ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΟΥΔΑΡΟY ΣΤΟ SOCIAL PROFILE
Αντώνης Λουδάρος:
Τιμή μου να με αποκαλούν «καλλιτέχνη»
“Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι λέφτερος” είπε ο Καζαντάκης και έμεινε στην ιστορία, δηλώνοντας την ίδια την φύση του.
Αντίθετα ο Αντώνης Λουδάρος και ελπίζει, μιας και η φύση του επαγγέλματος του ηθοποιού είναι συνυφασμένη με την ανασφάλεια και φοβάται για το μέλλον.
Αυτό που δεν φοβάται είναι η σιωπή, γιατί πάνω από όλα δεν φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό και φυσικά δεν πνίγει τα «θέλω» του.
Δεν έχει σταματήσει να μαθαίνει τη ζωή, να κάνει όνειρα και να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα, μιας και νιώθει ευγνώμων που κερδίζει τη ζωή μου από αυτό που διάλεξε και αγαπά.
Έμαθε να αγαπά βλέποντας τους δικούς του ανθρώπους να θυσιάζουν την ζωή τους για να μη του λείψει τίποτε, για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του και να ανοίξει τα φτερά μου.
Επειδή η φύση του επαγγέλματος του ηθοποιού είναι συνυφασμένη με την ανασφάλεια και την αγωνία του αύριο ο Αντώνης έμαθε να γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος.
Έμαθε να τραγουδάει, να χορεύει και να παίζει, παρότι έχει έμφυτη μια ντροπαλότητα που τον… ταλαιπωρεί!
Βέβαια συνεχίζει και σήμερα να τρελαίνεται να μεταμφιέζεται επάνω στη σκηνή και να αλλάζει εντελώς όπως η πανούργα Πραξαγόρα της οποίας η καπατσοσύνη και η πονηριά δεν ήταν αρκετές για να την κρατήσουν στην εξουσία.
Μια εξουσία για την οποία όλοι παλεύουν, αλλά δυστυχώς χωρίς γνώση και σύνεση δεν μπορούν να την κρατήσουν, μιας και η κατοχή της σημαίνει ταυτόχρονα και ευθύνη, που οι Έλληνες, ως λαός, μάλλον την απεχθάνονται.
Εξ άλλου, παραμονεύει πάντα και ο κίνδυνος της κατάχρησης και της διαφθοράς.
Από τότε εως και …σήμερα!
S.Profile: Ο Αντώνης Λουδάρος στο βιογραφικό του αναφέρεται ως ηθοποιός, τραγουδιστής, παρουσιαστής και σκηνοθέτης; Αλήθεια εσείς ο ίδιος πως αυτοπροσδιορίζεστε;
Θα ήταν μεγάλη μου τιμή αν με αποκαλούσαν καλλιτέχνη. Αλλά θεωρώ τον εαυτό μου κυρίως άνθρωπο του θεάτρου. Περισσότερο εκεί αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στο «φυσικό» μου χώρο.
S.Profile: Η πανούργα Πραξαγόρα κατάφερε να δώσει την εξουσία στα χέρια των γυναικών, έστω και με …πονηριά. Οι Έλληνες μπορούν έστω με την πονηριά ή και την καπατσοσύνη τους να ξαναπάρουν και πάλι την εξουσία στα χέρια τους;
Το θέμα δεν είναι να την πάρουν, αλλά να τη διατηρήσουν. Η καπατσοσύνη και η πονηριά δεν είναι αρκετές για να είναι ένας λαός αυτόνομος και δυνατός. Χρειάζεται γνώση και σύνεση για να περιφρουρηθεί η εξουσία γιατί η κατοχή της σημαίνει ταυτόχρονα και την ευθύνη, που οι Έλληνες, ως λαός, μάλλον την απεχθάνονται. Εξ άλλου, παραμονεύει πάντα και ο κίνδυνος της κατάχρησης και της διαφθοράς, που σύμφωνα με τον Αριστοφάνη, ούτε η Πραξαγόρα μπόρεσε εντέλει να αποφύγει, με αποτέλεσμα και αυτή να ανατραπεί στο τέλος!
S.Profile: Γιατί πιστεύετε ότι οι σημερινές γυναίκες δεν αποφάσισαν ακόμα να πάρουν τα ηνία της χώρας μας; Μήπως έτσι θα ήταν καλύτερα;
Δεν θεωρώ ότι είναι θέμα φύλου το όλο ζήτημα… Άλλωστε από την εποχή της Πραξαγόρας έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα και οι γυναίκες δεν είναι πλέον αποκλεισμένες από το δημόσιο βίο. Πολλές γυναίκες ηγούνται σήμερα σημαντικών τομέων της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής μας ζωής. Το θέμα είναι να βρεθούν προσωπικότητες με όραμα και πυγμή που θα είναι διατεθειμένες να εργαστούν σκληρά και με προσωπικό μάλιστα κόστος…
S.Profile: Είναι σήμερα περισσότερο απαραίτητος από ποτέ ένας νέος Αριστοφάνης, για να επαναφέρει το αίτημά του για μια δίκαιη πολιτεία;
Οι Αριστοφάνηδες είναι απαραίτητοι σε κάθε εποχή, είτε για να επαναφέρουν τέτοια αιτήματα, είτε για να αναδεικνύουν τα κακώς κείμενα των ανθρώπων. Η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει και για αυτό το λόγο τα αρχαία κείμενα παραμένουν επίκαιρα και μιλούν στο θεατή με τέτοια αμεσότητα.
S.Profile: Παραμένει και σήμερα στόχος η καθολική αλλαγή της Δημοκρατίας μας και αν ναι γιατί κανένας δεν την προσπάθησε;
Σίγουρα πρέπει να αλλάξουμε πολλά πράγματα σήμερα, αλλά επειδή η αλλαγή ενέχει και την ευθύνη, κανείς δεν είναι διατεθειμένος να την αναλάβει και να επωμιστεί το ρίσκο και τις συνέπειές του. Αυτά τα πράγματα προϋποθέτουν ανθρώπους μεγάλου βεληνεκούς, που δυστυχώς δεν αφθονούν στο πολιτικό μας σύστημα…
S.Profile: Η αλήθεια είναι ότι το χιούμορ και η κωμωδία είναι άρρηκτα δεμένα με την ευφυΐα. Εσείς θεωρείτε τον εαυτό σας κωμικό ή δραματικό ηθοποιό;
Δεν ξέρω να σας απαντήσω… Εμένα μου αρέσουν όλα τα είδη θεάτρου και τα θεωρώ εξίσου απαιτητικά. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι μου προτείνουν κυρίως κωμικούς παρά δραματικούς ρόλους.
S.Profile: Θεωρείτε ότι ένας ηθοποιός επιπέδου μπορεί και πρέπει να δοκιμαστεί σε διαφορετικά είδη ρόλων και μέσων έκφρασης;
Ένας ηθοποιός θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να μην επαναπαύεται! Να καλλιεργεί το ταλέντο του και να δοκιμάζει συνεχώς νέους δρόμους έκφρασης. Πρέπει να μη φοβάται το ρίσκο και να μαθαίνει από τις όποιες αποτυχίες. Κάποιες φορές αυτό δεν είναι πολύ εύκολο, καθώς μία επιτυχία μπορεί να οδηγήσει στην τυποποίηση του ηθοποιού και στην αναπαραγωγή του ίδιου μοτίβου. Δεν μπορώ, όμως, να σας πω ότι διαφωνώ πάντοτε με αυτό. Υπήρξαν ηθοποιοί που μεγαλούργησαν προσφέροντας στο κοινό την ίδια «περσόνα», χαρίζοντας μοναδικές στιγμές. Εμένα μου αρέσει η αλλαγή και στο θέατρο έχω την ευκαιρία να δοκιμάζω κάθε σεζόν εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα. Για παράδειγμα το χειμώνα έπαιζα στο θρίλερ Φονική Παγίδα το ρόλο ενός μεσήλικα θεατρικού συγγραφέα και τώρα στις Εκκλησιάζουσες θα υποδυθώ μία νέα γυναίκα με φλογερό ταπεραμέντο! Αυτή η μετάβαση από τον ένα ρόλο στον άλλο με κινητοποιεί και με «ιντριγκάρει». Επίσης, τρελαίνομαι να μεταμφιέζομαι επάνω στη σκηνή και να αλλάζω εντελώς. Το χαίρομαι σα μικρό παιδί! Αυτή είναι, άλλωστε, η μαγεία του θεάτρου!
S.Profile: Μου φαίνεστε άνθρωπος «μπαχτσές» , από αυτούς δηλαδή που ξεσηκώνουν τις παρέες. Είναι ιδέα μου ή ..πραγματικότητα;
Εδώ μάλλον θα σας απογοητεύσω, γιατί απέχω πολύ από την εικόνα που αναφέρατε… Γενικά δεν είμαι η ψυχή της παρέας και όταν συναναστρέφομαι με πολύ κόσμο παλεύω με μία έμφυτη ντροπαλότητα που με ταλαιπωρεί… Κάτω από τη σκηνή είμαι πολύ ήσυχος, μαζεμένος και μου αρέσει περισσότερο να παρατηρώ τους άλλους. Σε καμία περίπτωση δεν είμαι αυτός που θα μονοπωλήσει τη συζήτηση σε ένα τραπέζι!
S.Profile: Ο Σεφέρης έλεγε ότι «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». Εσείς που γυρίζετε σχεδόν κάθε καλοκαίρι όλη την Ελλάδα τι θα του απαντούσατε;
Προσπαθώ, αν και με πολύ κόπο πλέον, να εστιάζω στα θετικά της και να μην παραβλέπω τις ομορφιές της. Γιατί ζούμε σε μια πολύ όμορφη χώρα και πάντα βρίσκει έναν τρόπο να μας εκπλήσσει. Κάθε καλοκαίρι που «τριγυρνάω» στις πόλεις και τα χωριά της μαζεύω εικόνες και μυρωδιές που με ηρεμούν και με γαληνεύουν. Βέβαια, έρχονται και στιγμές που η φράση του Μεγάλου Σεφέρη είναι εξαιρετικά επίκαιρη, αλλά έχω αποφασίσει να τις αποβάλλω γιατί δεν με πάνε μπροστά ψυχικά και με μελαγχολούν…
S.Profile: Θεωρείτε ότι η ζωή είναι κωμωδία γι’ αυτούς που σκέφτονται και τραγωδία γι’ αυτούς που αισθάνονται;
Η ζωή μπορεί να πάρει και τις δύο διαστάσεις ανεξάρτητα από τον τρόπο σκέψης ή αίσθησης. Η ζωή είναι ένα πράγμα: απρόβλεπτη.
S.Profile: Τόσα χρόνια ηθοποιός και ούτε ένα σκάνδαλο, ούτε μια extreme φωτογράφιση. Τελικά οι ηθοποιοί έχουν και …ήθος;
Μα επιβάλλεται να έχουν …. ήθος διότι διαφορετικά τι θα… ποιήσουν (γέλια); Η αλήθεια είναι πως δεν αγαπώ πολύ τα σκάνδαλα και γενικά απεχθάνομαι τη «φιλοσοφία» της κλειδαρότρυπας. Προτιμώ να εκφράζομαι και να υπάρχω μέσα από τη δουλειά μου και να κρατώ τις ιδιωτικές μου στιγμές για μένα και μόνον. Από την άλλη, δεν ζω και καμία extreme ζωή… Δεν μου αρέσει το ξενύχτι και προτιμώ να βγαίνω έξω με φίλους για φαγητό ή σινεμά. Γενικότερα εκτός δουλειάς μου αρέσει να περνάω απαρατήρητος.
S.Profile: Συνήθως οι ηθοποιοί στις περιόδους κρίσεις δεν περνάνε και τις καλύτερες μέρες τους. Παρόλα αυτά οι θεατρικές σκηνές αντί να μειώνονται ..πληθαίνουν. Τι συμβαίνει τελικά;
Συμβαίνει ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να ξεχαστεί και να διασκεδάσει και το θέατρο είναι μία πολύ καλή διέξοδος από τη ρουτίνα και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Σε περιόδους κρίσης οι τέχνες ανθούν και είναι εξαιρετικά παρήγορο πως ο Έλληνας θεατής έχει τόσες πολλές θεατρικές επιλογές. Στη χώρα αυτή ανεβαίνουν παραστάσεις που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τις αντίστοιχες του εξωτερικού. Και οι ηθοποιοί, μολονότι βλέπουν την αμοιβή τους να συρρικνώνεται – αρκετοί μάλιστα συμβαίνει να μην πληρώνονται καν- παλεύουν να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό σε πείσμα της γενικότερης έκπτωσης και παρακμής.
S.Profile: Πόσο έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση τους καλλιτέχνες, αλλά και εσάς προσωπικά;
Η οικονομική κρίση και η γενικότερη αυτή κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας σαφώς έχουν επηρεάσει καταλυτικά τον τρόπο με τον οποίο εμείς οι καλλιτέχνες εργαζόμαστε και ζούμε. Προσωπικά εργάζομαι ασταμάτητα χειμώνα καλοκαίρι για να μπορώ να ζω με μία σχετική άνεση, δεν ταξιδεύω πλέον τόσο συχνά όσο παλαιότερα και φυσικά έχω εγκαταλείψει αρκετές «μικροπολυτέλειες» του παρελθόντος. Βέβαια, επειδή η φύση του επαγγέλματος του ηθοποιού είναι συνυφασμένη με την ανασφάλεια και την αγωνία του αύριο, ίσως προσαρμόστηκα πιο εύκολα στα νέα δεδομένα διότι ποτέ δεν έκανα υπερβολές και σπατάλες.
S.Profile: Ποιοι ήταν οι άνθρωποι για τους οποίους είστε πραγματικά ευγνώμων;
Όταν έχασα τη μητέρα μου σε παιδική ηλικία ένιωσα να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μου. Ευτυχώς για μένα το κενό αναπλήρωσε η θεία μου, που με μεγάλωσε και μάλιστα με υιοθέτησε. Της είμαι βαθειά ευγνώμων γιατί θυσίασε τη δική της ζωή για να μη μου λείψει τίποτε και για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου και να ανοίξω τα φτερά μου. Δεν ξέρω τι θα είχα απογίνει χωρίς τη δική της φροντίδα και καθοδήγηση. Επίσης, ευγνωμοσύνη αισθάνομαι και για τους δασκάλους μου στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, που μου έδωσαν γερές βάσεις για να σταθώ αργότερα στο δύσκολο αυτό επάγγελμα. Είχα την τύχη να διδαχθώ υποκριτική από πολύ σημαντικούς ανθρώπους, όπως η Μαίρη Αρώνη, η Αντιγόνη Βαλάκου κ. ά. και νιώθω τυχερός που πρόλαβα λίγο την εποχή αυτών των μεγάλων θεατρίνων.
S.Profile: Στην τηλεόραση μετράνε τα νούμερα της AGΒ, στο θέατρο και τον κινηματογράφο τα εισιτήρια. Αλήθεια, ποιο είναι το μέτρο της προσωπικής σας επιτυχίας;
Προσωπικά, πιστεύω πως επιτυχία ίσον διάρκεια. Ένας άνθρωπος είναι επιτυχημένος όταν καταφέρνει να κάνει αυτό που ξέρει και αγαπά με μία συνέπεια και σταθερότητα στο διάβα του χρόνου. Μετά από 30 χρόνια που είμαι σε αυτή τη δουλειά, χειμώνα – καλοκαίρι και χωρίς σταματημό, νιώθω ευγνώμων που κερδίζω τη ζωή μου από αυτό που διάλεξα και αγαπάω. Ούτε μπορούσα να διανοηθώ, όταν τελείωνα τη Δραματική Σχολή και δεν ήξερα κανέναν από το χώρο, ότι θα μπορούσα να αντέξω στο σανίδι και να ζήσω τόσες ευτυχισμένες στιγμές!
Δείτε ολόκληρο το τεύχος του SocialProfile εδώ
