Πολλά ζευγάρια και οικογένειες κάνουν διακοπές στον τόπο καταγωγής του ενός από τους δύο για πολλούς λόγους, με τον οικονομικό παράγοντα να είναι ο κυρίαρχος ρόλος. Όμως, τα πράγματα δεν είναι τέλεια. Σε κάποιες περιπτώσεις, είναι το ακριβώς αντίθετο του τέλεια. Αν κι εσείς περνάτε ή έχετε περάσει το καλοκαίρι σας στο χωριό του συντρόφου ή του άντρα σας με ή χωρίς παιδιά, είναι πιθανό να συμφωνήσετε με την αναγνώστριά μας…
«Με τον άντρα μου παντρευτήκαμε πριν 3 χρόνια και λίγο μετά τον γάμο (Ιούνιο παντρευτήκαμε) αρχίσαμε από νωρίς τις συζητήσεις για τις πρώτες μας διακοπές ως… νεόνυμφοι. Αφού βεβαιωθήκαμε ότι οι άδειές μας συνέπεφταν, ξεκίνησαν οι πρώτες διαπραγματεύσεις. Εγώ ήθελα να χωρίσουμε στη μέση τις μέρες και να τις αφιερώσουμε σε 2 διαφορετικά νησιά. Ο άντρας μου συμφώνησε εν μέρει. Ήθελε να πάμε σε ένα νησί την πρώτη εβδομάδα αλλά τη δεύτερη να την αφιερώσουμε στο πατρικό του σε ένα ορεινό χωριό. Δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί πρώτον ήθελα να δω το μέρος από το οποίο κατάγεται ο άντρας μου (δεν είχα την ευκαιρία να πάω μέχρι τότε γιατί είχα πάντα λιγότερη άδεια από εκείνον και τις κοινές μας μέρες μαζί, πηγαίναμε σε κάποιο νησί των Κυκλάδων) και δεύτερον γιατί είδα ότι το ήθελε πάρα πολύ.
Την πρώτη εβδομάδα διακοπών περάσαμε καταπληκτικά και έτσι νόμιζα ότι θα κυλούσε και η δεύτερη εβδομάδα, στο χωριό του άντρα μου…
Τα πράγματα όμως δεν ήταν τόσο απλά. Θα σας απαριθμήσω τους λόγους:
– Πρώτον, όταν πας σε ένα σπίτι που είναι κλειστό επί έναν χρόνο, πρέπει να το ανοίξεις, να το καθαρίσεις κ.τ.λ. και παρά το ότι μοιράσαμε όλες τις δουλειές, οι πρώτες 2 μέρες των διακοπών στο χωριό πέρασαν έτσι. Μετά, υπέθεσα ότι θα χαλαρώναμε. Αλλά έκανα λάθος.
– Δεύτερον, μετά το καθάρισμα άρχισαν οι “υποχρεώσεις”, δηλαδή το “πέρασμα” από τα σπίτια όλων των συγγενών. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι όταν ο σύντροφός σου σου λέει “Πάμε να πούμε ένα γεια στη θεία μου”, δεν εννοεί ένα απλό γεια αλλά μια πολύωρη επίσκεψη, ή αλλιώς αρμένικη βίζιτα, έτσι ώστε να έχουν χρόνο να πουν τα νέα όλου του σογιού.
– Τρίτον, αισθάνεσαι πίεση. Το διευκρινίζω: οι συγγενείς του άντρα μου ήταν πολύ ευγενικοί μαζί μου, μου φέρθηκαν πολύ καλά και δεν αισθάνθηκα να με κατακρίνουν. Όμως, συχνά ένιωθα να με πιέζουν τόσο πολύ που δεν θυμάμαι πόσες φορές απάντησα στην ερώτηση “Πότε θα βάλετε μπροστά για παιδί;” και άκουγα συμβουλές όπως “Να βιαστείτε, τι περιμένετε; Τώρα που είστε νέοι να γίνετε γονείς”. Άσχετα με το ότι ήδη είχαμε αρχίσει τις προσπάθειες, η πίεση αυτή με έπνιγε και από ένα σημείο κι έπειτα, με ενοχλούσε, ακόμα κι αν ήξερα ότι είχαν τις καλύτερες προθέσεις.
