Για την Εκπαίδευση, από τον γενικό προϋπολογισμό του 2023 δίνονται επιπλέον 124 εκατ. ευρώ αναφέρει με ανακοίνωση του η Τ.Ο ΚΚΕ ΣΕΡΡΩΝ.
Αν το ακούσει κανείς αυτό σε συνδυασμό με τις εξαγγελίες της Κυβέρνησης θα πιστέψει πως η Παιδεία είναι στην πρώτη γραμμή, είναι προτεραιότητα.
Αν συμπληρωματικά δει και τις δηλώσεις και τα ρεπορτάζ για διαδραστικούς πίνακες, που διαφήμισε και ο Πρωθυπουργός από απομακρυσμένες περιοχές της Ελλάδας, θα νιώσει και μια δόση ικανοποίησης για το μέλλον των παιδιών μας.
Η πραγματικότητα όμως δυστυχώς έρχεται να ανατρέψει την εικόνα που θέλει να προβάλει ο κρατικός μηχανισμός του αστικού κράτους.
Δεν έχουν περάσει μέρες από το τραγικό συμβάν στις Σέρρες που χάθηκε ένας μαθητής μας του Δημοτικού και ήδη «μετά βαΐων και κλάδων» πανηγυρίζουν την εξασφάλιση χρημάτων στην Εκπαίδευση!
Αυτό ήταν δηλαδή που έλειπε προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες σε όλα τα λεβητοστάσια των σχολείων;
Αυτό έλειπε για να στερεωθούν οι σοβάδες που πέφτουν; τα επιπλέον 124 εκ ευρώ;
Ας αναλογιστούμε: την περίοδο 2010 – 2017 (εποχή των μνημονίων), οι δαπάνες από τον κρατικό προϋπολογισμό μειώθηκαν κατά 34% και δεν αναπληρώθηκαν ποτέ (ούτε στις μέρες μας βεβαία, που θριαμβολογούν από τα κυβερνητικά επιτελεία για την «έκρηξη των επενδύσεων» και τους υψηλούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης), με αποτέλεσμα να βαραίνουν σε κάθε πλευρά της λειτουργίας της Εκπαίδευσης.
Η υποχρηματοδότηση είναι εμφανής σε όλα τα επίπεδα, σχολικών υποδομών, προσωπικού, εξοπλισμού, λειτουργικών δαπανών κ.ά.
Συνολικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι η κατάσταση των σχολείων είναι οξυμένη, με σοβαρά διαχρονικά προβλήματα.
Μόλις το 17% των σχολικών μονάδων είναι 20ετίας, με τις προδιαγραφές του τελευταίου αντισεισμικού κανονισμού.
Το 21,6% είναι χτισμένα από το 1986 μέχρι το 2000, ενώ πάνω από το 60% είναι πέραν των 4 δεκαετιών.
Συγκεκριμένα, στο νομό Σερρών, όπως και μέσα στον αστικό ιστό της πόλης, ένα μεγάλο ποσοστό των σχολείων έχουν κτιστεί στο μεσοπόλεμο, γεγονός που αυξάνει την ανάγκη συντήρησης και κατασκευής νέων.
Για παράδειγμα, το 3ο Γυμνάσιο, με ιστορία άνω των 135 ετών, αντί να αποτελεί σημείο αναφοράς, στολίδι της σύγχρονης ιστορίας της πόλης, έχει εγκαταλειφθεί στη φθορά του χρόνου.
Με σοβαρά προβλήματα στατικότητας, διείσδυσης των όμβριων υδάτων στα θεμέλιά του και ότι αυτό συνεπάγεται…
Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν σε δεκάδες άλλα σχολεία της πόλης και γενικότερα του νομού μας.
Αν στην παλαιότητα προσθέσουμε την υποσυντήρηση, αφού οι δαπάνες προς τους δήμους παραμένουν καθηλωμένες και ανεπαρκείς για να καλύψουν τη στοιχειώδη συντήρηση των σχολικών μονάδων, κατανοούμε ότι η κατάσταση είναι πάρα πολύ σοβαρή και επικίνδυνη κι αυτό αναδείχθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο εδώ στις Σέρρες.
Η ενεργειακή αναβάθμιση που χρήζουν τα περισσότερα σχολεία, η μελέτη αυτής, το σύστημα θέρμανσης που θα επιλεχτεί, η ολοκλήρωση όλου του έργου, δεν μπορεί να αποτελεί ευθύνη των δήμων και των εργολάβων.
Δεν μπορεί να ακολουθεί τις «τάσεις» της κάθε εποχής, χωρίς να πραγματοποιείται με γνώμονα έναν ευρύτερο σχεδιασμό γενικευμένης αναβάθμισης των σχολικών υποδομών.
Μια τόσο σοβαρή αναβάθμιση υποδομών ενός σχολείου οφείλει να εμπίπτει στις αρμοδιότητες του κράτους, από έμπειρο εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό που θα μελετά, θα αξιοποιεί την τεχνογνωσία και τα ιδιαίτερα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά της περιοχής που ανήκει η κάθε σχολική μονάδα.
