Ολόκληρη η ομιλία του βουλευτή της Ελληνικής λύσης κ. Κώστα Μπούμπα στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων:
«Εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε για κάτι για το οποίο φέρουμε όλοι ευθύνη. Μιλάμε για το αύριο αυτού του τόπου αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή όσοι κυβερνήσατε αυτόν τον τόπο από το 1974 να αναλογιστείτε τα λάθη σας.
Πρέπει να χρησιμοποιήσω κάποια γνωμικά ανθρώπων που σηματοδοτούν τον χώρο της παιδείας. Ο Αλέξανδρος Δουμάς λέει «πώς είναι δυνατόν να έχουμε νέους έξυπνους και ενήλικες κουτούς;». Κάτι δεν πάει καλά στην εκπαίδευση.
Λοιπόν, η Ελληνική Λύση έκανε κάποιες προτάσεις.
Η Κυβέρνηση τις πήρε, αλλά στην αντιγραφή έκανε λάθος σε πάρα πολλά σημεία.
Γι’ αυτό και σε πολλά άρθρα αντιδρούμε.
Δεν θέλω να έχουμε αυτό το σύνδρομο του παρελθόντος για τις κομματικές οργανώσεις που λειτουργούν ως μια επώαση του κομματικού αυγού, αλλά αποτινάξτε το αυτό, κύριοι.
Διότι αν είστε σωστοί στην ιδεολογική σας πλεύση, όταν θα βγουν από το πανεπιστήμιο, πάλι ενεργά πολιτικοποιημένα κύτταρα θα είναι.
Κι εμείς τέτοιους πολίτες θέλουμε.
Δεν θέλουμε κλισέ. Θέλουμε πολιτική να παράγει.
Να πούμε κάποιες αλήθειες με κάποια στοιχεία, γιατί όλοι μιλάμε γενικά και αόριστα.
Εμείς καταθέτουμε προτάσεις συγκεκριμένες διότι πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα τον Έλληνα μεροκαματιάρη και να του πούμε.
Πρέπει κάτι να κάνουμε με το πανεπιστήμιο. Να υπάρχει ευταξία, ευρυθμία, ελεύθερη άποψη ιδεών. Σαφώς, αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας.
Αλλά σήμερα βγείτε έξω στο πεζοδρόμιο και ρωτήστε έναν οικογενειάρχη που το παιδί του σπουδάζει στο πανεπιστήμιο.
Τι λέει ο σοφός λαός; Αν δεν παντρέψεις, αν δεν σπουδάσεις και αν δεν χτίσεις σπίτι, δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Τότε είναι το μεγάλο ζόρι.
Ξέρετε τι λέει ο πατέρας και η μάνα; Το ξέρετε αλλά δεν το παραδέχεστε.
«Κοίταξε, παιδί μου, όταν θα πας στο πανεπιστήμιο, μην μπλέξεις με καταλήψεις, μην μπλέξεις με κόμματα και να τελειώσεις στην ώρα σου. Είμαι οικοδόμος ή είμαι αγρότης και προσπαθώ με το μεροκάματό μου να σε σπουδάσω».
Αυτή είναι μια πραγματικότητα.
Άρα, εμείς τι θέλουμε; Θέλουμε πανεπιστήμια με ευταξία και να παράγουν πραγματικά μυαλά.
Το θέμα δεν είναι να μάθουμε εμείς στον νέο τι να σκέπτεται, αλλά πώς να σκέπτεται.
Πάμε τώρα να δούμε λάθη.
Είναι λάθη που καίνε. Λέει τώρα η Κυβέρνηση ν+2, ν+3 με το άρθρο 34.
Δεν είναι το θέμα ο αιώνιος φοιτητής. Το θέμα είναι να βοηθήσουμε το παιδί να πάρει πτυχίο στην ώρα του.
Γιατί δεν κάνουμε τις εξετάσεις όπως κάνει η Ιταλία, η Γαλλία, η Βρετανία ανά πανεπιστημιακό έτος;
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα γιατί είστε και πολλοί νομικοί εδώ.
Ρίχνουμε στο καλάθι του φοιτητή της Νομικής σαράντα δυο μαθήματα.
Κινδυνεύει να χάσει το πτυχίο αν περάσει τα τριάντα οκτώ και μείνει απ’ έξω για τέσσερα.
Τι κάνουμε, λοιπόν; Θέλεις να συνεχίσεις;
Προαπαιτούμενο. Περνάς το προηγούμενο μάθημα για να δώσεις το επόμενο, για να πάρεις το επόμενο.
Έτσι, λοιπόν, δεν συσσωρεύονται μέχρι να τελειώσει μαθήματα από το πρώτο εξάμηνο.
Φταίει ο φοιτητής που του ρίχνουμε στο καλάθι τα μαθήματα; Όχι φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά.
