Αναλυτικά η ερώτηση του Βουλευτή Σερρών της Ελληνικής Λύσης κ. Κωνσταντίνου Μπούμπα προς τον Υπουργό Υγείας, με θέμα: «Συμβασιούχοι σίτισης, καθαριότητας και φύλαξης, του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών και Υγειονομικοί σε αναστολή».
Κώστας Μπούμπας: Καλησπέρα, κύριε Υπουργέ. Ένα μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί
όλους όσους αυτήν τη στιγμή εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου έργου στο
Νοσοκομείο Σερρών αλλά και σε άλλα νοσοκομεία της χώρας. Μιλάμε για
θέσεις που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες για την εύρυθμη και ομαλή
λειτουργία των νοσοκομείων, σίτιση, φύλαξη καθαριότητα.
Τους δίνετε απλά
μία παράταση «ζωής» -μπορεί να χαρακτηριστεί- όπως και στους
υγειονομικούς που είναι με αναστολή μέχρι τα τέλη της χρονιάς, αλλά οι
άνθρωποι αυτοί είναι σε μία αβεβαιότητα, καθώς μετά από πολλά χρόνια εργασιακού βίου δεν ξέρουν αν θα επαναπροσληφθούν, διότι μπαίνουν τα
ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια για τη λειτουργία των νοσοκομείων. Αυτό είναι
ό,τι χειρότερο, ξέρετε, γι’ αυτούς τους ανθρώπους και τις οικογένειές τους.
Κατ’ αρχάς υπάρχει μία έκθεση, μπορώ να σας την ενεχειρίσω, από
πλευράς του Νοσοκομείου των Σερρών και από τον νευρολόγο, τον κ.
Παπαμιχάλη, σε ό,τι αφορά το κόστος το οποίο δεν θα είναι μικρότερο αν
δώσετε σε εργολαβίες. Το εξηγούν αναλυτικά με τις εργατοώρες, καθώς και τα
υλικά καθαριότητας και εν πάση περιπτώσει για το πώς πρέπει να λειτουργεί
το νοσοκομείο.
Οπότε αυτό, ξέρετε, δεν είναι η πανάκεια του προβλήματος.
Το ζήτημα είναι ότι οι άνθρωποι, το επικουρικό προσωπικό έχουν προσληφθεί
-όπως και τα προγράμματα μέσω του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού
Δυναμικού- μέσω του ΑΣΕΠ, μέσω του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής
Προσωπικού. Είναι αρκετά χρόνια. Τους δίνετε απλά μια τρίμηνη παράταση
και μετά σε αβεβαιότητα. Μετά το χάος, που λέει ο λαός και θα οδηγηθούν
στην ανεργία.
Κώστας Μπούμπας: Πώς μπορείτε λοιπόν να έχετε μια κοινωνική ευαισθησία γι’ αυτούς
τους ανθρώπους. Σας προτρέπω, κύριε Υπουργέ, να δείτε το θέμα διεξοδικά
και διαφορετικά, διότι η τρίμηνη παράταση ως φιλί ζωής δεν επιλύει το
πρόβλημα.
Να βάλετε κάτω λοιπόν, τα οικονομικά στοιχεία που σας
παραθέτουν και το διοικητικό συμβούλιο του Νοσοκομείου των Σερρών για τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2021 για να δείτε ότι οικονομικά δεν θα
έχουμε μεγάλα κέρδη από τους εργολάβους που τούτη την ώρα τρίβουν τα
χέρια τους -και αντιλαμβάνεστε τι λέω- μπαίνοντας οι εργολάβοι σε σίτιση, σε
φύλαξη και σε καθαριότητα μέσα στα νοσοκομεία.
Το Νοσοκομείο των Σερρών έχει πάρα πολλά προβλήματα από ιατρικό
και νοσηλευτικό προσωπικό, όπως βεβαίως και από τους είκοσι οκτώ
τουλάχιστον εργαζόμενους που πρέπει να καλύψουν πάγιες και διαρκείς
ανάγκες.
Το πρόβλημα με το νοσοκομείο είναι η έλλειψη γιατρών, κυρίως
ειδικοτήτων όπως για παράδειγμα αναισθησιολόγος και άλλου νοσηλευτικού
προσωπικού. Στον συγκεκριμένο τομέα φύλαξης, καθαριότητας και σίτισης οι
εργαζόμενοι ανταποκρίνονται με τον καλύτερο τρόπο εδώ και χρόνια.