Όσο όμως λειτουργεί η λογική του «κόστους – οφέλους», θα συμβαίνουν αντίστοιχα συμβάντα, με θύματα αθώες ψυχές, ανθρώπους που θα είναι αναλώσιμοι, που θα φεύγουν άδικα, ενώ θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.
Δείτε την αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων».
Αν έρθουμε τώρα στο κομμάτι της εκπαίδευσης ως εργασιακό χώρο, δεν θα δυσκολευτούμε να καταλάβουμε τις συνθήκες που επικρατούν αν σκεφτούμε μόνο τα γεγονότα των τελευταίων ημερών!
586 προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών και 564 ανακλήσεις προσλήψεων.
Γιατί;
Δεν υπάρχουν ανάγκες για μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων;
Την απάντηση την γνωρίζουμε όλοι μας.
Όμως είναι «κόστος», «ανελαστική δαπάνη» για το «σύγχρονο- επιτελικό» κράτος να δαπανά για ανάγκες της παιδείας.
Έτσι, κάθε χρόνο χιλιάδες εκπαιδευτικοί είναι με μια βαλίτσα στο χέρι.
Λόγω των εξευτελιστικά χαμηλών μισθών, λόγω της νομαδικής ζωής που πλέον απαιτεί το επάγγελμά τους, του μαραθωνίου αξιολόγησης σχολικών μονάδων των ίδιων των εκπαιδευτικών.
Μια αβεβαιότητα χωρίς τέλος.
Εκπαιδευτικοί ακόμη που αναγκάζονται για να καλυφθούν τα κενά, να διδάσκουν μαθήματα που είναι άσχετα με το επιστημονικό τους αντικείμενο, αλλά συγχρόνως και να είναι, όταν απαιτείται και νοσηλευτές, ψυχολόγοι, τεχνικοί, υδραυλικοί, διαχειριστές.
Είναι ώρα να πάρει ό καθένας θέση.
Να δει κατάματα τα προβλήματα και τις απαράδεκτες καταστάσεις με τις οποίες συνήθισε να βλέπει, να συμβιβάζεται και να μη μιλάει.
Να παρατηρήσει μέσα στην ίδια μας την πόλη, τα δημοτικά σχολεία που συστεγάζονται με νηπιαγωγεία, τα ακατάλληλα και επικίνδυνα προαύλια, τα μικρά και υποστελεχωμένα γυμναστήρια, τις αίθουσες πολλαπλών χρήσεων που στην ουσία είναι αποθήκες, τα ημιυπόγεια χωρίς προαύλια νηπιαγωγεία, τα προκάτ κτίρια, τις ανύπαρκτες τραπεζαρίες των ολοήμερων.
Να δει τα σχολεία που πνίγουν τα όνειρα και τη φαντασία των παιδιών μας, τα σχολεία που έχουν μετατραπεί σε παιδοφυλακτήρια και να πει :
Ως εδώ! Όχι άλλη ανοχή στη βαρβαρότητα!
Να μην ανεχτεί να ακούγεται άλλο η φράση που ακούστηκε από πολλά στόματα αυτές τις μέρες : «ήταν η κακιά ώρα», «το έφερε έτσι η μοίρα»!
Φτάνει, ως εδώ!
Τη μοίρα μας την ορίζουμε εμείς, όλοι εμείς οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς που δεν πρόκειται να σωπάσουμε στο έγκλημα, στην διάχυση των ευθυνών, στη συναίνεση .
Ήρθε η στιγμή που η κάθε οικογένεια, η κάθε σχολική κοινότητα, τα μαθητικά συμβούλια, τα εργατικά σωματεία, ο κάθε φορέας του νομού, οφείλει να συζητήσει και να παρέμβει ενεργά για να σταματήσει αυτός ο κατήφορος.
Αυτή η αναντιστοιχία των δυνατοτήτων που αντικειμενικά υπάρχουν για να έχουμε σύγχρονα ασφαλή σχολεία με την εικόνα της εγκατάλειψης, της υποστελέχωσης σε προσωπικό, της υποσυντήρησης των σχολείων μας.
Να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης πως θα δυναμώσουν οι σύλλογοι γονέων, πως θα συντονίσουν τη δράση τους για να βελτιωθούν οι σχολικές υποδομές, να γίνουν τα σχολεία πιο ανθρώπινα, να γίνουν κύτταρα κοινωνικοποίησης των παιδιών.
Σχολεία σύγχρονα, που θα προετοιμάζουν τους αυριανούς πολίτες με κριτική σκέψη, με αγάπη για τη γνώση και τον άνθρωπο.
Είναι καιρός να μπούμε μπροστά να απαιτήσουμε το σχολείο που έχουν ανάγκη τα παιδιά μας!
Ένα σχολείο ασφαλές,
με δημιουργικούς εργαζόμενους,
με ολόπλευρη μόρφωση
με συνεργασία γονέων- παιδιών – εκπαιδευτικών !
