Τις εκδηλώσεις διοργανώνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βαμβακούσσας, υπό την αιγίδα της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Σερρών.
Να σημειώσουμε πως η 24η Ιουνίου είναι από τις μεγαλύτερες καλοκαιρινές γιορτές της ελληνικής παράδοσης, αφού η γιορτή του Αη-Γιάννη του Κλήδονα (ή Ριγανά ή Ριζικάρη) και συνοδεύεται από το παραδοσιακό έθιμο με το πέρασμα πάνω από τις φωτιές
Η παράδοση μας λέει πως στη γιορτή του Ιωάννη του Προδρόμου, μαζεύονταν οι νέοι και άναβαν φωτιές στις γειτονιές και πηδούσαν από πάνω. Έλεγαν μάλιστα ότι όποια κοπέλα καταφέρει να περάσει πηδώντας πάνω από τη φωτιά, εκείνον τον χρόνο θα παντρευόταν. Στις φωτιές αυτές έκαιγαν και τα στεφάνια της πρωτομαγιάς. Οι φωτιές είχαν σκοπό τον καθαρισμό και την προφύλαξη από κάθε κακό και αρρώστια. Στη γιορτή του Ιωάννη Πρόδρομου δεν έκοβαν τα καρπούζια από το κοτσάνι, γιατί αυτό παρέπεμπε στον αποκεφαλισμό του Ιωάννη Προδρόμου. Τον Ιούνιο τον έλεγαν επίσης και «θεριστή» και τον Ιούλιο «αλωνάρη», καθώς τους συγκεκριμένους μήνες έκαναν τις αντίστοιχες δουλειές στα χωράφια που καλλιεργούσαν σιτάρι.
Το έθιμο της «πιρπιρίτσας»
Τα καλοκαίρια όταν είχε ανομβρία και τα σπαρτά χρειάζονταν βροχή, περά από τις λιτανείες που έκαναν για να βρέξει, έκαναν και το έθιμο της «πιρπιρίτσας». Μαζεύονταν κοπέλες του χωριού και έντυναν ένα κορίτσι «πιρπιρίτσα». Έβαζαν στο κεφάλι της ένα λουλουδένιο στεφάνι που το έφτιαχναν με κλαδιά («βίτσες»).
Γύρω από το στεφάνι κρεμούσαν μακριά κλαδιά από «βούζια» (= θάμνος με μαύρους καρπούς, που μυρίζει άσχημα) και γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας.
Οι νοικοκυρές έβγαιναν από τα σπίτια και με μια κανάτα νερό έβρεχαν την «πιρπιρίτσα».
«Πιρπιρίτσα περιπατεί, το Θεό παρακαλεί, για να βρέξει μια βροχή, μια βροχή καλοκαιρνή, για να γίνουν τα στάρια, τα στάρια και τα …. κριθάρια».
Έσωσαν δυο πελαργούς οι «Κτηνίατροι σε δράση» – 12 πάπιες περιμένουν στην …κοιλάδα!
