Για τα όσα έζησε από παράγοντα της Ομοσπονδίας
Ιστιοπλοΐας μίλησε ξανά η Σοφία Μπεκατώρου και ξεκαθάρισε ότι ήταν βιασμός και όχι σεξουαλική παρενόχληση.
Τον βιασμό που κατήγγειλε από παράγοντα της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας περιέγραψε η Σοφία Μπεκατώρου μιλώντας στην εκπομπή «Live News» του Mega. Μάλιστα, εξήγησε για ποιον λόγο αποφάσισε να μιλήσει τώρα και δεν το έκανε νωρίτερα.
Η Σοφία Μπεκατώρου υπενθυμίζεται ότι κατήγγειλε στον εισαγγελέα και άλλο περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης συναθλήτριάς της, το οποίο ενδέχεται να μην έχει παραγραφεί.
«Μου έλεγαν ότι δεν μπορώ να φέρω τίποτα, ότι δεν θα είχα διάκριση. Ένας εκ των παραγόντων της ομοσπονδίας ήταν πιο φιλικός και σε αυτόν είχαμε εναποθέσει τις ελπίδες μας για κάποια δικαιώματα που είχαμε ως αθλήτριες. Μέχρι τότε νομίζαμε ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν με το μέρος μας. Ταξιδεύαμε με την ομάδα των Ανδρών και τον προπονητή μας, Ηλία Μυλωνά. Για μένα θα ήταν η πρώτη συμμετοχή στην Ολυμπιάδα.
Την τελευταία μέρα αποφασίσαμε να γιορτάσουμε. Γυρνούσαμε δύο-δύο στο ξενοδοχείο. Εμείς με τον παράγοντα μείναμε τελευταίοι. Γυρνώντας στο ξενοδοχείο, γύρισε και με φίλησε. Πάγωσα, έμεινα έκπληκτη. Δεν ήξερα τι να κάνω. Απομακρύνθηκα από κοντά του και συνεχίσαμε προς το κοινό μας ξενοδοχείο.
Σοφία Μπεκατώρου:«Του λέω ”δεν θέλω”. Μου λέει “έλα μωρέ, δεν είναι τίποτα”»
»Ανεβήκαμε με το ασανσέρ. Εγώ έμενα σε πιο πάνω όροφο. Όταν σταμάτησε το ασανσέρ, μου είπε ”θα έρθεις στο δωμάτιο”. Του είπα ”όχι”. Μου λέει ”έλα μωρέ, φοβάσαι”. ”Όχι δεν φοβάμαι. Έχω προσωπικότητα, δεν είμαι κανένα κοριτσάκι”. Μετά μιλούσαμε για τους Αγώνες, μετά άρχισε να με πλησιάζει, μου έλεγε ”έλα να σου μιλήσω”. Άρχισε να με φιλάει, να με ρίχνει στο κρεβάτι.
Του λέω ”δεν θέλω”. Μου λέει ”έλα μωρέ, δεν είναι τίποτα”. Ήθελα να του δείξω ότι δεν υπήρχε συναίνεση. Όταν σηκώθηκα να φύγω, μου είπε ”έλα, πού πας τώρα”.
Όταν ήταν πάνω μου, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ήμουν παγωμένη. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να τον σπάσω στο ξύλο. Αλλά είχε μεγάλη δύναμη στην Ομοσπονδία. Όταν τελείωσε, συνειδητοποίησα ότι με είχε βιάσει, πως ό,τι και να του είπα, δεν το δέχτηκε.
Τελικά, είχα γίνει θύμα, σηκώθηκα. Όταν έφυγε από πάνω μου, έφυγα γρήγορα, η συναθλήτριά μου κοιμόταν, έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικα. Ένιωθα αδικημένη, θυμωμένη με τον εαυτό μου, που δεν τον έσπρωξα. Είχε γίνει, όμως. Την επόμενη μέρα δεν μπορούσα να μιλήσω. Στην Αθήνα, όσο συνειδητοποιούσα τι είχε συμβεί, τόσο χειρότερα ένιωθα. Το είπα στον τότε σύντροφό μου, μου είπε να πάει να τον δείρει. Δεν τον άφησα.
«Πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό; Θα μπορούσες να ήσουν πατέρας μου»
»Παρ’ όλες τις ικανότητές μας, ένιωθα ανήμπορη, ένα κομμάτι, σαν ένα πιόνι. Ένιωθα εγκλωβισμένη. Του είπα να μη μιλήσει. Ο παράγοντας αποφάσισε να επικοινωνήσει και να με συναντήσει, γιατί νόμιζε ότι μπορεί να μίλαγα. Του είπα ”δεν θέλω να σε συναντήσω”, μου είπε ”μόνο να μιλήσουμε και να συναντηθούμε σε δημόσιο χώρο”.
Μιλήσαμε έξω από τ’ Αστέρια, στην παραλιακή στη Γλυφάδα, και μπαίνοντας στο αυτοκίνητο προσπαθούσε να καταλάβει τι θα έκανα. Το πρώτο που τον ρώτησα ήταν: ”Πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό; Θα μπορούσες να ήσουν πατέρας μου. Θα μπορούσε να το κάνει κάποιος αυτό στο παιδί σου;”.
Γύρισα και του είπα ότι δεν θέλω να με ξαναπάρεις τηλέφωνο και τον απείλησα ότι εάν ποτέ τολμήσει να με πλησιάσει θα τον καταγγείλω. Από τότε δεν ξαναμιλήσαμε γι’ αυτό το θέμα.
Συναντηθήκαμε πολλές φορές σε συναντήσεις κοινές, έπρεπε, λόγω της ομοσπονδίας, να κάνουμε αναφορά στο πρόσωπό του. Δεν άλλαξε μόνο η στάση μου, αλλά η ζωή μου για πάντα.
«Δεν μου συγχώρησα ότι δεν έσπρωξα, ότι δεν φώναξα, ότι δεν τον κατήγγειλα»
»Τη στιγμή του βιασμού στην Ισπανία έχασα ό,τι εκτίμηση είχα στον εαυτό μου, γιατί δεν μου συγχώρησα ότι δεν έσπρωξα, ότι δεν φώναξα, ότι δεν τον κατήγγειλα. Ένιωθα εγκλωβισμένη ότι ή θα μιλήσω ή θα χάσω το όνειρό μου. Αποφάσισα να το θάψω το περιστατικό και να κάνω ότι δεν υπήρχε.
Στην πορεία των χρόνων διάφορα συμβάντα έφερναν στην επιφάνεια αυτό το συμβάν.
Ο θυμός ερχόταν, στον ύπνο μου, σε στιγμές που δεν το περίμενα, γινόμουν επιθετική, αλλά έπρεπε να ελέγξω τον εαυτό μου. Όταν πέρασε κι άλλαξε η συμπεριφορά προς τον παράγοντα, αυτός έβλεπε ότι τον αγνοούσα, ότι ήμουν απόμακρη. Σε κάθε προσπάθεια να διεκδικήσω πράγματα με απαξίωνε. Μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας λέγανε για νέους αθλητές, αλλά δεν είχαμε βοήθεια. Πολλοί μας είχαν προειδοποιήσει ότι μπορεί να μας σαμποτάρουν, να στήσουν αγώνες.
Υπάρχουν περιστατικά που υπήρχαν στημένοι αγώνες, είχα κάνει καταγγελίες στη ΓΓΑ. Ξαφνικά εξαφανιζόντουσαν επιτροπές. Όλοι οι άνθρωποι που ήταν στην ιστιοπλοΐα ήταν μια κλίκα. Προσπάθησα να κρατήσω μια επαφή, παρά μόνο όσο ήταν απαραίτητο.
