Το 1973 ο μικρός Ακύλας αιμορραγεί. Από Σέρρες στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στην Αθήνα. Η διάγνωση η χειρότερη. Λευχαιμία. Θεραπεία αποτελεσματική δεν υπάρχει, το ογκολογικό τμήμα του νοσοκομείου παίδων «Αγία Σοφία» υποτυπώδες. Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό κάνει ότι μπορεί για την ανακούφιση από τους πόνους και των κίνδυνο των αιμορραγιών. Για να κρατηθεί στη ζωή, έστω για τους λίγους μήνες που τελικά έζησε, ήταν αναγκασμένος ο πατέρας του να βρει ο ίδιος αιμοδότες, κυρίως φιλότιμα φανταράκια, να πληρώσει τα ναύλα τους, την διατροφή τους ή ένα μικρό δώρο για να ξεπληρώσει το καλό που του έκαναν. Όλες οι οικονομίες της οικογένειας εξανεμίσθηκαν. Αυτή ήταν η κατάσταση του τότε συστήματος Υγείας στην Ελλάδα του 1973-74. Μετά από 50 χρόνια αστικής δημοκρατίας και διαχείρισης του οικονομικού συστήματος της ελεύθερης αγοράς, από όλα τα κόμματα του πολιτικού μας φάσματος, εκτός εννοείται του ΚΚΕ, το παιδοογκολογικό τμήμα του «Αγία Σοφία», ιδιωτικοποιείται. Λίγες μέρες μόλις, μετά την εγκληματική απώλεια 57 συνανθρώπων μας, στο βωμό του κέρδους των εταιρειών, με τις ευλογίες του επιτελικού κομματοποιημένου κράτους των Μητσοτάκη-Καραμανλή, με κυνισμό και αλαζονεία μας υπενθυμίζουν τι είναι για αυτούς η Υγεία του λαού μας. Έχεις λεφτά, έχεις ελπίδα να βρεις θεραπεία και μπορεί να ζήσεις. Δεν έχεις λεφτά, δεν έχεις ζωή. Αλήθεια, σε αυτό το χρηματοπιστωτικό σύστημα, πόσο κοστολογείται μία ζωή; Μία ιατρική ή νοσηλευτική ή παραϊατρική πράξη, βάση ποιου ηθικού, νομικού ή κανονιστικού νόμου την καθορίζουν σαν αγαθό για συναλλαγή στο σύστημα της αγορά τους; Μία διασωλήνωση πόσο την κοστολογείτε, όλοι εσείς που πιστεύετε πως το κέρδος είναι το κίνητρο για όλα και πως η Υγεία δεν είναι Δημόσιο Αγαθό;
Μα, θα δικαιολογηθείτε, οι υπηρεσίες υγείας είναι ημιδημόσιο αγαθό, προϊόν των θετικών εξωτερικών οικονομιών, όπου το οριακό κοινωνικό όφελος είναι μεγαλύτερο από το οριακό ατομικό όφελος, που καταβάλει ο καθένας μας σε κάθε κατανάλωση υπηρεσιών υγείας. Σκόπιμα κρύβετε την αλήθεια, φίλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και πολιτικοί ταγοί της κερδοφορίας. Κρύβετε τον αμιγώς δημόσιο χαρακτήρα του αγαθού της Υγείας, αποκρύβοντας το επιπρόσθετο κοινωνικό όφελος που διαχέεται στην κοινωνία, μιας και όταν κάποιος θεραπεύεται και παραγωγικός είναι και δεν θα καταναλώνει υπηρεσίες υγείας, μιας και γνωρίζετε πως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τι σημαίνει εξωτερική οικονομία. Και τι κάνετε για να κερδοσκοπήσετε; Προσαρμόζετε τις τιμές των ιατρικών-νοσηλευτικών πράξεων, των νοσηλειών, των εργαστηριακών εξετάσεων, των περί της ιατρικής διαφόρων πράξεων και των φαρμάκων, σε τέτοιο επίπεδο που να αντέχει οριακά η τσέπη των πολιτών, ή, με λιγότερη ηθική αυξάνετε τεχνικά την προσφορά υπηρεσιών, παρακάμπτοντας τα επιστημονικά πρωτόκολλα, ή , τέλος, ακόμα πιο ανέντιμα, σκόπιμα υποστελεχώνετε και υποχρηματοδοτείτε τις δομές υγείας, για να καταφεύγει ο κόσμος με τις όποιες οικονομίες έχει στον ιδιωτικό τομέα. Αν σε ένα νοσοκομείο ενός νομού υπάρχει μόνο ένας, το πολύ δύο αναισθησιολόγοι, πού άραγε θα χειρουργηθεί κάποιος; Αναλογιστείτε τα κέρδη των ιδιωτικών κλινικών.