Ρωτήσαμε ως Ελληνική Λύση τον Πρύτανη του Αριστοτελείου, τον κ. Παπαϊωάννου, όταν είχαν έρθει οι φορείς.
Είπε «ναι μεν είναι τα προαπαιτούμενα, αλλά είναι θέμα τεχνικής φύσεως και δεν μπορούμε να το συζητήσουμε επί του παρόντος».
Αυτό δεν είναι θέμα να συζητήσουμε για να αποτρέψουμε τους αιώνιους φοιτητές;
Υπάρχουν περιπτώσεις, κυρία Υπουργέ μου, που είπατε να ανοίξουμε την κοινωνική βεντάλια.
Υπάρχουν τα αγροτόπαιδα για τα οποία δεν ξέρω αν επαρκεί το ν+2.
Έχουν συνταξιούχους ή προς τη σύνταξη γονείς και περιμένουν από τον ΟΓΑ να πάρουν σύνταξη.
Πρέπει να πάνε στο χωράφι. Βάλτε εισοδηματικά κριτήρια.
Αυτό το παιδί, αυτός ο φοιτητής θα αναγκαστεί να κάνει μαύρη εργασία, να δουλέψει ντελιβεράς.
Τι θα του πει ο εργοδότης;
«Δεν σε δηλώνω, αλλά έλα να δουλέψεις κι αν μπει η επιθεώρηση εργασίας, πήγαινε από την πίσω πόρτα και φύγε με το μηχανάκι ή πήγαινε στη λαντζιέρα».
Αυτοί πώς θα δικαιολογήσουν τις είκοσι ώρες την εβδομάδα;
Άρα, η κοινωνική βεντάλια σε ευπαθείς φοιτητές σίγουρα πρέπει να ανοίξει.
Είναι λάθη που πληρώνουμε από Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για τα οποία πρέπει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας.
Δεν θέλω αυτή τη στιγμή να αποτελεί κομματικό κριτήριο η παιδεία, για να μπορέσουμε να γαλουχήσουμε ανθρώπους οι οποίοι πραγματικά θα μείνουν στον τόπο τους.
Πάμε στον ειδικό λογαριασμό κονδυλίων ερεύνης.
Σας το έχουμε πει ως Ελληνική Λύση.
Οι έρευνες των πανεπιστημίων να έρθουν με νόμο στο φως. Τι τις κάνουμε τότε τις έρευνες; Γιατί να τις πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης;
Θα βοηθούσαν την αγορά και θα υπήρχε πιο άμεση σύνδεση εργασίας με την αγορά, προκειμένου να μην κάνουν το πτυχίο κορνίζα ή να φεύγουν στο εξωτερικό, για να μπορέσουν να επιστρέψουν.
Γιατί δεν το κάνουμε αυτό; Και γιατί τον ΕΛΚΑ τον έχουμε λογιστικά με γραφειοκρατικές αγκυλώσεις;
Εσείς δεν ξέρετε τα «μαγειρέματα» φοιτητών και καθηγητών πανεπιστημίου για το πώς εκλέγονται;
Και δεν εκλέγονται από ενιαία ψηφοδέλτια. Γιατί δεν μιλάμε για φοιτητικές οργανώσεις που αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση;
Εμείς δεν είπαμε να μην υπάρχουν φοιτητικές οργανώσεις μέσα στα πανεπιστήμια. Να υπάρχουν, αλλά όχι κομματικές.
Υπάρχει στην Πάτρα Πανελλήνια Ανεξάρτητη Φοιτητική Παράταξη.
Η ίδια είχε επεκταθεί στο Άργος, στις Σέρρες, τον νομό μου, στον Πειραιά και αλλού. Τι λέει;
«Έξω τα κόμματα από τα πανεπιστήμια».
Γιατί ποτέ κανένα κόμμα δεν δέχθηκε να διαλύσει τη νεολαία του;
Τώρα που φέρνει η Νέα Δημοκρατία το νομοσχέδιο, η ΔΑΠ καλά κρατεί στα πανεπιστήμια. Υπάρχουν κι αλλά.
Υπάρχει μία πρωτοβουλία ανεξάρτητων φοιτητών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Πώς γίνεται η αξιολόγηση των καθηγητών; Πολύ απλά.
Αλλά το απλό πάντα είναι δύσκολο.
Πηγαίνετε όλοι στα φοιτητικά σας χρόνια.
Πολλοί από εσάς σπουδάσατε είτε προπτυχιακά είτε μεταπτυχιακά σε ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Μην κρυβόμαστε. Και καλά κάνατε. Το θέμα είναι άλλο. Πώς αξιολογείται ένας καθηγητής από τους φοιτητές του;
Όταν ο φοιτητής πάει στο πανεπιστήμιο, του λένε ότι για να σου δώσω εγώ εργασία ή για να πάρεις σημειώσεις ή για να έρθεις και σε κανένα φοιτητικό πάρτι και να πλησιάσεις τον καθηγητή
ο οποίος είναι δύσκολος και δύστροπος και ιδιόρρυθμος -όταν πατάει ο συγκεκριμένος!-, έλα στο δικό μας κόμμα, στη δική μας κομματική παράταξη.