Κώστας Μπούμπας: Εσείς λοιπόν, τώρα τους οδηγείτε στην ανεργία, μετά από πολλά
χρόνια προσφοράς πολλών ωρών καθημερινά στο νοσοκομείο. Τους δίνετε
μία τρίμηνη παράταση, αλλά αυτό, κύριε Πλεύρη, δεν λέει κάτι. Δίνει απλώς
μια παράταση στον ασθενή με μία αγωγή. Ποια είναι η αγωγή; Ποια είναι η
κοινωνική αγωγή της πολιτείας απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι
εργάζονται από το 2016; Θα μου πείτε για τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου,
ότι το λέει και η λέξη.
Για ποιον λόγο όμως, ενώ αυτοί οι άνθρωποι εισφέρουν, έχουν εξειδικευτεί, έχουν εμπειρία -που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για να
ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους-, τους «πετάμε» με αυτά τα κοινωνικά
κριτήρια; Για φέρουμε τον ιδιώτη εργολάβο να αναλάβει σίτιση, φύλαξη και
καθαριότητα, να απωλέσουμε αυτές τις συμβάσεις, που βέβαια έχουν
ημερομηνία λήξης και οι άνθρωποι αυτοί να οδηγηθούν στην ανεργία για να
πάρουν οι εργολάβοι ένα νέο προσωπικό, χωρίς εμπειρία, με μικρότερο
ημερομίσθιο. Ξέρετε τώρα τι γίνεται στον ιδιωτικό τομέα.
Θέλουμε λοιπόν, να μεριμνήσετε γι’ αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι
θα χάσουν το μεροκάματο τους. Μπορεί να τους δώσατε μία παράταση των
συμβάσεων, αλλά είναι απλά στη συντήρηση και μετά θα μπουν στην
κατάψυξη της ανεργίας.
Ή εφόσον λέτε ότι θα γίνουν διαγωνισμοί για χρηστή
διοίκηση με τους συμφερότερους όρους αν η απόκλιση δεν είναι μεγάλη -με
συγχωρείτε πολύ, μην βάζουμε τους αριθμούς πάνω από τους ανθρώπους,
όπου ευημερούν οι αριθμοί υποφέρουν οι άνθρωποι- θα δημιουργηθούν
κοινωνικοί κραδασμοί όχι απλά δονήσεις, κραδασμοί εν κατακρημνίσεως.
Πώς να σας το πω;
Κώστας Μπούμπας: Τουλάχιστον, μπορεί να δεσμευθεί το Υπουργείο όλοι αυτοί οι
άνθρωποι με τις ίδιες εργασιακές σχέσεις, γιατί είναι δύσκολες, πολλά είναι και βαρέα και ανθυγιεινά, να επαναπροσληφθούν; Ρωτήστε μια καθαρίστρια που
έπαιρνε στις Σέρρες τα απολυμαντικά από την τσέπη της για να καθαρίσει τις
αίθουσες, μιλάμε για 3, 4 ευρώ η αίθουσα την ώρα.
Θα δεσμευθεί ο
εργολάβος προκειμένου με την εμπειρία που έχουν αυτοί οι άνθρωποι να τους
επαναπροσλάβει τουλάχιστον για να μην πάνε στράφι, να το πω έτσι απλά
στην καθομιλουμένη, τόσες εργατοώρες και τόση βιοπάλη όλα αυτά τα χρόνια
ή θα βάλει νεαρούς πιτσιρικάδες, με συγχωρείτε για την έκφραση, χωρίς
οικογενειακές υποχρεώσεις, γυναίκες μικρές σε ηλικία και να μην τεκνοποιούν
κιόλας; Τα ξέρουμε όλα αυτά. Θα μπορέσει να δεσμευθεί, λοιπόν, το κάθε
νοσοκομείο να τους επαναπροσλάβει για να μπορέσουν οι άνθρωποι να
ορθοποδήσουν βιοποριστικά;
Πάμε στους υγειονομικούς με αναστολή. Σας το είπα προχθές και στην
Ολομέλεια. Μπορεί -είστε και νομικός- αυτή εδώ η σελίδα 11 και το αρμόδιο
ΦΕΚ το οποίο, το παρουσιάσαμε στην Ολομέλεια και το ξέρετε, κύριε
Υπουργέ, να λέει στους ανθρώπους που είναι με αναστολή, που απλά τους
δίνετε μια παράταση ζωής μέχρι την Πρωτοχρονιά, μέχρι 31 Δεκεμβρίου, να
μην μπορούν να κάνουν μία δεύτερη δουλειά, να μην μπορούν να δουλέψουν
σερβιτόροι, ντελίβερι, να βγάλουν ένα μεροκάματο;
Και εάν αυτούς τους ανθρώπους εσείς τους θεωρείτε, δεν ξέρω, το
έλεγα και την άλλη φορά ψεκασμένους πείτε τους, ανεγκέφαλους πείτε τους,οι οικογένειές τους, τα παιδιά τους, ο άμαχος πληθυσμός τι θα φάει; Γιατί τους
απαγορεύετε, λοιπόν, όλους αυτούς τους μήνες που δεν κάνουν το εμβόλιο
για τους δικούς τους λόγους να κάνουν μια δεύτερη δουλειά;
Κώστας Μπούμπας: Ξέρετε μην τους παρουσιάζουμε a priori αρνητές. Ο άλλος έχει κάποιες
αλλεργίες και ο γιατρός του ως επιστήμονας, ως ειδήμων δεν μπορεί να τον
καθησυχάσει. Οι επαΐοντες μπορεί να τους δίνουν συμβουλές. Ο άλλος έχει
έκζεμα. Ο άλλος έχει κάνει μπαλονάκι. Αυτοί όλοι φοβούνται. Δεν το κάνουν,
διότι η φιλοσοφική τους διάθεση είναι μόνο αρνητές απέναντι σε ένα εμβόλιο
πολύ ακόμη όψιμο, που δεν έχει ωριμάσει.
