Γράφει ο Μάρκος Μπόλαρης*
Βάδιζα προς το Δικαστικό Μέγαρο των Σερρών, ηλιόλουστη η μέρα, βρισκόμουν μπροστά από όμορφο διατηρητέο κτίριο που μας κατέλιπε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και στέγαζε την Νομαρχία, βιαζόμουν να προλάβω την εκφώνηση του πινακίου, όταν από το απέναντι πεζοδρόμιο ένας γνωστός μου απηύθυνε φωνασκόντας την ύβρι που είχε υιοθετήσει η τότε Αντιπολίτευση, η αξιωματική αντιπολίτευση με επικεφαλής τον πολιτικό που έμεινε στην ιστορία γιά την Αποστασία σε βάρος της Κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου, μιάς αποστασίας καθοδηγούμενης από το Παλάτι και τον προχθές εκδημήσαντα εκπεσόντα άνακτα.
Κλέφτεες !
Συνέχιζε να φωνασκεί αποθρασυμένος, αφού διαπίστωσε πώς αφού γύρισα και τον είδα συνέχισα το βάδην προς τα Δικαστήρια, χωρίς ν’ απαντήσω, ήταν γνωστό κομματικό στέλεχος, κόντευε η ημέρα των εκλογών, το θερμόμετρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης είχε ανέβει και ο έξαλλος κομματικός ξεφώνιζε στη κεντρική λεωφόρο της πόλης, την Πολιτική ποδοπατώντας, την Δημοκρατία που απαιτεί λόγο και αντίλογο, ήγουν δίβατο, ευτελίζοντας, σήκωνε φωνή θεωρώντας πώς με τον επαναλαμβανόμενο υβριστικό χαρακτηρισμό επιτελεί κομματικό καθήκον !
Θα μου πείς, πού το θυμήθηκες το βρώμικο ’89 ; !
Μου επανέφρε στη μνήμη τούτη την άθλια συμπεριφορά, άπαγε της βλασφημίας, όχι πολιτική συμπεριφορά, οι βρισιές προς τους πολιτικούς αντιπάλους είναι απλώς βρισιές, δεν συνιστούν ποτέ πολιτικό επιχείρημα, μου την επανέφερε η προχθεσινή αποστροφή του πρωθυπουργικού λόγου, απαράδεκτη έως και υβριστική αναφορά της μνήμης του μεγάλου Ανδρέα Παπανδρέου, κι ήταν αυτή η πρόξενος δυό σκέψεων που καταγράφω αφιλόδοξα στο σημερινό σημείωμα.
Εν πρώτοις,
θα ‘θελα να επισημάνω , αφού η έγνοια μας είναι και πρέπει να ‘ναι η διασφάλιση της δημοκρατικής λειτουργίας του Πολιτεύματός μας , ότι έχει μεγάλη διαφορά να διεκδικείς την εντολή διακυβέρνησης από τον Λαό δημοκρατικά , προτάσσοντας τεκμηριωμένα επιχειρήματα πειθούς, απευθυνόμενος στη Λογική του Πολίτη
και ξεδιπλώνοντας ένα πολιτικό πρόγραμμα γιά τον τόπο και τον λαό, γιά την Ελλάδα και τους Έλληνες,
και πως άλλης τάξης, εντελώς διαφορετικής, είναι να επιχειρείς να επηρεάσεις, να κυριαρχήσεις και να κατευθύνεις
το Συναίσθημα του Ψηφοφόρου
με απολίτικες κατηγορίες, με υβριστικό λεξιλόγιο, με διέγερση φανατισμού και πάθους !
Στην νεώτερη ιστορία μας βιώσαμε τις συνέπειες αθλιοτήτων και ξεπεσμού του λόγου των πολιτικών σε υβρεολόγιο, με αβάστακτες συνέπειες τις εκτροπές, τις αποστασίες, τις δικτατορίες, τις ανωμαλίες, τους εθνικούς ακρωτηριασμούς, γιαυτό είναι κρίσιμο καθώς ήδη εισερχόμαστε σε προεκλογική περίοδο, καίριο και κρίσιμο καθήκον μας είναι οι Δημοκρατικοί Πολίτες και τα Δημοκρατικά Κόμματα να σεβαστούμε την λογική, το επιχείρημα, το δίβατον, την πειθώ , την πρόταξη προγραμματικών θέσεων, αφού η διαχείριση του συναισθήματος με την αοριστία των αθλιοτήτων και των ατεκμηρίωτων κατηγοριών και την εκσφενδόνιση ύβρεων συνιστά απολίτικη στρατηγική γιά την κατάληψη της εξουσίας από ανθρώπους που παρεμβαίνουν στα κοινά όντες εκφραστές της αμοραλιστικής αρχής “η εξουσία γιά την εξουσία” !
Εύκολο ;
Όχι !
Απαραίτητο όμως !
Όχι δεν ξεπέφτουμε στο επίπεδο του υβρεολογίου !
Επιμένουμε στην πολιτική επιχειρηματολογία , διαφέρουμε κρατώντας το δημοκρατικό ήθος ψηλά !
Κι ύστερα, ολοκληρώνοντας, εστιάζω στη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σ’ ένα δημοκρατικό πολιτικό κόμμα, που λειτουργεί με οργανώσεις μελών, με πολίτες που συνεδριάζουν γιά τα μείζονα της πόλης, της περιφέρειας, της χώρας, οικονομικά κι αναπτυξιακά, μορφωτικά και πολιτισμικά, διεθνή κι εξωτερικά, πολίτες με διαφορετικές απόψεις που συζητούν, αντιπαρατίθενται, διαφωνούν, ομονοούν, ψηφίζουν, αποφασίζουν και , απέναντι σ’ αυτά τα δημοκρατικά κόμματα, σε μηχανισμούς εξουσίας, που χρησιμοποιούν τον τίτλο του κόμματος, συστήματα γιά την κατάληψη και νομή της εξουσίας, συσσωματώσεις που αξιοποιούν τις δυνατότητες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας απλά γιά την εξουσία !
Είναι προφανές ότι ένα δημοκρατικό κόμμα με τις ανοιχτές λειτουργίες του ωριμάζει τα μέλη και τις αποφάσεις του με λογική κι επιχειρήματα στην κατεύθυνση του δημόσιου συμφέροντος, της υγείας, της παιδείας, της εργασίας, της δικαιοσύνης, της άμυνας, της ανάπτυξης, το συμφέρον της Πόλης και των Πολιτών προτάσσοντας, όπως αντίστοιχα ένα σύστημα γιά την κατάληψη της εξουσίας ουδόλως νοιάζεται γιά διαδικασίες μετοχής και συμμετοχής του Λαού, η κατάληψη της εξουσίας είναι το έπαθλο οργανωμένων ισχυρών συμφερόντων κι η διανομή των ψιχίων που πίπτουν από τα τραπέζια των ισχυρών είναι το αντικείμενο της συναλλαγής , προσφάτως με μορφή ευτελών καλαθιών και επιταγών …
Το δίλημμα παλιό !
Οπαδοί ενός Συστήματος εξουσίας που στοχεύει στον έλεγχο του συναισθήματος
και διανέμει κουπόνια εξαγοράς
ή μήπως
Πολίτες δημοκρατικοί με συμμετοχή , αξιοποίηση επιχειρημάτων, αξιώσεις ποιότητας, προγραμματική παρουσία υπέρ του Κοινού Συμφέροντος, της Ελλάδας και των Ελλήνων ;
Επιλογή ευθύνης !
Καίριας !
*Ο Μάρκος Μπόλαρης είναι Σερραίος πολιτικός
