Αποσπάσματα από πρόσφατη συνέντευξη του Σοφοκλή Σχορτσιανίτη
*για τη Lifo
• Ως πιτσιρικάς δεν είχα καμία απολύτως σχέση με το μπάσκετ, δεν είχα σκεφτεί να ασχοληθώ με αυτό. Η πρώτη μου επαφή ήταν στην Ξάνθη, όταν ήμουν στη Β’ Δημοτικού, που είχα πάει σε μια ακαδημία.
Όταν έφυγα από την Ξάνθη, δεν ασχολήθηκα ξανά.
Στην Καβάλα με βρήκαν τυχαία. Είχα πάει στον Αστέρα Καβάλας, αλλά δεν είχα δείξει μεγάλο ενδιαφέρον.
Προσπάθησα να φύγω αποκεί και κατέληξα να παίζω κάποια στιγμή στον Ηρακλή.
Ήταν μια ασχολία όπως οι ξένες γλώσσες, κάτι για να απασχολούμαι μέσα στην ημέρα.
• Το ένα έφερε το άλλο. Οι προπονητές μου παρατήρησαν ότι καταλάβαινα κάποια πράγματα πολύ γρήγορα.
Μήνα με τον μήνα ψήλωνα και δυνάμωνα όλο και περισσότερο.
Στα δεκατέσσερα με κάλεσαν στα κλιμάκια της Εθνικής Ομάδας και τότε ξεκίνησε η συζήτηση για τη μεταγραφή.
Εκείνη την περίοδο ήμουν τυχερός που είχα μάνατζερ τον Παναγιώτη Καπάζογλου, ο οποίος με βοήθησε και με συμβούλεψε σαν φίλος και πατέρας, κάτι το οποίο συνεχίζει μέχρι σήμερα.
• Έπειτα πήρα τη μεταγραφή στον Ηρακλή.
Εκεί είχα την ευλογία και την ευχαρίστηση να συνεργαστώ με πάρα πολύ μεγάλους παίκτες,
τον Νίκο Χατζηβρέττα, τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον Λάζαρο Παπαδόπουλο και πολλούς ακόμα,
άτομα για τα οποία μέχρι και τώρα έχω μόνο απόλυτο σεβασμό.
Με αγκάλιασαν, με βοήθησαν.
Εκεί έμεινα τρία χρόνια.
• Η πίεση ήταν μεγάλη γιατί δεν είχα την ευκαιρία να συναναστραφώ με παιδιά της ηλικίας μου,
με άτομα που σκέφτονταν όπως εγώ σε κάποια πράγματα.
Και να ήθελα να το κάνω, μετά από κάποια παιχνίδια και την προσοχή που άρχισα να τραβάω, τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Δεν μου μιλούσαν με το ίδιο ύφος.
Βρισκόμουν σε μια παρέα όπου υπήρχαν γίγαντες, άνθρωποι που έχουν γράψει ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ και έπρεπε να μπορώ να τους συναναστρέφομαι.
Γι’ αυτό και οι φιλίες που έχω κάνει είναι σημαντικές για μένα.
Υπάρχουν άτομα με τα οποία μπορεί να έχω να μιλήσω καιρό, που ξαφνικά θα τα πάρω τηλέφωνο και θα είναι λες και μιλούσαμε χθες.
Είναι δύσκολο.
• Ένας προπονητής που είχα και με βοήθησε πάρα πολύ, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, μας είχε πει, όταν ήμασταν στο Παγκόσμιο των Εφήβων, στη Θεσσαλονίκη, λίγο πριν παίξουμε τα προημιτελικά,
πως το ταλέντο θα μας φτάσει μέχρι ένα σημείο.
Όλοι έχουν ταλέντο σε κάτι.
Αυτό σού δίνει ένα βήμα μισό μέτρο από τη γραμμή εκκίνησης, για να φτάσεις όμως στο τέλος, πρέπει να δουλέψεις πολύ.
• Το καλύτερο πράγμα που έχω διαβάσει είναι ότι ένας άνθρωπος που είναι έξυπνος, με τη δουλειά και την προσπάθεια, μπορεί να φτάσει μέχρι τα άστρα.
Η μάζα φέρεται ηλιθιωδώς.
Ένας άνθρωπος θα σε δει στον δρόμο και θα σου πει «σ’ ευχαριστώ πολύ για ό,τι έχεις κάνει, για την Εθνική, για την προσπάθειά σου, κρίμα που πήγες στον Παναθηναϊκό, είμαι Ολυμπιακός, αλλά σε ευχαριστώ πολύ», και θα φύγει.
Οι περισσότεροι, όμως, δεν θα σου συμπεριφερθούν έτσι.
• Φέτος, δυστυχώς, είναι μια μαύρη σελίδα και χρονιά για τον αθλητισμό με αυτά που ακούγονται.
Υπάρχουν ιστορίες, αλλά πάντα θες να πιστεύεις ότι είναι ψέματα, ότι δεν συμβαίνουν ούτε στο δικό σου άθλημα ούτε στον αθλητισμό γενικά.