– Τέταρτον, η διασκέδαση. Τονίζω ότι ποτέ δεν ήμουν party animal ούτε περίμενα να πάμε στο χωριό και να χορεύουμε και να πίνουμε cocktails, όμως τα πράγματα εκεί ήταν τελείως διαφορετικά και ο άντρας μου δεν με είχε προετοιμάσει για το τι είθισται να συμβαίνει. Τα καφενεία ήταν τα μέρη που μαζευόταν το χωριό. Δεν το κατακρίνω και μπορώ να πω ότι μέχρι ένα σημείο μου άρεσε, αλλά όταν κάθεσαι στο ίδιο μέρος πρωί- μεσημέρι- βράδυ επί τουλάχιστον 3 ώρες τη φορά, η μέρα σου περνάει χωρίς να το καταλάβεις και χωρίς να κάνεις τίποτε άλλο. Απολύτως τίποτα.
– Πέμπτο και σημαντικότερο, δεν έκανα τις διακοπές που θέλω να κάνω έπειτα από έναν χρόνο με πολλή δουλειά και ατέλειωτες υποχρεώσεις. Για μένα, διακοπές σημαίνουν εξερεύνηση, χαλάρωση και μπάνια. Δεδομένου ότι ήμαστε σε ορεινό χωριό και ο άντρας μου μετά τις επισκέψεις, τα καφενεία, το φαγητό και το ποτό, δεν μπορούσε να οδηγήσει μέχρι την παραλία- εγώ ακόμα δυστυχώς δεν είχα πάρει το δίπλωμα του αυτοκινήτου- δεν είχα την ευκαιρία να κάνω τίποτα από αυτά. Για την ακρίβεια, έκανα ακριβώς τα αντίθετα.
–Έκτο, με κούρασαν τα “πρέπει”. Πρέπει να πας επίσκεψη στους συγγενείς, πρέπει να πας στο πανηγύρι του χωριού, πρέπει να είσαι όλη μέρα στο καφενείο, πρέπει να μην δείξεις τη δυσαρέσκειά σου, πρέπει να φας όλο το φαγητό που μαγείρεψε η θεία για να μην παρεξηγηθεί… Για μένα, όταν μαζεύονται τόσα πολλά «πρέπει», χάνεται όλο το νόημα των διακοπών.
–Έβδομο, όλη αυτή η κατάσταση έφερε νεύρα και διαφωνίες μεταξύ μας με αποτέλεσμα να κάνουμε τον πρώτο μας καβγά (εγώ: “Χάλασα την άδειά μου για να έρθω στο χωριό σου, εκείνος: “Είσαι υπερβολική. Γιατί δεν προσπαθείς απλά να το ευχαριστηθείς;”) και να τελειώσουν με τον χειρότερο τρόπο οι διακοπές μας.
Την επόμενη χρονιά, λοιπόν, αποφάσισα ότι θα έκανα δώρο στον εαυτό μου τις διακοπές που ήθελα και καταλήξαμε σε μια συμβιβαστική και για τους δυο μας λύση: να πάμε μαζί διακοπές 1 εβδομάδα και μετά να χωρίσουν οι δρόμοι μας. Ο άντρας μου πήγε 7 μέρες στο χωριό κι εγώ πήγα στο εξοχικό της κολλητής μου δίπλα στη θάλασσα, χαλάρωσα και αναπλήρωσα τα μπάνια της προηγούμενης χρονιάς. Και να σας πω και κάτι; Λείψαμε πολύ ο ένας στον άλλον και η σχέση μας ανανεώθηκε. Τον επόμενο χρόνο, δεν προλάβαμε να κάνουμε διακοπές γιατί το μωράκι μας βιάστηκε και ήρθε στον κόσμο της παραμονή των διακοπών μας. Τώρα το αν θα πάμε στο χωριό του άντρα μου όταν η μικρή μεγαλώσει λίγο, είναι άλλο θέμα…»
mama365.gr
