Ο Βουλευτής Σερρών κ. Κώστας Μπούμπας στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων με θέμα ημερήσιας διάταξης, την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων «Εκσυγχρονισμός της ιδιωτικής εκπαίδευσης και άλλες επείγουσες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων». (23/07/2020)
Αναλυτικά παρουσιάζεται η ομιλία του κ. βουλευτή Σερρών Κώστα Μπούμπα.
Καλωσορίζω και την κυρία Υπουργό και την κυρία Υφυπουργό, σε ένα θέμα το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό, έχει να κάνει με το μέλλον των παιδιών μας, όπως όταν συζητούσαμε για την αναβάθμιση του σχολείου και άλλες διατάξεις, εδώ μιλάμε για την αναβάθμιση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ανάμεσα στον δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου και στον ιδιωτικό, ο συνδετικός κρίκος πρέπει να είναι η παιδεία.
Το έχω πει, άλλο παιδεία άλλο εκπαίδευση.
Ένας μεγάλος συγγραφέας ψυχολόγος, ο Σκίνερ, είχε πει ότι «η παιδεία είναι το μόνο που μένει όταν όλα όσα έχουμε μάθει θα έχουν ξεχαστεί».
Άρα, λοιπόν, εγώ θέλω να έχω μια καλή εκπαίδευση γιατί, σίγουρα είναι αδήριτη ανάγκη ξέρετε να πάμε σε αναβάθμιση γενικότερα των σχολείων και του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.
Κώστας Μπούμπας: Θέλει προσοχή, θέλει κοινωνική συναίνεση, δεν θέλει εφησυχασμό, διότι η ιστορία τρέχει ,η γνώση τρέχει και πρέπει να εμπλουτίζεται, αλλά εδώ, θα επικαλεστώ και κάτι το οποίο έρχεται από την αρχαία Κίνα.
Στο τότε εκπαιδευτικό σύστημα, γιατί υπάρχουν πολλά ρητά και γνωμικά που μπορούν να μας δώσουν πραγματικά διδάγματα μέσα από την παιδεία- εκπαίδευση, ότι «όταν σου λέω κάτι το ξεχνάς» λένε οι Κινέζοι.
«Όταν σου το δείξω ίσως το θυμηθείς, όταν όμως το βιώσεις θα το θυμάσαι».
Και το λέω αυτό, γιατί το σχολείο είναι βιώματα και δεν είναι κάτι άλλο.
Βιώματα όπου τα παιδιά θα αποκτήσουν αντιγόνα – αντισώματα για το τι θα συναντήσουν στη ζωή.
Πάμε, όμως, να δούμε τώρα, γιατί το νομοσχέδιο αυτό βλέπω ότι έχει και θετικά και αρνητικά σημεία.
Για παράδειγμα, λέτε μέσα, κύριοι του Υπουργείου, κυρία Υπουργέ, κυρία Υφυπουργέ, ότι θα αξιοποιούνται οι κτιριακές εγκαταστάσεις.
Το θέμα είναι πώς. Μην μετατρέψουμε αυτές κτιριακές εγκαταστάσεις, ούτε ξενοδοχείο, ούτε bungalows.
Και το λέω έτσι κάνοντας ένα σχήμα λόγου. Θέλει προσοχή.
Λέτε για άλλες λοιπές δραστηριότητες, για παράδειγμα με μία έρευνα που έχει γίνει για τους εκπαιδευτικούς ανά τον κόσμο, και έρχεται από τη Γερμάνια.
Δεν είναι τυχαίο που οι εκπαιδευτικοί μπορεί να έχουν δεχτεί πολλά πυρά, ξέρετε, ότι κάθονται στη ραστώνη του θέρους, κάθονται κατά τους θερινούς μήνες.
Αυτό συμβαίνει σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη αλλού λιγότερο αλλού περισσότερο.
Στην Γερμανία κάθεται για δύο εβδομάδες, έχει όμως τη λεγόμενη «γιορτή της πατάτας», για παράδειγμα, τον Οκτώβριο.
Άρα, λοιπόν, αν υπολογίσουμε το χρονικό διάστημα ενός εκπαιδευτικού δεν είναι τυχαίο που ο εκπαιδευτικός μαζί με τα παιδιά πρέπει να απέχει κατά τη ραστώνη του θέρους.
Επειδή, λέτε σε ένα σημείο, ότι θα υπάρχουν δραστηριότητες και κατά τους θερινούς μήνες.