Το 2013 με μια ανοιχτή επιστολή μου προς το σερραϊκό λαό, μια κραυγή απόγνωσης ενός μαχόμενου νοσοκομειακού ιατρού, προσπάθησα να προειδοποιήσω τους συμπολίτες μας για την τραγική και συνάμα επικίνδυνη, για τους ίδιους ως ασθενείς και το προσωπικό, κατάσταση της λειτουργίας του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών, που αντικατόπτριζε τη συνολική λειτουργία του ΕΣΥ σε όλη την Ελλάδα. Ήταν το αποτέλεσμα των πολιτικών αποφάσεων των αστικών κομμάτων, να δώσουν γη και ύδωρ στους μέντορές τους και καθοδηγητές τους, ΕΕ, ΔΝΤ ΚΑΙ ΕΚΤ, βάζοντας τη χώρα μας στον ορυμαγδό των μνημονίων, προκειμένου να σώσουν τα κέρδη των ομίλων και των τραπεζών, από άλλη μια καπιταλιστική κρίση. Θύματα ο εργαζόμενος λαός και η Δημόσια Υγεία πρωτίστως. Ο τότε υπουργός Εσωτερικής Μεταρρύθμισης και νυν Πρωθυπουργός δεν έκρυβε τη χαρά του που έκανε πράξη της φιλελεύθερες ιδέες του, απολύοντας προσωπικό από δομές υγείας και κλείνοντας νοσοκομεία. Ο τότε υπουργός Υγείας, μέσα σε ένα παραλήρημα νεοφιλελευθερισμού, είχε κατηγορήσει τους εκπροσώπους της τρόικας πως του έπαιρναν τη χαρά της απόλυσης γιατρών, μιας και ήθελε να ήταν δικό του επίτευγμα. Οι ίδιοι, μετά από λίγα χρόνια προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν την πανδημία της covid-19, με διασωληνώσεις στους διαδρόμους, με ταχύρυθμη εκμάθηση ενταντικολογίας σε ένα μήνα ( και αναρωτιέστε για το σταθμάρχη ) και με επίταξη ιδιωτικών κλινών, που δεν νοσήλευσαν ασθενείς με κορωνοϊό, αλλά αποζημιώθηκαν διπλά και τριπλά, μετατρέποντας των θάνατο χιλιάδων συμπολιτών μας σε άλλη μια θυσία στο βωμό του κέρδους. Το λυπηρό, όμως, είναι πως η δήθεν αριστερή διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν έκανε καμιά βελτίωση του ΕΣΥ προς όφελος του λαού, επιδείνωσε την άσχημη κατάσταση με το 3ο μνημόνιο, αναλώθηκε στις βερμπαλιστικές κόντρες του κου Πολάκη με τον κο Γεωργιάδη και τελικά έγινε ένας άξιος υπερασπιστής του καπιταλιστικού συστήματος, ειδικά στο χώρο της υγείας, απλά με αριστερό προσωπείο και κουστούμι χωρίς γραβάτα.
Θα με ρωτήσετε, από την εποχή που ο πατέρας του Ακύλα πλήρωνε για να βρει αίμα για μετάγγιση, μέχρι τις ημέρες μας που χιλιάδες πέθαναν από έλλειψη προσωπικού και κλινών εντατικής θεραπείας, με τις ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία στη χώρα μας να είναι οι μεγαλύτερες στην ΕΕ, και νεογνό να πεθαίνει σε νησί γιατί δεν μπορεί να διακομισθεί, δεν υπάρχει ελπίδα για να έχει ο λαός μας την υγεία του; Στο υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα η υγεία θα είναι πάντα εμπόρευμα. Στον κόσμο, όμως που οραματιζόμαστε στο ΚΚΕ, η Υγεία είναι ένα αμιγώς Δημόσιο αγαθό, όπως ο αέρας που αναπνέουμε, που ο περιορισμός της χρήσης του και ανεπιθύμητος είναι και αδύνατος, ώστε να παρέχετε στον ελληνικό λαό Δωρεάν και Καθολικά, χωρίς διακρίσεις ή περιορισμούς, σύμφωνα με τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης και των δυνατοτήτων που αυτή δίνει είτε ως πρόληψη είτε ως θεραπεία. Μόνο όταν ο λαός μας, μακριά από φόβους και ιστορικές κατασκευασμένες προκαταλήψεις, εμπιστευτεί το ΚΚΕ, θα έχει τους παραγωγικούς πόρους και τον πλούτο στα δικά του τα χέρια και θα καθορίσει τη ζωή του σύμφωνα με τις ανάγκες του, με πυξίδα την κοινωνική ευτυχία και την προσωπική ολοκλήρωσή και όχι με τον άκρατο ατομικισμό, την ανταγωνιστικότητα και την προσμονή ενός υλικού κέρδους, ζώντας σε μια κοινωνία όπου ο άνθρωπος μετατρέπεται σε λύκο, σύμφωνα με τον Τόμας Χόμπς, και ο ένας στρέφεται κατά του άλλου.
Ας κάνουμε το όραμα πράξη, στη μνήμη του μικρού Ακύλα, για μία ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ για ΟΛΟΥΣ.
* Ο Βελιώτης Χαράλαμπος είναι Παιδίατρος – Νεογνολόγος και Υποψήφιος Βουλευτής Σερρών με το ΚΚΕ
