Καθώς ξεδιπλωνόταν η κατάθεση του μάρτυρα στην ποινική δίκη, συνήθιζα να σημειώνω τις λέξεις που επέλεγε να χρησιμοποιήσει, τις λέξεις κλειδιά για την απόδειξη της υποθέσεως, είτε επρόκειτο για μάρτυρα υπεράσπισης είτε για μάρτυρα κατηγορίας.
Τούτες οι επιλογές των λέξεων, στην προφορική ροή της μαρτυρικής καταθέσεως, τούτες οι λέξεις ήταν , είναι, πάντοτε θα ‘ναι οι αψευδείς ενδόμυχοι δείκτες που οδηγούσαν κι οδηγούν στην αλήθεια για το αδίκημα που αναζητά το δικαστήριο.
Κι οι σημειώσεις αυτές των οδοδεικτών λέξεων, λέξεων που φανερώνουν, που αποκαλύπτουν, που αναδεικνύουν την εσωτερική διάθεση, τις κρύφιες σκέψεις, το έσω πιστεύω του καταθέτοντος, ήταν κι είναι πολύτιμος οδηγός για την επιχειρηματολογία του συνηγόρου την κρίσιμη ώρα της αγόρευσης!
Έχω πάντα προ οφθαλμών την καθοριστική ρήση των σοφών Ελλήνων που σκάβοντας για την θεμελίωση της ανθρώπινης γνώσης και την συστηματοποίησή της , ώστε να προκύψει μια φιλόσοφος στάση ζωής , ένας φιλόσοφος τρόπος βίου, και το επίστασθαι την ζωήν, αποτύπωσαν με σαφήνεια:
“Αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις”!
Και πώς αλλιώς;
Εάν δεν γνωρίσεις το βάθος του περιεχομένου της κάθε λέξεως πώς μπορείς να τις χρησιμοποιείς εν σοφία;
Ξεδιπλώνω την σκέψη καθώς τούτες τις μέρες παρακολουθώ στην εκπεσούσα πολιτική σκηνή της χώρας, καθώς πάντοτε το κρίσιμο για τον αυθέντη και κριτή Λαό είναι η αλήθεια της Πολιτικής, που εκφράζεται κι αποτυπώνεται με λέξεις – οδοδείκτες, της Πολιτικής ως έκφρασης των αγωνιών, των προσδοκιών, των κοινών πραγμάτων και οραμάτων της όλης Πόλης και του όλου των Πολιτών, ώστε να συγκροτείται έκφραση κι αποτέλεσμα Πολιτισμού, και συναντώ λέξεις κρίσιμες, λέξεις οδοδείκτες για την αναζήτηση της αλήθειας, οι οποίες άσχετα εάν προέρχονται από τους μάρτυρες κατηγορίας ή υπεράσπισης , φανερώνουν τα σώψυχα, την ενδόμυχη διάθεση ή την σφαλερή τοποθέτηση του “μάρτυρα”, του δημοσία παρησιαζομένου!
Αναφέρομαι στο σύνθημα που κυκλοφορεί και διασκορπίζεται διαδικτυακά και επιγραμματικά συνοψίζει:
ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
Με προβληματίζει τούτο το σύνθημα!
Σημειώνω τις λέξεις: Πόλεμος – Φασισμός – Φτώχεια.
Με προβληματίζουν οι οδοδείκτες λέξεις!
Με ανησυχεί η ενδόμυχη πενία της πολιτικής στενοχώριας που εκφράζουν!
Με τρομάζει η φτώχεια της πολιτικής που στα σώψυχα κυοφορείται κι αποτυπώνεται, διαφεύγοντας το έρκος των οδόντων, με συνθήματα στο δημόσιο λόγο!
Είναι κι αυτή η Σημειολογία!
Τι επιστήμη!
Η μελέτη της συγκρότησης και της λειτουργίας των συμβολικών συστημάτων!
Προσφορότατη για την διείσδυση, την μελέτη, την ανάλυση, την κατανόηση στο σύνολο και στα επί μέρους των της ζωής , και βεβαίως των της πολιτικής , αφού στο αντικείμενό της μελέτης εμπίπτει οτιδήποτε χρησιμοποιείται με κάποια σημασία και αντικαθιστά κάτι άλλο.
Σημαίνον και σημαινόμενο!
Επιτυχώς ή ανεπιτυχώς!
Κι ύστερα παρεμβαίνει, διαπιστώνοντας σχετικώς ο κυρ Αλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης, εποπτεύων τα της πατρίδος, καθήμενος επί αλικτύπου βράχου της νήσου του, πώς όταν, αλλοίμονο, στερέψει η νερομάννα, ο λαός για να μην απωλεσθεί από την δίψα καταφεύγει και πίνει από τα λασπόνερα!