Η προσωπική μου άποψη είναι, διαφωνώ.
Το παιδί να μην έχει επαφή με το σχολείο, να κάνει μία ανάπαυλα το καλοκαίρι που την χρειάζεται ψυχοσωματικά για να αγαπήσει αυτό που λέγεται σχολείο.
Εάν πάμε, έτσι, στην αρχαία Ελλάδα, θα θυμηθούμε τον κυνικό φιλόσοφο, Διογένη που έλεγε:
«Παιδεία τοις μεν νέοις σωφροσύνη, τοις δε πένησι πλούτος, τοις δε πλουσίοις κόσμος».
Αυτό νομίζω, τα εμπεριέχει όλα.
Δηλαδή, για τον φτωχό είναι πλούτος, για τον πλούσιο είναι κόσμημα και για τους νέους είναι η λογική, η σωφροσύνη, είναι ανάμεσα σε κάτι μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας για ένα νέο που θέλει να διδαχθεί.
Ο δάσκαλος σήμερα πρέπει να εμπνέει πάνω απ’ όλα αυτός είναι μεγάλος δάσκαλος.
«Ο μέτριος δάσκαλος», λέει, «είναι αυτός ο οποίος μιλάει, ο καλός δάσκαλος είναι αυτός που δείχνει, ο εξαίρετος δάσκαλος είναι αυτός που εξηγεί άλλος μεγάλος δάσκαλος είναι αυτός που εμπνέει».
Και για να εμπνέει ένας δάσκαλος σήμερα στο σχολείο πρέπει να αμείβεται καλά, να έχει καλές εργασιακές συνθήκες.
Γίνεται λόγος σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για τις Αορίστου Συμβάσεις που λέτε, στα ιδιωτικά με διετία.
Δεν ξέρω, τι βιώματα έχετε, εγώ έχω υπογράψει και Σύμβαση δύο ετών, έχω υπογράψει Σύμβαση Αορίστου.
Και οι δύο δεν είναι η πανάκεια. Και οι δύο είναι απλά «σωσίβια», δεν είναι η βάρκα για να περάσεις στα κύματα. Και γιατί το λέω αυτό.
Στη Σύμβαση Ορισμένου Έργου, ξέρεις ότι κάποια στιγμή κλείνει ο κύκλος σου και αγωνιάς αν θα ανανεωθεί.
Κώστας Μπούμπας: Στην Σύμβαση Αορίστου Χρόνου, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να πουλήσεις, εγώ με Σύμβαση Αορίστου Χρόνου επτά ετών ως διευθυντής τηλεόρασης, πήρα την αποζημίωση των 5000 €, με επτά χρόνια, πάλι παίρνεις την αποζημίωση.
Στην διετία, έχεις ένα χρονικό ορίζοντα και λες είθε να ξαναδουλέψω αν είσαι ικανοποιημένος.
Στην Αορίστου έχεις μια φαινομενική σιγουριά, γιατί πάλι μπορεί να σε απολύσει ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Αυτή είναι λοιπόν μια διαφορά που πρέπει να δούμε. Θεωρητικά, όμως, η Αορίστου είναι μια Σύμβαση πιο σίγουρη από του Ορισμένου Έργου γιατί εκεί υπάρχει αβεβαιότητα, δεν ξέρεις αν θα ανανεωθεί εκ νέου.
Τα ιδιωτικά σχολεία, σίγουρα, χρειάζονται αναβάθμιση.
Αλλά, μιας και είμαστε μέλος της Ε.Ε. – θα έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε και κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου- πάμε να δούμε τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Το 2,5% των ιδιωτικών σχολείων σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, αυτό είναι το ποσοστό στην Ευρώπη, η Ελλάδα γνωρίζουμε ότι έχει τη «μερίδα του λέοντος»;
Η Μάλτα, η Πολωνία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και η Ελλάδα, είναι τα κράτη με τα περισσότερα ιδιωτικά σχολεία.
Να σας θυμίσω ότι το 2016 είχε γίνει καταγγελία σε μία ΜΚΟ …, αν την λέω σωστά, όπου η ίδια Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών την είχαν καταγγείλει, διότι δεν είχε τελικά, ούτε νομοθετικό συμβουλευτικό χαρακτήρα στάτους απέναντι στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Το λέω αυτό, γιατί στη Γερμανία υπάρχει ένα πολύ αυστηρό πλαίσιο του κράτους για το πώς θα έχουμε τίτλους σπουδών από τα ιδιωτικά σχολεία, τα οποία ελέγχονται από το κράτος.