Ότι δεν γίνεται κόσμος που είναι υπεύθυνος για παιδιά να τα προδώσει έτσι.
Όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τους αθλητές, που στην ουσία δίνουν το σώμα και τη ζωή τους σε έναν προπονητή για να τους βοηθήσει κι αυτός τους το ανταποδίδει έτσι.
Το χειρότερο πράγμα που έχω ακούσει είναι «γιατί τώρα;».
Ορισμένοι δεν καταλαβαίνουν ότι η αλήθεια δεν εξαρτάται από το πόσο χρόνο θα πάρει για να την πιστέψει ο κόσμος, αλλά δυστυχώς αυτό συμβαίνει.
Αλλά γι’ αυτό υπάρχει το δικαστήριο, για να βρεθεί η αλήθεια.
Είμαι συγκλονισμένος.
Το θάρρος που χρειάζεται για να κρατήσεις κάτι τέτοιο μέσα σου τόσο καιρό και να βγεις να το πεις κάποια στιγμή είναι τεράστιο.
Το χειρότερο για μένα είναι ότι έχω μια κόρη ‒ βέβαια, αυτό δεν αφορά μόνο τα κορίτσια αλλά και τα αγόρια.
Θες να πιστεύεις ότι στα δικά σου παιδιά δεν θα συμβεί, όμως, δυστυχώς, ποτέ δεν ξέρεις.
Τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει πολλά πράγματα και αντί να δοθεί στήριξη, διατυπώνονται κατηγορίες, υπάρχει κόσμος που βγαίνει κατευθείαν να καταδικάσει, να χλευάσει.
Δεν μπορεί να περιμένεις ότι αυτός που θα χλευάσεις, ή θα αγνοήσεις, ή δεν θα πιστέψεις, ασκώντας πίεση στην πνευματική και ψυχική του υγεία, θα είναι εντάξει με ένα απλό «συγγνώμη, δεν ήξερα».
Το χειρότερο, ακόμα και για μένα, είναι ότι κάθομαι εδώ και δίνω τις απαντήσεις λες και ξέρω τι πρέπει να γίνει.
Δεν ξέρω, αλλά το πρώτο βήμα για να λύσεις οποιοδήποτε πρόβλημα είναι να αναγνωρίσεις ότι υπάρχει.
Ως πιτσιρικάς βίωσα πάρα πολλά ρατσιστικά περιστατικά. Φταίει η άγνοια. Υπάρχει κόσμος που δεν βλέπει πέρα από το χρώμα.
Είναι δύσκολο, είναι ένα κομμάτι που δεν μπορείς να το πιάσεις εύκολα.
Η αλήθεια είναι μία. Κανένας δεν γεννιέται ρατσιστής. Το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει τον κάνει ρατσιστή.
Εντάξει, μικρός ήμουν, με πείραζε, έχω κλάψει γι’ αυτόν τον λόγο,
αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μάθω στα παιδιά μου να είναι καλύτεροι άνθρωποι.
Εμείς, οι μεγαλύτεροι, κάναμε λάθη μέσα στα χρόνια και πρέπει να φροντίσουμε, μεγαλώνοντας μια καλύτερη γενιά, να τα διορθώσουμε.
Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα που έχουμε καταφέρει οι άνθρωποι είναι η δημιουργία της κοινωνίας.
Όταν ενώνουμε τις δυνάμεις μας μπορούμε να δημιουργήσουμε τα πάντα,
αλλά και να τα καταστρέψουμε.
Το να καταστρέφεις είναι πιο εύκολο από το να δημιουργείς.
• Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά μου, θέλω να μπορούν να έρχονται σ’ εμένα, να μου λένε οτιδήποτε, να μη νομίζουν ότι ο μπαμπάς τους δεν πρέπει να μάθει ποτέ κάποιο λάθος που ίσως κάνουν.
Θέλω να ξέρουν ότι θα είμαι εκεί να τους βοηθήσω να αντιμετωπίσουν τα πάντα ‒ βέβαια, δεν θα μπω στη λογική να γίνω φίλος τους.
Είναι δύσκολο, θέλεις να φροντίσεις ώστε τα παιδιά σου να είναι καλύτερα από σένα, να τους μάθεις πιο εύκολα αυτά που εσύ έμαθες αργά και δύσκολα.
Τα δικά σου δύσκολα βήματα να είναι λίγο πιο εύκολα γι’ αυτά, ώστε να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.
• Η απόφαση να σταματήσω ήταν εύκολη από τη δική μου πλευρά.
Παρότι η καριέρα μου είχε πολλές ανακατωσούρες, είμαι χαρούμενος γιατί υπήρξαν χρόνια που πέρασα ευχάριστα, το διασκέδασα και αυτά είναι που μένουν τελικά.
Οι πολλές εμπειρίες, όσοι γνώρισα, αυτοί με τους οποίους μάλωσα, κέρδισα ή έχασα παιχνίδια, είναι όλοι κομμάτια της καριέρας μου και τους ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτό.
Δείτε επίσης:
