21 Απριλίου 1967, η ιστορία λίγο εως πολύ είναι γνωστή
Λίγες ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές στις 21 Απριλίου 1967 ο ταξίαρχος Στυλιανός Παττακός και οι συνταγματάρχες Γεώργιος Παπαδόπουλος και Νικόλαος Μακαρέζος κάνουν πραξικόπημα και το στρατιωτικό καθεστώς από ιδέα κάποιον γίνεται γεγονός.
Το κακό κράτησε 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες και κανένας δεν θυμάται πως η μοναδική ενέργεια για να αντιμετωπιστεί εν τη γεννέση του το πραξικόπημα, έγινε από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης, Γεώργιο Ράλλη, που προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ’ Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη.
Το ότι δεν πρόλαβε είναι μια λεπτομέρεια, που θα μείνει να μας θυμίζει τι έπρεπε να κάνουν όλοι όσοι ήταν στα πράγματα…
Πέρασαν πενήντα τέσσερα χρόνια μετά έχω την αίσθηση πως δεν έχει καμία σημασία να μιλάμε για το παρελθόν, αν δεν δούμε που βρισκόμαστε σήμερα .
Γιατί σήμερα βρισκόμαστε στην Γ’ Ελληνική Δημοκρατία, που για πρώτη φορά από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους έχει ομαλή πολιτική πορεία που υπερβαίνει τον μισό αιώνα και στην οποία συμμετέχουν όλες οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, με ομαλή εναλλαγή κομμάτων όλου του πολιτικού φάσματος στη διαχείριση της κυβέρνησης, την οποία τίποτε δεν αναδεικνύεται ικανό να κλονίσει.
Και αυτό είναι μια επιτυχία όλου του πολιτικού μας συστήματος, που παρόλα τα κακά του είναι …δημοκρατικό!
Και έτσι θα μείνει…
