Λίνα Βερτμίλερ: Η σπουδαία Ιταλίδα σκηνοθέτης θα τιμηθεί με Όσκαρ για το σύνολο της καριέρας της
Το αγαλματίδιο θα της παραδώσει ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο,
ο οποίος στις Κάννες την έψαχνε διακαώς για να της σφίξει το χέρι – Η φιλμογραφία της περιέχει αριστουργήματα όπως «Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές»,
«Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας», «Μίμης ο Σιδεράς»,
και «Η Κυρία και ο Ναύτης»
«Ένα Όσκαρ καριέρας δεν θα ήταν άσχημο»:
η ευχή της κόρης της Μαρίας, την οποία εξέφρασε κατά τη διάρκεια του κινηματογραφικού φεστιβάλ των Καννών,
εισακούσθηκε και η διάσημη Ιταλίδα σκηνοθέτης Λίνα Βερτμίλερ θα τιμηθεί με το χρυσό αγαλματίδιο για την πλούσια καριέρα της.
Το αγαλματίδιο θα της παραδώσει ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο,
ο οποίος στις Κάννες την έψαχνε διακαώς για να της σφίξει το χέρι.
Η φιλμογραφία και η προσωπική ζωή της Βερτμίλερ είναι τόσο μεγάλη και πλούσια,
που πλέον στα 90 της το μόνο που της έλειπε είναι και η αναγνώριση της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για να επιστέψει την επιτυχή πορεία της.
«Είμαι ευτυχής για την είδηση αυτή»,
δήλωσε στο ιταλικό πρακτορείο ANSA η Βερτμίλερ.
«Δεν το περίμενα το Όσκαρ,
αλλά θα το παραλάβω ευχαρίστως»,
προσθέτει με το γνωστό καυστικό της ύφος.
«Θα ήθελα τούτο το Όσκαρ να το αφιερώσω στον Ενρίκο Γιόμπ,
τον σύντροφό μου μίας ολάκερης ζωής και συνεργάτη και στην κόρη μας Μαρία».
Η Βερτμίλερ γεννήθηκε στη Ρώμη στις 14 Αυγούστου 1928
και είναι η πρώτη γυναίκα υποψήφια για Όσκαρ το 1977 για την ταινία της Pasqualino Settebellezze (Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές),
ενώ πέντε χρόνια νωρίτερα ήταν η πρώτη γυναίκα υποψήφια στις Κάννες για την ταινία «Μίμης ο σιδεράς» το 1972.
Με τη Βερτμίλερ θα τιμηθούν στην ειδική τελετή για τα Όσκαρ Καριέρας
και οι Ντέιβιντ Λιντς, Γουέστ Στάντι και Τζίνα Ντέιβις.
H αριστουργηματική εισαγωγή του «Πασκουαλίνο και οι 7 Καλλονές»
Οι ρηξικέλευθες, στρατευμένες και μαχητικές ταινίες της Βερτμίλερ των χρόνων του ’70 έχουν αγαπηθεί τόσο στην Ιταλία,
όσο και στο εξωτερικό,
ενώ πάμπολλα είναι τα αφιερώματα που έχουν οργανωθεί προς τιμήν της—το επόμενο είναι προγραμματισμένο στο Μάντσεστερ μέσα στο καλοκαίρι.
Ανάμεσα στα τόσα έργα της, από το «Ξεφάντωμα με τη Ρίτα Παβόνε»
και την «Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας»,
τον «Μίμη τον Σιδερά», ή την «Κυρία και τον Ναύτη»,
ο «Πασκουαλίνο» παραμένει η πιο δημοφιλής της ταινία,
που επιστέφει τη σημαντική της συνεργασία με τον ηθοποιό Τζανκάρλο Τζανίνι,
για τον οποίο τρέφει και από την πλευρά του εισπράττει επίσης, μία λατρεία και αφοσίωση.
Είναι ανώφελο να ρωτήσει κανείς ποια είναι η αγαπημένη της ταινία:
η ίδια η Βερτμίλερ δηλώνει πως δεν γνωρίζει
και όπως τονίζει και η κόρη-φύλακας άγγελός της «η μητέρα μου το έχει δηλώσει πως όλες της είναι παιδιά της».
Όμως πρόσφατα στο Φεστιβάλ των Καννών,
η Βερτμίλερ κλήθηκε να παρουσιάσει την καινούργια,
επεξεργασμένη με νέες τεχνολογίες από το Πειραματικό Κέντρο Κινηματογραφίας της Ιταλίας, κόπια του «Πασκουαλίνο».
Η ταινία κέρδισε μία υποψηφιότητα για τις «Χρυσές Σφαίρες»
και τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ (καλύτερης σκηνοθεσίας, για πρώτη φορά στα χρονικά του θεσμού για μία γυναίκα).
Αποτελεί μία ιδιοφυή,
αλλά συνάμα και σκληρή απολογία της τέχνης στην προσπάθειά της να επιβιώσει και να εξοικειωθεί με το περιβάλλον της,
μία τάση ταυτόσημη με τον χαρακτήρα των Ναπολιτάνων.
Ο Τζανίνι είναι ένας από τους “λεβέντες” (guappi) που το 1936 σκοτώνει στη Νάπολι τον άνθρωπο που πλάνεψε τη μία από τις επτά άσχημες αδελφές του (εξ ου και η ονομασία του),
κλείνεται σε ψυχιατρείο,
από το οποίο βγαίνει για να πολεμήσει ως εθελοντής στον πόλεμο και μετά καταλήγει σε ένα ναζιστικό “λάγκερ” και γίνεται επικεφαλής.