Πώς αισθάνεται ο φοιτητής ή η φοιτήτρια; Δεν έχει προσωπικότητα και οντότητα διά της ψήφου.
Στη Σχολή, λοιπόν, Νηπιαγωγών της Θεσσαλονίκης και σε άλλα πανεπιστήμια -αλλά θα πρέπει να γίνει νόμος-
η αξιολόγηση γίνεται από μία πλατφόρμα όπου τίθενται ερωτήσεις για τη διδακτική μέθοδο του καθηγητή, αλλά και για το προφίλ, για την προσωπικότητά του, χωρίς να ξέρει ποιος τον ψηφίζει.
Όμως, ο καθηγητής ξέρει ότι ο φοιτητής είναι δικός του, είναι του τμήματος.
Αμέσως, λοιπόν, η αξιολόγηση είναι πιο δημοκρατική μέσω των φοιτητών και μέσω μιας ψηφιακής πλατφόρμας που γίνεται στην Ευρώπη.
Θα έπρεπε να μιλάω πάρα πολύ ώρα.
Δείτε την Ουαλία, δείτε την Ολλανδία, δείτε καθηγητές που μιλούν για το ότι υπάρχει φύλαξη στο Γέιλ, στο Πρίνστον, στο Λίβερπουλ, στη Γαλλία.
Πρόκειται για τους Καλύβας, Μήλας, Νεχαμάς. Δεν τα λέω εγώ!
Για να πω σωστά τους καθηγητές, είναι ο Στάθης ο Καλύβας, ο Σταύρος ο Κατσανέβας στη Γαλλία. Υπάρχει έλεγχος!
Εσπερινά λύκεια. Γιατί; Εξομοίωση με τα ημερήσια. Το 1% δικαιούνταν θέσεις, αλλά η βάση με την ειδική βάση εισαγωγής καθοριζόταν ανάμεσα στους μαθητές του εσπερινού.
Κοιτάξτε να δείτε, αν κάποιοι μπήκαν στο εσπερινό πονηρά για να παίρνουν τα μόρια, αυτή είναι μία άλλη παράμετρος.
Υπάρχει, όμως, και το ότι «κοντά στα ξερά θα καούν και τα χλωρά» από ενήλικες ή βιοπαλαιστές μαθητές.
Και γιατί αποτρέπετε αυτούς τους μαθητές να δώσουν στις ανώτατες στρατιωτικές σχολές;
Εμείς, βέβαια, ως Ελληνική Λύση έχουμε μία άλλη άποψη για τις στρατιωτικές σχολές.
Όμως, εδώ υπάρχει μία αδικία για τα εσπερινά λύκεια, το ότι τέσσερις μήνες πριν τους ανακοινώνουμε αυτό.
Ακούστε να δείτε.
Δεν μπορούμε να συμβουλέψουμε την παρούσα χρονική στιγμή, λόγω της πανδημίας, τα παιδιά μας και κυρίως να τους κόβουμε τα όνειρα και τις ελπίδες.
Διότι η προηγούμενη γενιά που πέρασε μια τέτοια ανάλογη πανδημία δεν ζει.
Ήταν είτε το 1917-1918 με τον H1N1, την ισπανική γρίπη, είτε με τον δάγκειο πυρετό και τον Ελευθέριο Βενιζέλο που έκλεισε η Βουλή.
Οπότε, ας είμαστε κοντά στα παιδιά μας για να τους πούμε την αλήθεια.
Διότι αν πραγματικά θέλουμε να αποτελέσει η παιδεία και κόσμημα και καταφύγιο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο διαχρονικό είναι το ρητό του Ισοκράτη που λέει:
«Παιδεία ευτυχούσι μεν εστί κόσμος,…» -η παιδεία γι’ αυτούς που ευτυχούν είναι κόσμημα- «…ατυχούσι δε καταφύγιον.».
Εμείς θέλουμε να είναι και καταφύγιο για τα λαϊκά στρώματα.
Να πούμε επιτέλους την αλήθεια, να ανοίξει μία συζήτηση επί της ουσίας.
Δεν φέρνεις ενόψει μιας πανδημίας ένα τέτοιο νομοσχέδιο που διακυβεύει το μέλλον για τις επόμενες γενεές.
Σας το προτείναμε για να είμαστε κοντά στα παιδιά μας και κοντά στη μέση ελληνική οικογένεια.
Μεγάλη υπόθεση η παιδεία. Βάλτε το καλά στο μυαλό σας!
Σας ευχαριστώ.
