτεί
αν θα μείνει ή όχι σε όλη του την ζωή παραπληγικός
Πήρε προφανώς την δική του απόφαση.
Να φύγει από την ζωή έτσι ακριβώς όπως την έζησε.
Σαν παλικάρι.
Γιατί ο Ανδρέας ήταν παλικάρι!
Είτε συμφωνούσες μαζί του, είτε διαφωνούσες, ήταν δεδομένο πως θα άκουγες ήθελες δεν ήθελες όλα όσα είχε να σου πει.
Εγώ τον έζησα καταρχήν ως μέλος της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ, ως μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου, με τον συνδυασμό του κ. Καρύδα και τον συνδυασμό του κ. Μουσιώνη και ως δήμαρχο στην Νέα Ζίχνη.
Κολλητός πάντα με τον Απιδόπουλο, κοίταζε να εξυπηρετεί όλο τον κόσμο, στην Εθνική Τράπεζα στην οποία εργαζόταν.
Ενώ μπορούσε τα καλά χρόνια του συνδικαλισμού να μην πηγαίνει καν στη δουλειά, ο ίδιος επέλεξε να μην ασχοληθεί με τον εργασιακό συνδικαλισμό, αλλά με το κόμμα (ΠΑΣΟΚ) και την τοπική αυτοδιοίκηση.
Και στους δύο αυτούς χώρους έκανε άπειρους φίλους και …εχθρούς!
Μνημειώδεις ήταν οι Ομηρικοί καυγάδες του την δεκαετία του ’90 και με τον Γιάννη Ανθόπουλο, και τον Νίκο Ηλιάδη αλλά και τον Φωτιάδη, αλλά και με όλα σχεδόν τα μέλη της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ.
Μετά όμως τις συνεδριάσεις, παρέα με τον Τζελέπη , και τον Άλκη , τους μάζευαν όλους είτε στην Ζίχνη , είτε στις Σέρρες για ένα τσιπουράκι, ή ένα ποτάκι.
Βέβαια ο ίδιος δεν ήθελε, ή δεν μπορούσε να πιει (άγνωστο μέχρι και σήμερα) και τον θεωρούσαμε πάντα σαν τον πιο καλό οδηγό, όχι γιατί ήξερε να οδηγάει καλά, αλλά γιατί δεν έπινε…
Σήμερα θα τον χαιρετήσουμε για τελευταία φορά..
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσες φορές έκανε εκλογές στην Ζίχνη και πόσες φορές «μαγείρεψε» τα αποτελέσματα..
Και όταν τον ρωτούσα γιατί μαγείρευε τα αποτελέσματα αποκρινόταν αφοπλιστικά…
-Βρε στην Κεντρική επιτροπή γράφουν από πριν τα αποτελέσματα και μάλιστα όταν κάποτε βρεθήκαμε μαζί σε κομματικές εκλογές στην Αθήνα και είδα ότι είχε δίκιο , δυστυχώς βέβαια, του ζήτησα …συγνώμη!
Το μεσημέρι της Τρίτης θα τον χαιρετήσουμε για τελευταία φορά.
Εκεί στην Ζίχνη που τόσο αγαπούσε
Εκεί που δεν ήθελε κανείς να πάει απέναντί του στις εκλογές…
Όχι γιατί θα έχανε, αλλά γιατί δεν θα μπορούσε καν να κάνει προεκλογικό αγώνα…
Γιατί στις εκλογικές μάχες ο Ανδρέας ήξερε να κερδίζει.
Με το όποιο κόστος και την όποια …μπαγαποντιά!
Και στο τέλος έλεγε την αλήθεια, που την ήξεραν όλοι βέβαια…
Που δυστυχώς και συνήθως…πονούσε!
Την Τετάρτη ήμασταν μαζί στην επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Δεν ήπιαμε βέβαια το τσίπουρο που υποσχέθηκε να κεράσει..
Όχι γιατί δεν θέλαμε, αλλά γιατί …βιαζόμασταν!
Παρέα με τον Νίκο, τον Γούλη και τον Γιώργη..
Όπως πάντα φυσικά…
Καλό ταξίδι Ανδρέα και καλή ..αντάμωση.
Ελεύθερο Βήμα