Στις χώρες της Σκανδιναβίας απαγορεύεται δια ροπάλου να υπάρχει ιδιωτικό σχολείο στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Το περίεργο με την Ελλάδα είναι ότι, ενώ δεν έχουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια, έχουμε πάρα πολλά ιδιωτικά σχολεία στις δύο πρώτες βαθμίδες.
Το λέω αυτό, για να δούμε και την περιρρέουσα κατάσταση το τι συμβαίνει στην γηραιά και κυρίως στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, όπου εμείς έχουμε πάρα πολλά ιδιωτικά σχολεία.
Κλείνοντας, θέλω να μπουν και άλλες δικλείδες ασφαλείας για τα ιδιωτικά σχολεία και ότι αυτό συνεπάγεται.
Γνωρίζετε ότι υπάρχουν καταγγελίες γονέων με παιδιά με ειδικές ανάγκες, είτε δυσλεξία, είτε άλλες παθήσεις που δεν τις προσλαμβάνουν ή βρίσκουν διάφορες προφάσεις τα ιδιωτικά σχολεία να μην πάρουν αυτά τα παιδιά;
Δεν είναι ρατσισμός αυτό;
Γνωρίζουμε ότι έγινε καταγγελία από μάνα σε γνωστό ιδιωτικό σχολείο στην Ελλάδα ότι τα παιδιά λόγω ότι είχαν τενοντίτιδα από ιατρικές γνωματεύσεις, έδωσαν προφορικές εξετάσεις και αύξησαν τη βαθμολογία;
Αυτά πρέπει να τα προσέξουμε και πρέπει να είναι αυστηρό το πλαίσιο.
Λέτε, κύρια Υπουργέ, για τα ιδιωτικά νοσοκομεία, ιατρεία.
Σίγουρα, εκεί οι συνθήκες είναι πολύ καλύτερες, αν θέλετε, από τα δημόσια από πλευράς κτιριακών εγκαταστάσεων και εξυπηρέτησης, διότι υπάρχει επαρκές νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά όταν συμβεί κάτι σοβαρό σε ιδιωτική κλινική – που δούλεψα και σε αυτήν δύο χρόνια – ξέρετε, τα πάει στο Δημόσιο.
Η σοβαρότητα, λοιπόν, πρέπει να είναι στον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας και δευτερευόντως στο ιδιωτικό, χωρίς όμως να υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις, για να υπάρχει μία σιγουριά σε αυτά που θέλουμε να δώσουμε και να μεταλαμπαδεύσουμε στην παιδεία – εκπαίδευση και δεν δίνουμε σημασία μόνο στις ξένες γλώσσες.
Πρέπει τα παιδιά να μάθουν σωστά να μιλούν την ελληνική γλώσσα, να έχουν τα χριστιανικά ήθη, να έχουν τον εθνικό τους χαρακτήρα, με την έννοια ότι θα έχουν γαλουχούν ένα χαρακτήρα, ο οποίος δεν θα είναι καλουπωμένος, αλλά θα διευρύνει τη σκέψη τους και θα είναι υπερήφανα.
Σε καμία περίπτωση με αυτά τα κέντρα ή τα φροντιστηριακά μαθήματα, διότι το δημόσιο σχολείο, τουλάχιστον, στην 3η Λυκείου, το ξέρετε, είναι μια πραγματικότητα λειτουργεί μόνο ως προθάλαμος του Πανεπιστημίου.
Τα παιδιά δεν πάνε στο σχολείο συγκεντρώνουν όλες τις απουσίες για να διαβάζουν για το φροντιστήριο.
Δεν θέλω να γίνει αυτό και στο ιδιωτικό, δηλαδή, τις πρωινές ώρες να λένε τα παιδιά «άστο, γιατί έχουμε φροντιστήριο το απόγευμα» και μη χάσει το χαρακτήρα.
Ο χαρακτήρας, ο οποίος είναι πραγματικά να διευρύνει τον ορίζοντα της γνώσης και τα παιδιά πάνω απ’ όλα να μην τους λέμε τι να σκέφτονται, αλλά το θέμα είναι πώς να σκέφτονται, τόνισε ο Κώστας Μπούμπας.
Σας ευχαριστώ.