«Ένιωθα εγκλωβισμένη, φόβο, αγανάκτηση»
»Τότε δεν ήμουν παντρεμένη. Το είπα στον σύζυγό μου, ο δεύτερος μετά τον τότε σύντροφό μου που μοιράστηκα το γεγονός του βιασμού. Δεν το πίστευε. Τελικά, όταν το μοιράστηκα μαζί του, τα συναισθήματά μου του προκάλεσαν μία δυσφορία. Το πρώτο που με ρώτησε ήταν ”γιατί δεν το ‘πες”, αν υπήρχε μάρτυρας. Του είπα ”πώς να υπάρχει μάρτυρας, ήμουν αυτός κι εγώ”. Μου είπε ”πώς θα το αποδείξεις”. Μου είπε ότι αν δεν είχα μάρτυρα θα μπορούσε ο άλλος να μου κάνει αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση.
Ένιωθα εγκλωβισμένη, φόβο, αγανάκτηση. Κατάλαβα ότι δεν είχα κάνει τη σωστή κίνηση. Στα χρόνια που πέρασαν το εκμυστηρεύτηκα σε φίλους, στην ψυχολόγο που έκανα θεραπεία και συνεχίζω να κάνω. Έκανα απόπειρες να το πω. Όταν έγινε η αγωγή στον Κακλαμανάκη και όλοι οι αθλητές συσπειρωθήκαμε και μιλήσαμε, μείναμε όλοι έκπληκτοι από όσα είχαν συμβεί σε όλους μας.
Ίσως όχι βιασμό όπως σε μένα, αλλά λεκτική κακοποίηση. Η αγωγή ήταν μια αφορμή να σκεφτώ ότι ήλθε η ώρα να μιλήσω για Δικαιοσύνη. Όταν ήλθε η ώρα κατέθεσα, κατονόμασα τον παράγοντα αυτόν. Αποφασισμένη ότι θα δώσω αυτή τη μάχη -παρά το γεγονός ότι ήταν έξω από το νερό-, γιατί θα εξυγιάνει τον αθλητισμό.
«Αυτός ήταν ο βιαστής μου»
»Πέρασε λίγος καιρός και παρακολούθησα μια συζήτηση από τη Στέγη Ωνάση. Με έκανε να θυμηθώ τον δικό μου τον βιασμό και να θυμηθώ μία περίπτωση στην οποία, τυχαία, ένας γονέας μού είπε ”ξέρεις τον τάδε;”. Του είπα, ”δυστυχώς, ναι”, γιατί ήταν ο βιαστής μου. Μου είπε ”ποιος; Αυτός που την πέφτει σε 15χρονα;”. Τότε είπα ”Σοφία, δεν είναι μόνο σε σένα”.
Το βάρος δεν μπορούσα να το σηκώσω. Ακόμη κι αν είχα κάνει νομικά αυτό που πρέπει, ηθικά αυτός κυκλοφορούσε ελεύθερος.
Έγραψα ένα σχόλιο στο Ίντερνετ ότι κι εγώ έχω υποστεί βιασμό και καταλαβαίνω απόλυτα τα θύματα. Δεν έγινε κάτι, μέχρι που κάποια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο από δημοσιογράφο και μου είπε ”θέλεις να δώσεις μια συνέντευξη για παρενόχληση;”. Της είπα ”δεν ήταν παρενόχληση, ήταν βιασμός”. Της εξήγησα τους φόβους. Θα προσπαθήσουν να βρουν μια αιτία, γιατί το είπα τώρα.
Το είπα τώρα γιατί τώρα μπορώ να το διαχειριστώ και να αντιμετωπίσω τα παιδιά μου.
Να σηκωθώ το πρωί και να πω ”ναι, με έχουν βιάσει, αλλά να βοηθήσω κάποιον άλλον να το αποφύγει”. Θέλω να βοηθήσω να μπει ένα όριο και να είναι ξεκάθαρο και για τους άντρες και τις γυναίκες. Και εγώ γυναίκα είμαι, είχα σχέσεις. Άλλο είναι ο έρωτας, άλλο να μη θέλεις κάτι και να στο επιβάλλει. Κι όχι μόνο να στο επιβάλλει, αλλά να καταχράζεται την εξουσία».