Άρα, λοιπόν, πρέπει να σεβαστούμε τον φόβο αυτών των ανθρώπων,
των πολιτών, των κοινωνικών κυττάρων. Τους δίνετε τώρα μία παράταση
μέχρι την Πρωτοχρονιά. Ε και; Πώς θα ζήσουν; Από την μια τους
απαγορεύετε να πάνε να κάνουν άλλη δουλειά.
Από την άλλη πείτε μου κάτι
και διευκρινίστε το. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνανε δύο δόσεις του
εμβολίου. Τελικά αυτοί είναι εμβολιασμένοι ή ανεμβολίαστοι; Διότι εδώ μου
λένε ότι μπαίνουν μέσα στο νοσοκομείο και εργάζονται με δύο δόσεις. Μα και
αυτοί εκ του νόμου θεωρούνται ανεμβολίαστοι. Πώς γίνεται αυτό; Τελικά με
δύο δόσεις είναι εμβολιασμένοι ή δεν είναι;
Γιατί διακρίνουμε τους υπαλλήλους όλο αυτό τον καιρό; και ξέρετε
υπάρχει άμεση ανάγκη, ξέρετε υπάρχει και επιστημονικό προσωπικό. Τώρα
θα μου πείτε επί τοις εκατό είναι λίγο; Και τι έγινε; Ένα κράτος, το ξέρετε πολύ
καλά ως νομικός, μια πολιτεία πρέπει να είναι αρωγός στο προσκέφαλο και
του τελευταίου της πολίτη, πρέπει να είναι αποκούμπι αυτού του ανθρώπου.
Όταν διαφωνεί δεν το βάζουμε αριθμητικά και πληθυσμιακά, γι’ αυτούς τους
ανθρώπους οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους, για τις δικές τους φοβίες,
ενώ τους έχουμε ανάγκη, τους απαγορεύουμε να κάνουν και δεύτερη δουλειά
και δεν εφαρμόζεται και ο νόμος της κινητικότητας.
Δηλαδή, κύριε Υπουργέ μου, όλη αυτή η διαδικασία τους διακρίνει σε
ιππείς και μη ιππείς, δηλαδή σε πληβείους και πατρίκιος. Αυτό γίνεται. Τους
θεωρεί μιασμένους και μη μιασμένους. Τους θεωρεί πολίτες δύο κατηγοριών
και δύο ταχυτήτων. Επιτέλους, αγκαλιάστε τους. Επιτέλους, δώστε λύση.
Εφαρμόστε τον νόμο της κινητικότητας. Δεν μπορούν να απορροφηθούν
κάπου αλλού; Πρέπει να ζήσουν οι άνθρωποι. Έχουν τη δική τους αγωνία, τη
δική τους στεναχώρια. Τους απαγορεύετε να κάνουν και δεύτερη δουλειά και
τους πετάτε μέχρι την παραμονή Πρωτοχρονιάς και τους λέτε επιβιώστε. Πώς;
Δείτε το λίγο. Τώρα τι να δείχνουμε πάλι φωτογραφίες από τους
απεργούς πείνας εδώ που γίνεται πανικός; Δεν είναι αστροναύτες εδώ
ντυμένοι. Απεργοί πείνας είναι. Μην φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση. Τα ξέρετε.
Πρέπει αυτούς τους ανθρώπους να τους αγκαλιάσετε ως κοινωνικά
κύτταρα, ως πολίτες απέναντι σε αυτές τις φοβίες που έχουν. Αυτούς τους
ανθρώπους πρέπει να τους ακούσουμε, να αποκωδικοποιήσουμε την αγωνία
τους, τη στεναχώρια τους και να βρούμε έναν τρόπο να μπορέσουν να έχουν
και μισθολογική και ασφαλιστική κάλυψη.