Εάν σαν Δημοκράτες, σαν Δημοκρατική Παράταξη σταματήσουμε να έχουμε καθημερινή έγνοια, ανύστακτη αγωνία, ασταμάτητη μέριμνα, σοβαρό προγραμματισμό, υπεύθυνο σχεδιασμό, ρεαλιστική υλοποίηση όσων πιστεύουμε και προτείνουμε γιά την οργάνωση του βίου μας Δημοκρατικά, εάν δεν προτάσσουμε το Δημοκρατικό Πολίτευμα ως την Άνοιξη, ως το εύκρατο κλίμα μέσα στο οποίο ανθίζει και καρποφορεί ο Άνθρωπος, κάθε άνθρωπος, κάθε πολίτης, εάν αυτό το Δημοκρατικό μας Πιστεύω δεν το αποδεικνύουμε έμπρακτα και καθημερινά στην Πολιτική και Αυτοδιοικητική μας παρουσία, εάν δεν το βιώνουμε και δεν το αποδεικνύουμε στις Κομματικές και Συνδικαλιστικές μας δράσεις, εάν δεν το υποστηρίζουμε στην Παιδεία και την Εκπαίδευση, στην Κοινωνική και Αναπτυξιακή μας συμπεριφορά,
Τ Ο Τ Ε
Αντί να προτάξουμε ένα Θετικό Πρότυπο Ζωής,
Αντί να συνεγείρουμε και να πείθουμε τον Λαό για μια Δημοκρατική Πορεία, για μια Δημοκρατικά οργανωμένη Πολιτεία που δίνει ίσες ευκαιρίες στην ζωή σ’ όλους, που λειτουργεί σαν εφαλτήριο για τα νέα παιδιά, για τα Ελληνάκια,
Τότε
Οι οδοδείκτες μας – λέξεις και συνθήματα –
Οι πολιτικοί οδοδείκτες μας στην κοινωνία και την πολιτική έχουν αρνητικά φορτία, δεν έχουν θετική πρόταση, επιχειρούν ετεροπροσδιορισμό αντί να προτείνουν με αυτοπεποίθηση πολιτική θέση, πάσχουν από ασάφεια,
Αστοχούν και γι αυτό δεν πείθουν!
Κι έτσι
Αντί να ακούγεται ο καλός λογισμός
Με λογισμό και μ’ όνειρο, προτείνει ο ποιητής,
Αντί να ακούγεται Λόγος Πολιτικής και Πρόταση Πολιτισμού μιας συντεταγμένης Δημοκρατικής πορείας και βελτίωσης, ανύψωσης της Δημοκρατικής λειτουργίας της Χώρας, συμμετοχής του Πολίτη , του Δημοκράτη, του Έλληνα σε διαδικασίες μετοχής, συμμετοχής, συναπόφασης για τα μείζονα των Κοινών που μας αφορούν,
Αντί τα συνθήματά μας να ‘ναι
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – ΠΡΟΟΔΟΣ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ – ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ – ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ – ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ – ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ
και εν τέλει
ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ,
με θετική, φωτεινή στάση ζωής, μας προτείνουν, να εκπέσουμε στην αιθάλη μιας άθλιας αντιπαράθεσης και ενός κάκιστου ετεροπροσδιορισμού!
Όχι!
Μας αξίζουν καλύτερα!
Μπορούμε!
Ναι, το γνωρίζω,
Για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολλή!
Ναι, το γνωρίζω,
Η συμμετοχή στη Δημοκρατία προϋποθέτει ευθύνη, γνώση, δουλειά , αγώνες, κόπους, έχει προσωπικές δυσκολίες!
Κι εμείς γι αυτό επιλέγουμε στάση Δημοκρατίας!
Συνυπεύθυνοι συνοδοιπόροι!
Κωπηλατούντες ομού κι ελευθέρως στις τριήρεις της Δημοκρατίας κι όχι στανικώς και δουλικώς αλυσοδεμένοι στις γαλέρες των Ολιγαρχών!
Με καθάριο βλέμμα, θετικό λογισμό, κι ανοιχτούς ορίζοντες, με οδοδείκτες φωτεινούςτης Δημοκρατίας, της Πολιτικής, της Δικαιοσύνης, του Πολιτισμού, της Γλώσσας της Ελληνίδος, της Ανάπτυξης, του Περιβάλλοντος, της μοναδικότητας της Ιστορικής μας Διαχρονίας, για τον Άνθρωπο, ανατρέποντας την υποδούλωσή μας στην καθημερινότητα,επιδιώκοντας ένα άλλο επίπεδο ανθρώπινης βιοτής, τρέποντας εν τέλει την αναγκαιότητα της ζωής σε κατόρθωμα Βίου!
